Αγάπη

http://www.flowmagazine.gr/article/view/i_texni_tis_eutuxias_meros_3o_agapi/category/personal_development

Η αγάπη είναι η δύναμη που γεννά την πίστη. Μία πίστη τόσο ισχυρή που σε κάνει να ξεπερνά όλα τα εμπόδια της ζωής. Η αγάπη σου δίνει λοιπόν την πίστη να δεις τον εαυτό σου πέρα από τα μικρά όρια που τον έχεις δεσμεύσει. Είναι η πίστη πως όλα είναι δυνατά.

Κάποτε έγινε ένα τροχαίο δυστύχημα, όπου μία μητέρα διέσχιζε το δρόμο με το παιδάκι της και τη στιγμή που αυτό ξέφυγε από τα χέρια της το χτύπησε ένα φορτηγό. Το παιδάκι της βρέθηκε σε δευτερόλεπτα σχεδόν κάτω από τις ρόδες του φορτηγού. Η μητέρα του σε μία απίστευτη στιγμή απόγνωσης και μηδενικής σκέψης κατευθύνθηκε προς το φορτηγό, σήκωσε με τη “δύναμή” της το φορτηγό σώζοντας το παιδάκι της. Η είδηση έκανε το γύρο του κόσμου, όχι τόσο για το παρ' ολίγον θανατηφόρο ατύχημα, αλλά για τη δύναμη της θέλησης της μητέρας αυτής να σώσει το  παιδί της, που δε σώθηκε από τη θέληση αλλά από τη θαυματουργή δύναμη της αγάπης της μητέρας του, που κινητοποίησε σε δευτερόλεπτα την υποσυνείδητη ορμή της...

Αγαπάμε με το μυαλό όταν λέμε πως αγαπάμε, όχι με την καρδιά... Η αγάπη είναι για δυνατούς και οι άνθρωποι θεωρούμε τους εαυτούς μας αδύναμους, γιατί οι αδύναμοι δεν ξέρουν ν’ αγαπούν.

Οι άνθρωποι πιστεύουν πως με τα χρήματα μπορείς ν’ αγοράσεις τα πάντα. Πόσο μικρή είναι η πίστη τους... Σήμερα μάλιστα όλα είναι προς πώληση... Όποιος έχει χρήματα σήμερα μπορεί ν' αγοράσει τα πάντα. Μικροί ή μεγάλοι επίγειοι παράδεισοι με κρυστάλλινα νερά, απέραντες αμμουδιές και ερημικές παραλίες, μετά από μία καλή διαπραγμάτευση γίνονται ιδιοκτησίες. Για 50, 100 χρόνια... γιατί ο χρόνος παίζει το ρόλο του... αυτοί οι παράδεισοι έχουν περιορισμένο χρόνο και αγοράζονται με συγκεκριμένο τρόπο. Εγγυήσεις όμως αγάπης δεν παρέχουν. Γιατί; Γιατί τα χρήματα είναι πολύ φθηνά αν μπορούν ν’ αγοράσουν μόνο αυτόν τον παράδεισο για λίγες στιγμές και μάλλον άχρηστα, όταν δεν μπορούν ν' αγοράσουν τον παράδεισο μέσα σου, μ’ ένα αληθινό χαμόγελο, έναν καλό λόγο, μία έκφραση αγάπης που σου προσφέρουν εγγύηση παραδείσου για πάντα... 

Βέβαια η πίστη και μόνο πως η αγάπη είναι κάτι που μπορείς να έχεις όταν αποκτήσεις όλα τ’ άλλα, έχει γίνει σημαία των ημερών, σ’ ένα κόσμο που αναζητά τη θέση του στην αναζήτηση ελπίδας, πόσο μάλλον  στην πίστη...

Αυτή όμως δεν είναι πίστη, αλλά απιστία, ανασφάλεια και χαμηλή αυτοεκτίμηση. Γίνε άνθρωπος που αξίζει να σε αγαπούν και όλα θα έχουν σημασία στη ζωή. Γιατί όταν αγαπάς τον εαυτό σου μπορείς να γίνεις αξιαγάπητος, σημαίνει πως αξίζεις, σημαίνει πως είσαι ασφαλής με τον εαυτό σου και μπορείς να σταθείς παντού χωρίς να κρύβεις πτυχές του εαυτού σου. Η αγάπη είναι πίστη στο μικρό παιδί μέσα μας. Πίστη πως παρ' όλο που το αγάπησαν με όρους κυρίως οι δικοί του άνθρωποι μπόρεσε να ελευθερωθεί από την ανάγκη να είναι κάποιος, να τα βρει με τον εαυτό του και να βρει την αγάπη μέσα του.

Ψάχνω να βρω τι λείπει από έναν κόσμο που τα έχει όλα! Ψάχνω λοιπόν βλέποντας με τα ανθρώπινα μάτια μου και λείπουν πολλά, πάρα πολλά! Βλέπω με τα πνευματικά μάτια και δε λείπει τίποτα!

Ζούμε τη ζωή που έχει τα πάντα και κυρίως σε μία εποχή που έχει προτεραιότητα η αγάπη από και προς τον συνάνθρωπο!!!

   

Γονιός δε γεννιέσαι... γίνεσαι!

Στις 26 Μάρτη στο σεμινάριο γονέων με θέμα "Γονιός δε γεννιέσαι... γίνεσαι" στο 23ο νηπιαγωγείο Ιλίου, στις 6.30 μ.μ., θα μιλήσουμε για το τρόπο που μπορούμε να απομακρύνουμε τα εσωτερικά μας εμπόδια (πρότυπα, βιώματα, πεποιθήσεις, κ.α.) ώστε να γίνουμε οι γονείς που θα θέλαμε να έχουμε, για να ζούμε μία αρμονική οικογενειακή ζωή!

Απόφαση αλλαγής

http://www.flowmagazine.gr/article/view/i_texni_tis_eutuxias_meros_2o_apofasi_allagis/category/personal_development 

Η αλλαγή είναι αναπόσπαστο μέρος της καθημερινότητας! Κανένας δε ζει την ίδια μέρα 2 φορές... Κάθε μέρα είναι και διαφορετική! Ακόμη κι αν δε το βλέπουμε! Ακόμη κι αν δε θέλουμε να το δούμε! Ο χρόνος αφήνει τα σημάδια του πάνω μας για να μας υπενθυμίζει πόσο αλλάζουμε. Κι ενώ βλέπουμε τα εξωτερικά μας σημάδια αλλαγής δε βλέπουμε και τα εσωτερικά σημάδια που ο χρόνος δημιουργεί σμιλεύοντας την αλλαγή μέσα μας, αργά και σταθερά μορφοποιώντας τη ζωή μας. Όταν αφήνουμε τα ηνία στη ζωή για να την οδηγήσει, τότε η ζωή θα μας πάει όπου θέλει, όταν όμως τα ηνία τα κρατήσουμε εμείς, τότε ναι... μπορούμε να κάνουμε αλλαγές σημαντικές στη ζωή μας!

Όταν αφήνουμε τους άλλους να κάνουν τη ζωή μας “όπως πρέπει” τότε έρχεται η ζωή και πραγματικά μας πετάει έξω... μας αδειάζει, μακριά από τη βολική μας θέση, μόνο και μόνο για να μας ωριμάσει... να μας αναδείξει! 

Ας δούμε λοιπόν πως μπορούμε να αλλάξουμε τα δεδομένα που έχει η ζωή μας μέχρι τώρα, τα οποία δεν προάγουν τη ζωή μας, δεν την εξελίσσουν και δεν τη διαφοροποιούν. Άσχετα αν είναι ωραία, μέτρια, χλιαρή, μονότονη, η ζωή μας μπορεί να γίνεται συνεχώς καλύτερη.

Αν αποδεχτούμε ως σημείο εκκίνησης την απόφαση για αλλαγή, τότε αρκεί μόνο να βγάλουμε το εισιτήριο με προορισμό τη νέα ζωή, που δεν είναι σημείο, σταθμός, όριο αλλά συνεχής “βιωματικός” τρόπος ζωής.

Σημασία έχει στη ζωή να δούμε ποιες είναι οι επιλογές μας. Οι περισσότεροι από εμάς κινούμαστε στην ίδια μικρή λιμνούλα αγνοώντας την απεραντοσύνη των ωκεανών. Η μικρή και περιορισμένη ίσως, οικοδομημένη από άλλους λογική μας, δε μας αφήνει να δούμε πέρα από τις όχθες τις μικρής μας λίμνης. Αξίζει ν' αναφέρουμε την ιστορία με τους βατράχους, όπου κάποτε επισκέφτηκε ένας κοσμογυρισμένος βάτραχος τη μικρή αυτή “λιμνούλα του μυαλού μας”, όπου ζούσε το μικρό βατραχάκι. Αφού συστήθηκαν, έκαναν μικρές βουτιές στον περιορισμένο χώρο της λίμνης. Κάποια στιγμή ο βάτραχος που είχε δει πολλά και είχε θαυμάσει τη μεγαλοσύνη του σύμπαντος ρώτησε το μικρό βατραχάκι αν γνωρίζει τι σημαίνει θάλασσα. Το βατραχάκι δεν είχε ακούσει ποτέ του αυτή τη λέξη. Όλα τα βατραχάκια που ζούσαν μαζί του δεν είχαν ταξιδέψει πέρα από τα όρια της μικρής λιμνούλας. Το ρώτησε λοιπόν αν ήθελε να μάθει, να δει, να γνωρίσει... Το βατραχάκι σκέφτηκε τι θα γίνει αν αφήσει τη λιμνούλα του. Πως θα είναι έξω... μακριά από αυτό που γνώριζε... Ήθελε πολύ, αλλά ήξερε πως ο φόβος των γονιών του για το άγνωστο, η αγάπη τους, η θέλησή τους να το προστατέψουν, του εξασφάλιζε τη σιγουριά που τόσο απολάμβανε...Αν όμως ήταν καλύτερα; Αν ζούσε κάτι διαφορετικό, πιο ενδιαφέρον; Αν κατάφερνε να υπερνικήσει την αμφιβολία, το φόβο και την ανασφάλειά του, τότε ίσως κατάφερνε να γίνει κάτι διαφορετικό, να δει κάτι περισσότερο από αυτά που οι άλλοι είχαν δει, να βιώσει τη σημασία του να λες ο ίδιος στους άλλους πως είναι αυτό που ζεις, πως είναι η ζωή, πως είναι η κάθε μέρα έξω από το σπίτι και όχι να σου λένε όλοι οι άλλοι πως είναι αυτό που ζουν και να ζεις τη ζωή όπως τη βλέπουν οι άλλοι και όχι όπως είναι πραγματικά.

Η απόφαση λοιπόν ήταν το εισιτήριο που θα δοκίμαζε, θα ζύγιζε τη θέληση.... Έτσι λοιπόν θα συμβεί και σε μας, θα αναρωτηθούμε, θα κληθούμε από τη ζωή και αν η θέληση πλημμυρίσει με ενθουσιασμό, πίστη και δύναμη, τότε θα μπορέσει η καρδιά να επιβιβαστεί στο λεωφορείο της νέας ζωής. Αν όμως μπουν εμπόδια νοητικά, όπως αμφιβολία, έλλειψη αυτοπεποίθησης και απαισιοδοξία τότε το λεωφορείο θα περάσει από μπροστά μας, εμείς θα κρατάμε το εισιτήριο γιατί μόνο εκεί μπορέσαμε να φτάσουμε κι απλά θα βλέπουμε σα θεατές τα όνειρα των άλλων να δρομολογούνται...

Το μόνο που μας απομένει είναι να διαχειριστούμε τις ενοχές, τις τύψεις και τις δικαιολογίες όχι σε σχέση με τους άλλους αλλά με τον εαυτό μας. Δε μπορούσα....κάποια άλλη φορά....έπρεπε να κάνω αυτό.....θα χάσω τη σιγουριά....

Όταν νοιώθεις πως η ζωή όπως τη ζεις δεν είναι αρκετή, όταν νοιώθεις πως υπάρχει κάτι περισσότερο από αυτό που ζεις και αξίζεις να ζεις, όταν βλέπεις τον αυτοπεριορισμό σου να στρέφεται εχθρικά στο είναι σου, τότε η ένδειξη δεν είναι τίποτα παραπάνω, από σπίθα που άναψε για να κάψει ό,τι παλιό επιλέξεις να καταστραφεί. Ανάπλαση τώρα!

   

Yin & Yang!

Το καλό και το κακό είναι δύο διαφορετικά νομίσματα, που υπάρχουν σε αφθονία στην τράπεζα της καρδιάς μας. Έχουμε την ελευθερία να χρησιμοποιήσουμε όποιο από τα δύο επιθυμούμε στις καθημερινές μας συναλλαγές. Και τα δύο θα μας δώσουν την "ομορφιά" της ζωής: Άλλος χαίρεται με το καλό κι άλλος με το κακό. Το μόνο πρόβλημα είναι πως στο χρηματιστήριο της ζωής κερδίζει, όποιος αντέχει να κρατά τις μετοχές του για πολύ ή αυξάνει τα αποθέματά του και δεν ξέρω πόσο αντέχει κάποιος να κάνει συναλλαγές του κακού για να πάρει περισσότερο στο μέλλον...

Η τέχνη της ευτυχίας

Ευγνωμοσύνη

 

 

http://www.flowmagazine.gr/article/view/i_texni_tis_eutuxias_meros_1o_eugnomosuni/category/personal_development

Αν ήσουν άραγε ένας Πικάσο, ένας Νταλί, μία Κάλλας δε θα επεδίωκες το αριστούργημα; Δε θα ήθελες το προϊόν που παράγεις να είναι μία μοναδική εμπειρία απόλαυσης, πρώτα για σένα κι έπειτα για τους άλλους; Αν η ευτυχία είναι τέχνη, τότε μπορείς και μάλιστα επιβάλλεται να γίνεις ο δημιουργός που θα αναδείξει το αριστούργημα της επόμενης ... στιγμής, αν θες να ζεις μία ζωή που αξίζεις να ζεις!

Ένας δεξιοτέχνης αναζητά τα καλύτερα εργαλεία, τους καλύτερους οδηγούς, τα μονοπάτια, τα μυστικά και τη γνώση που θα τον κάνουν να γίνει αριστοτέχνης του είδους. Κι επειδή δεν υπάρχει shortcut,  -τη ζωή δεν την παρακάμπτεις – για να τα αποκτήσεις, δοκιμάζεις τρόπους που θα φέρουν το επιθυμητό αποτέλεσμα. Ευτυχώς όμως που υπάρχουν και οι μέντορες της ζωής, που διδάσκουν ανά τους αιώνες τα μυστικά επιτυχίας στη ζωή, που θα μοιραζόμαστε μέσα από τη στήλη αυτή «Την τέχνη της ευτυχίας».

Πραγματικά δεν υπάρχει άλλη επιτυχία, από την επιτυχία στην ευτυχία! Αν λοιπόν η ευτυχία είναι τέχνη οφείλουμε να γίνουμε καλλιτέχνες της ζωής μας, αναδεικνύοντας ένα αριστούργημα ... ένα μοναδικό έργο τέχνης, που όμοιό του δεν πρόκειται να υπάρξει ποτέ, όπως δεν υπάρχει ένας ίδιος κόκκος άμμου με έναν άλλο ανάμεσα στους αμέτρητους που υπήρχαν, υπάρχουν και θα υπάρξουν στον πλανήτη. Ένα έργο τέχνης υπογεγραμμένο με το όνομά μας. Είναι σίγουρο πως κι άλλοι έχουν το ίδιο όνομα, αλλά είναι επίσης σίγουρο πως δεν είναι ίδιοι, γιατί ο καθένας μας είναι το μοναδικό ανεπανάληπτο θαύμα στη φύση, που ίδιο δεν υπήρξε, δεν υπάρχει και δεν πρόκειται να υπάρξει ποτέ!

Η ζωή μας είναι ένα μοναδικό δώρο που είναι στο χέρι μας να την αναδείξουμε όχι μόνο μία φορά αλλά κάθε στιγμή, κάθε λεπτό.... σε έργο τέχνης! Είναι αλήθεια πως ζούμε μία ζωή χωρίς να σκεφτόμαστε τη σημασία της στιγμής, που σαν τον ιστό της αράχνης υφαίνεται σιγά και σταθερά σε καμβά της ζωής μας. Ξεχνάμε τη σημασία της πολύτιμης αυτής μίας και μόνης στιγμής.  Πόση αξία βρίσκεται σε αυτή τη μοναδική στιγμή που φευγαλέα περνά από μπροστά μας και δε σκεφτόμαστε πως είναι ό,τι έχουμε! Όλη μας η περιουσία, που η αξία της εξαρτάται από τη διαχείριση που κάνουμε υπεύθυνα ή επιπόλαια, σεβόμενοι την αξία της ή αδιαφορώντας για την ουσία της.

Είναι ένα δώρο που μας χαρίζεται κάθε νέα στιγμή. Είναι το μοναδικό δώρο που μας έχει δοθεί και δεν υπάρχει άλλη κατάλληλη απάντηση στο δώρο αυτό παρά μόνο «ευχαριστώ»... Είναι ένα εισιτήριο που παίρνουμε κάθε μέρα για την επόμενη που διεκδικούμε με το έργο της στιγμής. Και αν αξίζει η στιγμή τότε πραγματικά δικαιούμαστε άλλη μία ευκαιρία να κάνουμε τα πράγματα ακόμη πιο όμορφα, φτάνοντας ακόμη ένα βήμα πιο κοντά στην τελειότητα. Αν όμως η σημασία της στιγμής δεν επενδύεται με την αγάπη και το ενδιαφέρον μας τότε η επόμενη μέρα είναι απλά μία μέρα που δανείζεται από το ΑΤΜ την ευτυχία του μέλλοντος, καθυστερώντας ακόμη πιο πολύ την ευκαιρία της ευτυχίας. Αν όμως δεχτούμε το δώρο κάθε μέρα με ευγνωμοσύνη –παρ’ όλες τις αντιξοότητες- τότε ναι... είμαστε καλά προετοιμασμένοι για την ευκαιρία και όλα τα δώρα αρχίζουν να πλημμυρίζουν τη ζωή μας... αργά, σταθερά και συνεχόμενα.... διακριτικά, χωρίς τυμπανοκρουσίες και πυροτεχνήματα.

Ένα «ευχαριστώ» είναι το δικό μας δώρο προς τη ζωή, που έχει τη δύναμη να κάνει τη ζωή μας ν’ ανθίσει, να ευωδιάσει και να γεμίσει άρωμα όχι μόνο τις ψυχές μας αλλά και τις ψυχές των άλλων που μοιράζονται την παρουσία μας. Αν δεν κάνουμε τίποτε άλλο στη ζωή μας, από το να καλλιεργούμε αυτή την απάντηση στη ζωή, αρχίζουμε να περπατάμε το δρόμο της πληρότητας,  γιατί ξέρουμε πως κάθε στιγμή έχουμε προσφέρει το κατάλληλο αντίτιμό της, για να την εμπορευτούμε με τον πιο ωφέλιμο τρόπο. Κάθε στιγμή λοιπόν που ζούμε, προσφέρουμε την ενέργεια, τη σκέψη, τη στάση, τη συμπεριφορά μας ως αντάλλαγμα. Άραγε πόσες από αυτές τις στιγμές κάναμε κάτι που ν’ αξίζει πραγματικά τόσο πολύ που ν’ αξίζει το αντάλλαγμα της;

Ακόμη κι αν το πρόγραμμά μας είναι απαιτητικό τίποτα δε μπορεί να μας αποτρέψει από το να ευχαριστήσουμε κατά τη διάρκεια της μέρας για όλους τους λόγους που οφείλουμε να αισθανόμαστε ευγνώμονες για το δώρο της ζωής. Ευγνώμονες που έχουμε εργασία (ενώ τόσοι περιμένουν στην αγορά εργασίας για να αισθανθούν δημιουργικοί και ωφέλιμοι), που έχουμε σχέση (τόση μοναξιά υπάρχει γύρω μας)... Είμαστε τόσο επιπόλαιοι και πρόχειροι στις αποφάσεις μας... λέμε απλά  «καλή δουλειά ή απαράδεκτη δουλειά», «καλή σχέση, κακή σχέση» και δε σκεφτόμαστε πως είναι η μόνη δουλειά, η μόνη σχέση, η μόνη ευκαιρία που έχουμε αυτή τη στιγμή να μάθουμε και να εξελιχθούμε, που αν αισθανθούμε ευγνώμονες γι αυτό το μάθημα, σύντομα θα μας οδηγήσει στην αμέσως επόμενη καλύτερη στιγμή της ζωής μας.

Η στιγμή είναι το σχολείο που θα μας οδηγήσει στην επόμενη τάξη μόλις πάρουμε το μάθημά μας! Εξάλλου έχουμε πάντα το δικαίωμα της επιλογής, της ελεύθερης θέλησης. Μπορούμε να μείνουμε ή να φύγουμε από μία σχέση, από μία δουλειά, από μία φιλία.... δε μας υποχρεώνει κανείς να μείνουμε... εμείς επιλέγουμε. Η απόφαση να μείνουμε είναι επιλογή. Επιλέγουμε να μείνουμε για να έχουμε τη ζωή που θέλουμε... να πληρώνουμε τη ζωή που θέλουμε να υποστηρίξουμε... επιλέγουμε να μείνουμε στη σχέση... επιλέγουμε τη φιλία... επιλέγουμε τη μόρφωση... επιλέγουμε... επιλέγουμε... επιλέγουμε... και είμαστε ευγνώμονες που μας δίνεται το δικαίωμα της επιλογής!

Το σκαλοπάτι της ζωής γράφει «ευχαριστώ» και επειδή το δώρο έρχεται πάντα με περιτύλιγμα που μπορεί να μη μας αρέσει, αλλά τελικά μόλις το ανοίξουμε και δούμε το περιεχόμενό του, αλλά πολύ περισσότερο αναγνωρίσουμε την προσφορά και ακόμη περισσότερο την επιλογή να είμαστε οι αποδέκτες του δώρου της ζωής, τότε πιστεύω πως θα αισθανθούμε κάπως διαφορετικά.... κάπως πιο ευγνώμονες! Ο Καζαντζάκης κάποτε έγραψε: «Έχεις τα πινέλα, έχεις και τα χρώματα, ζωγράφισε τον παράδεισο και μπες μέσα!» Τι περιμένεις λοιπόν; Η λέξη - κλειδί για τον παράδεισο είναι ένα απλό «ευχαριστώ»!

Άνοιξη

Οι άνθρωποι λένε συνήθως πως η αγάπη, ο έρωτας, η ομορφιά, η αισιοδοξία, η πίστη δε διαρκούν για πάντα... Συμφωνώ! Ό,τι δεν τροφοδοτείται... πεθαίνει! Είναι στη φύση της δημιουργίας! Η Άνοιξη ως δημιουργός έρχεται να μας θυμίσει πως ό,τι πεθαίνει όμως μπορεί ν΄αναστηθεί... με νέο ανοιξιάτικο φως! Καλό ξεκίνημα συνοδοιπόροι μου, στην αναγέννηση, ανάσταση, ανάταση, ανανέωση, αναζήτηση, ανάπτυξη, αναγνώριση της ...ΖΩΗΣ!
https://www.youtube.com/watch?v=l-dYNttdgl0

People usually say that love, beauty, optimism, faith do not last forever ... I agree! Anything not fed ... dies! It is in the nature of creating! Spring as creator comes to remind us that what dies but can be reborn ... with new spring light! Good start my companions, to regeneration, resurrection, renewal, search, development, recognition of ... LIFE!