The greatest pleasure in life

Διάβασα κάπου πως τη μεγαλύτερη ευχαρίστηση την παίρνεις όταν κάνεις πράγματα που οι άλλοι λένε πως δε γίνονται.
Εγώ πάντως τη μεγαλύτερη ευχαρίστηση στη ζωή την πήρα κάνοντας πράγματα που έλεγα στον εαυτό μου πως δεν γίνονται!

"Κάνε το καλό και ρίξτο στο γυαλό"

Από μικρά παιδιά ακούμε αυτή την απλή προτροπή, απόσταγμα της εμπειρίας και της σοφίας του απλού λαού μας.
Ποτέ δεν μπορεί να ξέρει κανείς αυτό το καλό τι διαστάσεις θα πάρει και πόσο μακριά θα πάει και πόσους θα ευεργετήσει.
Το επόμενο περιστατικό που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Βιβλίο και ζωή, δεν αφήνει καμιά αμφιβολία και επιβεβαιώνει την λαϊκή σοφία.

Κάποτε ένας φτωχός Σκωτσέζος αγρότης, ενώ καλλιεργούσε το χωράφι του, άκουσε τη φωνή ενός παιδιού που κλαίγοντας ζητούσε βοήθεια…
Αμέσως παράτησε τα εργαλεία του κι έτρεξε προς το μέρος ενός βούρκου, απ’όπου προέρχονταν οι φωνές.
Τι να δεί;
Ένα τρομοκρατημένο αγόρι, βυθισμένο κιόλας μέχρι τη μέση στη λάσπη, πάλευε μάταια να ελευθερωθεί ουρλιάζοντας.
Χωρίς αργοπορία ο αγρότης έσωσε το αγόρι, που σίγουρα θα πέθαινε αργά και βασανιστικά.

Την επομένη,
μια φανταχτερή άμαξα με δύο άλογα σταμάτησε μπροστά από την αγροικία του. Κατέβηκε ένας καλοντυμένος ευγενής κύριος, που του συστήθηκε ως ο πατέρας του αγοριού που είχε σώσει ο αγρότης.

– Θα ήθελα να σας ανταμείψω για την πράξη σας, είπε ο κύριος. Σώσατε τη ζωή του γιου μου.

– Όχι, δεν είναι δυνατόν να πληρωθώ για ότι έκανα, απάντησε ο Σκωτσέζος αγρότης, απορρίπτοντας την προσφορά.
Την ίδια στιγμή, στην πόρτα του χαμόσπιτου εμφανίστηκε ο γιός του αγρότη.

– Αυτός είναι ο γιός σας; Ρώτησε ο καλοντυμένος κύριος.

– Μάλιστα, απάντησε με υπερηφάνεια ο αγρότης.

– Θα κάνουμε μια συμφωνία.
Αφήστε με να προσφέρω στο γιο σας το ίδιο επίπεδο μόρφωσης που απολαμβάνει ο δικός μου.
Αν ο μικρός μοιάζει στον πατέρα του τότε, χωρίς αμφιβολία, μεγαλώνοντας θα γίνει κάτι για το οποίο και οι δυο μας θα υπερηφανευόμαστε.
Έτσι κι έγινε …

Ο γιος του αγρότη παρακολούθησε τα καλύτερα σχολεία και αποφοίτησε από τη φημισμένη ιατρική σχολή του νοσοκομείου της Αγίας Μαρίας στο Λονδίνο.

Είναι αυτός που κάποια στιγμή θα γίνει γνωστός σε ολόκληρο τον κόσμο ως σερ Αλεξάντερ Φλέμινγκ, ο πατέρας της πενικιλίνης!

Έπειτα από χρόνια, ο γιος του ευγενούς κυρίου, που σώθηκε από το βούρκο, χτυπήθηκε από βαριά πνευμονία.
Ποιός του έσωσε αυτή τη φορά τη ζωή;
Η πενικιλίνη!

Ποιό ήταν το όνομα εκείνου του ευγενούς κυρίου; Λόρδος Ράντολφ Τσώρτσιλ.
Το όνομα του γιού του;
Σερ Ουίνστον Τσώρτσιλ!
Πώς τα φέρνει καμιά φορά η ζωή…
Ο αμόρφωτος αγρότης, πατέρας του πατέρα της πενικιλίνης, έσωσε τη ζωή ενός παιδιού, που, μεγαλώνοντας, θα κυβερνούσε τη Μεγάλη Βρετανία και θα ονομαζόταν, διεθνώς, «Πατέρας της Νίκης» του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου.

Η έμπρακτη ευγνωμοσύνη του Λόρδου Ράντολφ Τσώρτσιλ άνοιξε το δρόμο στη δημιουργία του Φλέμινγκ, που ανακάλυψε την πενικιλίνη, που θα έσωζε – για δεύτερη φορά – τη ζωή του γιου του Ουίνστον Τσώρτσιλ…

Μια θαυμαστή ιστορία δυο διάσημων προσωπικοτήτων, που – κι επειδή ήταν διάσημοι – έγινε γνωστή. Πόσες χιλιάδες κι εκατομμύρια ιστορίες ασήμων ή αγνώστων υπήρξαν, που γλύτωσαν – λόγω Τσώρτσιλ – από τη φρίκη ενός Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, που είτε θα παρατεινόταν σε διπλάσια χρόνια είτε θα οδηγούσε στη ήττα των συμμάχων και θα βύθιζε όλη την ανθρωπότητα στη άβυσσο της ναζιστικής σκλαβιάς! …

Πραγματικά, ο φτωχός Σκωτσέζος αγρότης έκανε ένα καλό με αγνότητα καρδιάς, χωρίς υπολογισμό, γιατί πίστευε απλά στη δύναμή του.
Και το καλό αυτό πήγε ανυπολόγιστα μακριά…
Αυτό εκφράζει και ο λαός μας με τη γνωστή παρότρυνση «Κάνε το καλό και ρίχ’το στο γιαλό».
Πιστεύεις ότι θα το πάει μακριά…
Ποτέ δεν ξέρεις σε πόσες και ποιες ακρογιαλιές θα το ταξιδέψει η μαγευτική, απέραντη, μυστηριώδης θάλασσα…
Απλά την εμπιστεύεσαι, όπως το θείο Φως – του Ελύτη.

(Από το βιβλίο του αρχιμ. Νεκτ. Αντωνόπουλου «Υπεύθυνοι για όλα»)

Η ανεκτίμητη αξία της ζωής

Τα χρήματα μπορούν ν' αγοράσουν τα υλικά για να φτιάξεις το ωραιότερο φαγητό, αλλά όχι και το μεράκι για να το ετοιμάσεις. Mπορούν ν' αγοράσουν την καλύτερη συντροφιά, αλλά όχι και τη διάθεσή των συντρόφων να σε αγαπήσουν. Μπορούν ν' αγοράσουν το καλύτερο σπίτι, αλλά όχι και την ευτυχία για να τη στεγάσει. Μπορούν ν' αγοράσουν το καλύτερο ρολόι, αλλά όχι και χρόνο ζωής. Μπορούν ν ' αγοράσουν τους καλύτερους γιατρούς, αλλά όχι την υγεία. Μπορούν να αγοράσουν χαμόγελα, αλλά όχι χαρά. Μπορούν ν' αγοράσουν τα πάντα ομως όχι τα παντοτινά, διαχρονικά και ανεκτιμητα αγαθά της ζωής ...

Δύναμη δημιουργίας

Η δύναμη για δημιουργία υπάρχει μέσα μας και εκφράζεται με κάθε ευκαιρία. Άλλος με το να σμιλεύει την ευτυχία καθημερινά μέσα από τη δημιουργία μίας πανέμορφης οικογένειας για την οποία αξιοποίησε με πραγματική μαεστρία τις δεξιότητες που είχε από τη στιγμή που ήρθε στη ζωή, κάποιος άλλος ως επιχειρηματίας δημιούργησε επιτυχία μέσα από μία ιδέα και πρόσφερε το δημιουργικό του χάρισμα στο να παράξει ένα καλύτερο οικονομικό μέλλον για τον ίδιο και το περιβάλλον του, άλλος πρόσφερε το χάρισμά του ως δωρεά στον συνάνθρωπο και η δημιουργία του έγινε πνοή, εμφυσώντας μέσα από την κοινωνική προσφορά αξία ζωής σε χιλιάδες συνανθρώπους, άλλος έκανε το ταλέντο του δημιουργική δύναμη χαράς προσφέροντας μετάλλια δόξας τόσο στη χώρα του, όσο και στον εαυτό του μέσα από τα προσωπικά του επιτεύγματα, άλλος έγινε δωρεά στην επιστήμη σώζοντας με το δημιουργικό του όραμα εκατομμύρια ζωές, άλλος ενέπνευσε με τη δημιουργική έκφραση της ψυχής του μέσα από λόγο και γραφή του γενιές γενεών!

Όλοι έχουμε ένα χάρισμα, ένα ταλέντο, ένα σκοπό, ένα στόχο... όλοι έχουμε μία δημιουργική δύναμη που μας ωθεί να πετύχουμε στην ευτυχία τόσο τη δική μας όσο και των άλλων.

Είσαι σπουδαίος απλά και μόνο κατανοώντας πως είσαι κάτοχοςαυτού του μοναδικού δημιουργικού σπόρου ζωής που ανήκει σε σένα προσωπικά και καλλιεργείται από εσένα και μόνο. Κανείς δεν μπορεί να καλλιεργήσει αυτό που έχεις μέσα σου γιατί κανείς δε το γνωρίζει όσο το γνωρίζεις ΕΣΥ!

Νεά χρονιά πήρε τη σκυτάλη!

Η νέα χρονιά πήρε τη σκυτάλη! Ας δώσουμε κι εμείς μία γενναία ώθηση ώστε να γίνει το 2016 η χρονιά που όλοι κάποτε ελπίζουμε ότι θα έρθει στη ζωή μας! Όπως ξεχνάμε τα προβλήματα τη στιγμή της γέννησης ενός νεογέννητου και χαιρόμαστε ευχόμενοι για το χαρμόσυνο γεγονός ας γίνουμε και τώρα δυναμικοί υποστηρικτές του καλού που επιδιώκουμε για τη ζωή μας με όλη μας την καρδιά! Η ζωή είναι σκληρή … αλλά μαλακώνει όταν τη ζυμώσουμε με Αγάπη, Πίστη και Ελπίδα! Καλή χρονιά να έχουμε … Ξεκίνησε μία καλή χρονιά… ας την κάνουμε καλύτερη… και ας γίνουμε ακόμη καλύτεροι μέσα από αυτή μας την προσπάθεια!

Just think how important it is for parents to believe in their children...

 One day Thomas Edison came home and gave a paper to his mother. He told her, “My teacher gave this paper to me and told me to only give it to my mother.”

     His mother’s eyes were tearful as she read the letter out loud to her child: Your son is a genius. This school is too small for him and doesn’t have enough good teachers for training him. Please teach him yourself.

     After many, many years, after Edison’s mother died and he was now one of the greatest inventors of the century, one day he was looking through old family things. Suddenly he saw a folded paper in the corner of a drawer in a desk. He took it and opened it up. On the paper was written: Your son is addled[mentally ill]. We won’t let him come to school any more.

     Edison cried for hours and then he wrote in his diary: “Thomas Alva Edison was an addled child that, by a hero mother, became the genius of the century.” 

Ρωτάτε πως είναι να έχεις παιδιά… Μήπως πρέπει να ρωτάτε αν είστε family guy?

Αν αναρωτιέστε στ΄αλήθεια πως είναι να είσαι γονιός, αλλά και να ξέρεις αν είσαι έτοιμος να ξεκινήσεις την καριέρα σου ως γονιός αυτή η μικρή εισαγωγή στην οικογενειακή σταδιοδρομία ίσως σε βοηθήσει. 

Σου παραθέτω 11 τρόπους που αποτελούν και εξελικτικά levels, που αν δοκιμαζόμενος τα ξεπεράσεις τότε πραγματικά είσαι έτοιμος για τη θέση εκκίνησης της οικογενειακής σου ζωής… 

Βήμα 1ο >> Προσλαμβάνεις ενα ηθοποιό.

Για αρχή καλό θα ήταν να ξεκινήσεις με την πρόσληψη ενός ηθοποιού για όλη τη μέρα. Θα ενημερώσεις το άτομο αυτό πως  ρόλος του θα είναι να ξέρει πως θα βρίσκεται συνεχώς δίπλα σου… στα 30 με 50 εκ. για όλη τη μέρα και όταν κουράζεται πως θα το κρατάς αγκαλιά ή θα το κρατάς στα πόδια σου για όσο κάθεσαι. Θα του προσφέρεις επιβράβευση όταν θέλει να μετακινείται μόνο του γύρω σου και δεν επιζητά την αγκαλιά σου. Για μία ώρα κάθε μέρα θα πρέπει να χοροπηδά και να τινάζεται από την αγκαλιά σου και να σε ωθεί να κάνεις διάφορα δρομολόγια παντού… 

Εννοείται πως δε μπορείς να κλείνεις την πόρτα του μπάνιου! 

Κάθε 15΄ θα πρέπει να του ετοιμάζεις και ένα σνακ…

Βήμα 2ο >> Κάλεσε σπίτι όλους τους φίλους σου, που δεν έχουν παιδιά.

Ενημέρωσέ τους πως χάρηκες πολύ - πολύ που τους γνώρισες, αλλά θα πρέπει πλέον να συνεχίσουν μόνοι τους. Μπορείτε να τους πείτε πως για να μην ξεχνιόσαστε θα βλέπετε τις φωτογραφίες σας και θα τα λέτε σε δευτερόλεπτα στο facebook!

Βήμα 3ο >>  Πολλαπλή δράση

Θα μάθετε όσο είστε σε ρόλο δοκιμαστικου γονέα να κάνετε πράγματα εν μέσω άλλων πραγμάτων. Για παράδειγμα θα πρέπει να έχετε αγκαλιά το παιδί σας και να κάνετε δουλειές σπιτιού. Πολλά τα οφέλη… θα εκπλαγείτε με εσάς!

Βήμα 4ο >> Οδήγηση με παιδί

Και αφού χρησιμοποιείτε το αυτοκίνητό σας για να μεταφέρεστε από το ένα μέρος στο άλλο, δανειστείτε δύο ουρακοτάγκους από το κοντινό pet shop. Τοποθετήστε τους στο πίσω μέρος του αυτοκινήτου σας σε ειδικά καθισματάκια και διατηρήστε την οπτική σας επαφή με το δρόμο.

Βήμα 5ο >> Μαγειρεύοντας για την οικογένεια.

Αγοράστε ένα βιβλίο συνταγών με τεχνικές και υλικά που σπάνια χρησιμοποιείτε για το καθημερινό σας πρόγραμμα διατροφής. Ακολουθήστε τις οδηγίες, βρείτε τα καλύτερα υλικά από κάθε σημείο της πόλης, ακολουθήστε και τον τρόπο μαγειρέματος για τις επόμενες 3 ώρες, περιμένετε να αποκτήσει το φαγητό σας τη θερμοκρασία δωματίου, πετάξτε το στον τοίχο ή στο πάτωμα και καθαρίστε…. επαναλάβετε τη διαδικασία τουλάχιστον δύο φορές!

Βήμα 6ο >> Ξεκίνα πρόγραμμα ύπνου.

Βρες τους πιο αποκρουστικούς ήχους στο τηλέφωνό σου. Συνεννοήσου με το γείτονα που ξενυχτάει να σε παίρνει τηλέφωνο κάθε 3 ώρες από τα μεσάνυχτα μέχρι και τις 5 το πρωί. Μείνε στο πρόγραμμα αυτό για 5 μήνες. Αν σκεφτείς να παραπονεθείς σε κάποιον γι αυτό να περιμένεις την απάντηση : “Παιδί δεν ήθελες;” και θα προσγειώνεσαι στην καθημερινότητα…

Βήμα 7ο >> Άρχισε ν΄ανησυχείς!

Αν έχεις μάθει να ζεις χωρίς άγχος, να κάνεις το πρόγραμμά σου όπως επιθυμείς… καιρός είναι λοιπόν να προσλάβεις και έναν “άνθρωπο της νύχτας”, που θα γνωστοποιήσει το όνομά σου και τη διεύθυνσή σου, στα “καλύτερα παιδιά της πόλης”. Σε αυτό το σημείο κάπως αρχίζεις να κατανοείς το μπαμπά και τη μαμά σου….

Βήμα 8>> Πρόγραμμα διασκέδασης

Η τηλεόραση αποκτά άλλο νόημα… γίνεται παιδική και ψυχαγωγική και καθόλου ενημερωτική, αφού μόνιμα τα κανάλια της είναι συντονισμένα σε συχνότητες παιδικών προγραμμάτων ή συνδεδεμένα με παιδικά videos. Έτσι λοιπόν άρχισε να βλέπεις ή και να ακούς παιδικά όταν είσαι και όταν δεν είσαι μπροστά στην τηλεόραση. Όταν αποκτήσεις παιδικό λεξιλόγιο και ξέρεις να επικοινωνείς άριστα με το τρίχρονο παιδί του γείτονα, τοτε είσαι στο σωστό δρόμο!

Βήμα 9ο >> Παρέα στον ύπνο

Μπορεί να έχεις προικιστεί με ένα παιδί που θέλει να είναι μαζί σου συνεχώς…ακόμη και στον ύπνο σας. Ζήτα από τον ξυλουργό να σου προσθέσει ένα κομμάτι ξύλο - πτυσσόμενο, δίπλα στο κρεβάτι σου σε μέγεθος κατά το 1/3 του κανονικού σου κρεβατιού. Μάθε να κοιμάσαι σε αυτό και κυρίως χωρίς σκεπάσματα. 

Βήμα 10ο >> Το αυτοκίνητο του Sport Billy!

Μετέτρεψε το αυτοκίνητό σου σε τροχόσπιτο για λίγους μήνες. Θα χρειαστείς:

• Πάνες και πανάκια όλων των ειδών. Όσο πιο πολλά, τόσο καλύτερα!

• Πιπίλες και διαφορετικά μπουκάλια

• Βραστήρες και ψυγειάκι

• Χυμούς

• Μπισκότα

• Νερά

• Μωρομάντηλα

• Γάλατα

• Παιχνίδια

• Μπλοκ ζωγραφικής και χρώματα

• Ρούχα για σένα και το παιδί

• Παπούτσια, καπέλα και πανωφόρια

• Κουβαδάκια, μπάλες

Ρϊξε λίγο από όλα τα παραπάνω στα καθίσματα, οδήγησε σε όλη την πόλη, επισκέψου φίλους, κανόνισε να μεταφέρεις κάποιον καπου και προσπάθησε να μην ντρέπεσαι καθόλου!

Βήμα 11ο>> Μάθε να είσαι σε συνεχή διαμόρφωση

Πάρε 10 μεγάλες σακούλες απορριμάτων και γέμισέ τες με ρούχα. Άδειασε το περιεχόμενό τους σε όλο το σπίτι. Ξαναμάζεψέ τα στις σακούλες. Ξαναάδειασε. Επανέλαβε για άλλες δύο φορές τη διαδικασία μέσα στη μέρα.

Αν περάσεις όλα τα levels τότε ναι.. είσαι πανέτοιμος!!!

Απαντήσεις... σε επίκαιρα ερωτήματα: "Δεν αντέχεις άλλο αυτή τη δουλειά;"

Αλήθεια πόσες φορές έρχεστε αντιμέτωποι με αυτή την ερώτηση καθημερινά;

"Εργάζομαι κάπου που πραγματικά μισώ... Μισώ τη δουλειά που κάνω, το περιβάλλον, τους ανθρώπους που με διοικούν... προσπαθώ να δω το καλό, αλλά με τόσο αρνητισμό γύρω μου δυσκολεύομαι να βρω το δρόμο για μία καλύτερη δουλειά... Τι πρέπει να κάνω λοιπόν για να ελευθερωθώ από τα δεσμά αυτά του αρνητικού πειβάλλοντος και να ζήσω αυτό που επιθυμώ;"

Μπορεί να έρχεστε αντιμέτωποι πολές φορές με την ίδια ερώτηση.... αλλά ο Αινστάιν επιτυχημένα ανέφερε πως "ο ίδιος νους που δημιούργησε το πρόβλημα δε μπορεί να δώσει και τη λύση...". Που σημαίνει πως κάποιος άλλος νους... κάποια άλλη νόηση και κατανόησή της, θα φέρει τη λύση! 

Όταν λοιπόν αισθανόμαστε "κολλημένοι" ανάμεσα σε αυτό που είμαστε και σε αυτό που θα θέλαμε να είμαστε (διαφορετικό περιβάλλον εργασίας) τότε αυτό που μένει να κάνουμε είναι να αναγνωρίσουμε πως είμαστε ακόμη σε φάση εκμάθησης. Μέρος του χτισίματος της γέφυρας, του γεφυρώματος ανάμεσα στο τώρα και το τότε, είναι να θέσουμε τον εαυτό μας σε πορεία επιτυχίας προς το μέλλον. 

Αν η δουλειά που μισείς πληρώνει τους λογαριασμούς σου και μπορεί να χρηματοδοτήσει το μέλλον σου υλικά και πνευματικά ( γιατί μπορεί να πληρώνει τις βάσεις που θέτεις για μία νέα δουλειά, είτε είναι απόκτηση τίτλων, επιχείρησης, είτε είναι εμπειρία, χαρίσματα, όπως η υπομονή, η γνώση, η βιωματική εμπειρία) τοτε μπορείς να δεις τη δουλειά αυτή με περισσότερη ευγνωμοσύνη και εκτίμηση, γιατί σου δίνει το κίνητρο της επιδίωξης ενός καλύτερου μέλλοντος. 

Εξάλλου η δυσκολία αποτελεί σίγουρα λόγο για να κινητοποιήσεις το μέλλον σου προς μία διαφορετική πορεία, που το τέλμα της καθημερινότητας δε θα σε ωθούσε να το επιδιώξεις. Μην εύχεσαι να είναι εύκολα, αναφέρει ένας μεγάλος δάσκαλος, να εύχεσαι να είσαι εσύ καλύτερος...ανώτερος. Τα εύκολα δε σου δίνουν μαθήματα... Αν σκέφτεσαι λοιπόν πως η δουλειά, σου χρηματοδοτεί το μέλλον σου θα βρεις λίγη υπομονή και συμπάθεια σε αυτό που κάνεις... 

Επίσης να γνωρίζεις πως υπάρχει λόγος και χρόνος για το κάθε τι. Μπορεί να σκέφτεσαι πως θα έπρεπε να είσαι σε μία καλύτερη δουλειά, σε κάποιο άλλο χώρο, αλλά για σκέψου πως μπορεί να προετοιμάζεσαι για κάτι καλύτερο που ακόμη είσαι πολύ μικρός για να το δεις και θα σου δοθεί όταν είσαι πραγματικά αρκετά έτοιμος! 

Η πιο σωστή απάντηση στο καλύτερο που περιμένεις να έρθει, είναι μόνο η ευγνωμοσύνη στο παρόν. Η αγνωμοσύνη και το αρνητικό συναίσθημα αποτελούν σπόρους που μόνο κακή σοδειά μπορούν να φέρουν. 

Εμπιστέψου το μέλλον και σκέψου πως μόνο καλό χτίζεται μέσα από τα συναισθήματα που σπέρνεις σήμερα! Πίστεψε πως είσαι εκεί που θα πρέπει να βρίσκεσαι αυτή τη στιγμή και έτσι το "πρέπει" της δουλειάς, γίνεται "επιλέγω".

Εκτιμώντας τις δυνατότητες των σκέψεών σου,

γιατί αυτές σε έφεραν εδώ και αυτές θα σε οδηγήσουν εκεί που σκέφτεσαι...

Ξένια Γιαννάκη

«Δημοσίευση άρθρου στο flowmagazine» : Η ζωή είναι… ένα γλυκό του κουταλιού!

Πολύ συχνά ακούγεται στις μέρες μας «έχω φτάσει στο όρια» και πολλές φορές αισθανόμαστε πως τα έχουμε ξεπεράσει κι αυτά! Η αδυναμία ελέγχου της καθημερινότητας και η συνεχής αναζήτηση πόρων για μία ποιοτική ή ακόμη και αξιοπρεπή ζωή μας αναγκάζει να τρέχουμε κυνηγώντας την όαση που αποδεικνύεται ψευδαίσθηση… Και όσο τα όρια επεκτείνονται, αδυνατούμε να δούμε πως τα όρια της προσωπικότητάς είναι απεριόριστα σύμφωνα με το Δημιουργό μας και τις προδιαγρφές της δημιουργίας μας. Κάθε φορά που αναζητούμε την ευκαιρία που θα μας φέρει πιο κοντά στην πραγματική ζωή, στην οριοθέτηση των σημαντικών, στον «ασφαλή» κύκλο της επιτυχημένης ζωής, χάνουμε ένα μέρος… λίγη ζωή κάθε φορά που αποτελεί βασικό μέρος που συνθέτει το κάδρο της ζωής μας! Μία ζωή που μόνο όταν ξεφύγει από τον έλεγχό μας, μπορούμε να εκτιμήσουμε την αξία της… το δώρο της! Κανένας άνθρωπος που έζησε και περπάτησε πάνω στη γη δεν αναζήτησε φεύγοντας από αυτή τη ζωή μία ακόμη μέρα στο γραφείο ή λίγα ακόμη υλικά αγαθά… αλλά όλοι ανεξαιρέτως αποδέχτηκαν την αξία του στοργικού φίλου, της πραγματικής – συναισθηματικής παρουσίας, του χαμόγελου, της παρήγορης λέξης, της αλήθειας, του αγγίγματος. Πόσο πολύ σπάνια αξιολογούμε το χρόνο που φεύγει, τη στιγμή που περνά και χάνεται… Η ζωή είναι στιγμές και κάθε φορά που περιμένουμε την επόμενη έχουμε ήδη βάλει σε στάση αναμονής τη ζωή μας. Εύχομαι να αφυπνιστούμε σύντομα χωρίς να χρειάζεται να περάσουμε μία ζωή στον προθάλαμο… στην κουζίνα της προετοιμασίας και όχι στην τραπεζαρία της απόλαυσης! Ακόμη περιμένοντας, αναμένοντας με αγωνία τη στιγμή του γλυκού που η μητέρα μας κράταγε φυλαγμένο στο πιο ψηλό ράφι για να μην το φτάσουμε και που η αναμονή και η ανυπομονησία μας το έκαναν ακόμη πιο σημαντικό, ώσπου όταν ερχόταν η στιγμή να το δοκιμάσουμε ήταν για να συνειδητοποιήσουμε πως δε φτάνει ή πως τελείωσε….

Ας μην περιμένουμε να δούμε το άδειο βάζο, αλλά να γευτούμε τώρα το γλυκό περιεχόμενό του! Ας γίνουμε εμείς οι εκλεκτοί καλεσμένοι που τιμάμε τη ζωή μας με τον τρόπο ζωής μας και ας γευτούμε μόνοι μας ό,τι η ζωή και οι άλλοι μας στερούν! Η βόλτα, το άγγιγμα, το χαμόγελο, ο καλός λόγος, η προσφορά, το μοίρασμα είναι μερικά από τα δώρα, τα πιο γλυκά πράγματα στη ζωή που δε μπορείς να τα γευτείς χωρίς να νοιώσεις την πληρότητα της συναισθηματικής απόδοσης που σου προσφέρουν…

Άνοιξε το καπάκι και βούτα μέσα στο βάζο! Μπορεί αύριο… σε λίγο…. κάποια στιγμή… όταν τελειώσεις τις δουλειές… όταν… όταν… όταν… να μην υπάρχει! Ή ακόμη πιο δύσκολο… να υπήρχε το γλυκό εκεί… για κάποιον άλλο που σου μεταφέρει πλέον την εμπειρία της γλυκιάς γεύσης του!
Το κείμενο αποτελεί μια συνεργασία του flowmagazine.gr με την συγγραφέα & life coach κ. Ξένια Γιαννάκη.  

Ποιος ειδικός μπορεί επιτέλους να βοηθήσει τη ζωή μου?

Με τόσες πολλές και διαφορετικές ειδικότητες που καθημερινά ακούμε να ξεφυτρώνουν σαν τα μανιτάρια... παντού, θα ήταν χρήσιμο να δούμε που μπορούμε ν΄απευθυνθούμε, ποιον ειδικό θα μπορούσαμε να εμπιστευτούμε, όσοι από εμάς επιθυμούμε λίγη βοήθεια για να βάλουμε επιτέλους σε μία τάξη κάποια θέματα που ταλαιπωρούν τη ζωή μας!

Για να μπορέσουμε λοιπόν να βάλουμε σε μία τάξη την καθημερινότητά μας, θα ήταν αρχικά βασικό να είμαστε σίγουροι πως θέλουμε βοήθεια και πως είμαστε έτοιμοι να μοιραστούμε με κάποιον που πιστεύουμε κι εμπιστευόμαστε όσα χρειάζονται για να μας βοηθήσει. Ποιος όμως είναι αυτός που θα μας "δώσει ένα χεράκι", όταν πρόκειται να στραφούμε κάπου; Ποιος είναι ο ειδικότερος "ειδικός" όλων, που θα μας σταθεί επάξια;

Οι επιλογές:

Ο coach σίγουρα είναι αυτός που θα είναι ο πιο "περίεργος" από όλους! Με διακριτικά διεισδυτικές ερωτήσεις, απλές αλλά με βάθος και ουσία, λόγο και αφορμή, αλλά σε περιβάλλον οικειότητας και ασφάλειας θα ρωτά συνέχεια, ώστε ν΄ ανακαλύψεις το στόχο σου ή τον δρόμο για το στόχο. Θα αισθάνεσαι να οδηγείς εσύ το όχημα της ζωής σου στον προορισμό που επιθυμείς, θα τσεκάρεις μαζί του αν έχεις όσα χρειάζεσαι για τη διαδρομή και θα επιλέξεις σε "συν-οδοιπορία" πάντα, αυτά που σου ταιριάζουν σύμφωνα πάντα με τις αξές και τις προτεραιότητές σου στη ζωή. Θα κινείσαι γρήγορα μπροστά, θα μιλάς για το μέλλον και αν χρειαστεί να γυρίσεις στο παρελθόν θα είναι μόνο για να "δεις" κάποιες περιοριστικές αντιλήψεις και πεποιθήσεις που δυσχεραίνουν την επίτευξη του στόχου σου. Θετικά συναισθήματα κυρίως θα κυριαρχούν, αφού η αισιοδοξία - πάντα όμως με το ρεαλισμό μαζί - οφείλει να είναι το καύσιμο του μέλλοντος.  Σε πρωταγωνιστικό ρόλο βέβαια πάντα η επίγνωση! Θα έχεις λοιπόν πολλές στιγμές αποκάλυψης και έναν υποστηρικτή και διευκολυντή για την πορεία σου, που θα μπορείς και θα θες να εμπιστευτείς.

Ο μέντορας αποτελεί εξαιρετική βοήθεια στη ζωή, αλλά ιδιαίτερα στην επαγγελματική σου διαδρομή. Είναι ο άνθρωπος που θα μοιραστεί μαζί σου τη δική του εμπειρία, την δική του γνώση για το πως τα κατάφερε και ίσως αυτό σε βοηθήσει να προχωρήσεις μαζί του. Θα υπάρχει η αίσθηση της υπεροχής του μέντορα, λόγω ηλικίας, πείρας, γνώσης και θα νοιώσεις πως είσαι ένα παιδί και σε προμηθεύει με συμβουλές για το σωστό. Η καθοδήγηση αυτή όμως που σου προσφέρει δεν έχει προσωπικό όφελος και νοιώθεις τη μεγάλη του διάθεση να σε βοηθήσει και να είναι κοντά στα βήματά σου με ενεργό ενδιαφέρον, τα οποία στενά παρακολουθεί. Βασική προϋπόθεση: να είναι εξειδικευμένος, έμπειρος σε αυτό που ζητάς! Πολύ σημαντκό επίσης κριτήριο για την επιλογή μέντορα είναι να υπάρχει καλή χημεία, ισορροπία δηλαδή ανάμεσα στις δυνατότητες και τις αδυναμίες σας, γιατί αν είστε εντελώς διαφορετικοί άνθρωποι, ίσως να σου φανεί δύσκολο να μπορέσεις να συνδεθείς μαζί του.

Ο θεραπευτής (ψυχικής υγείας) θα διερευνήσει το άγχος σου για όσα αντιμετωπίζεις. Θα σε βοηθήσει αποτελεσματικά ν' αντιμετωπίσεις το στρες που σε εμποδίζει να λειτουργείς όπως θα ήθελες. Μπορεί να καταναλώσεις πολύ χρόνο μιλώντας για το παρελθόν και για το πως έφτασες στο σημείο αυτό σήμερα όπου βιώνεις δύσκολα, με την αδυναμία διαχείρισης της καθημερινότητάς σου. O θεραπευτής θα διαγνώσει που ακριβώς υπάρχει το πρόβλημα και θα προσπαθήσει με μεθόδους και τεχνικές να σε βοηθήσει να "δεις" πως η ανατροφή σου, η διαπαιδαγώγηση, οι γονείς, το περιβάλλον, ο τρόπος σκέψης σου, η κληρονομικότητα ή το παρελθόν σου, έχουν επιδράσει πάνω σου και διαμορφώνοντας την καθημερινότητά σου και θα σε οδηγήσει όταν το κρίνει, σε ισορροπία με τη ζωή που επιθυμείς να ζεις.

Ο σύμβουλος θα αξιολογήσει την κατάσταση και θα σου προτείνει 2-3 τρόπους ή και περισσότερους συζητώντας μαζί σου για το τι σου ταιριάζει πιο πολύ, σύμφωνα με την εμπειρία αλλά και την γνωση του! Συνήθως έχει διευρυμένη γνώση -κάτι σαν γενικός γιατρός δηλαδή που σε παραπέμπει σε αυτό που σου χρειάζεται ακριβως- και θα σου χρησιμεύσει δίνοντας λύσεις ή συμβουλές προς τη λύση. Θα σου αναφέρει περιστατικά άλλων που πέτυχαν ακολουθώντας τις μεθόδους που ταιριάζουν στην περίπτωσή σου, θα σου μιλήσει για το πως μπορεί να διαμορφωθεί η ζωή σου μέσα από επιλογές δοκιμασμένες, ώστε να δεις τι ακριβώς τι μπορεί να δημιουργηθεί μέσα από την κάθε επιλογή σου. Σίγουρα σε προμηθεύει με τη γνώση και την εμπειρία του, αφού είναι σαν να έχεις τα best of από τα καλύτερα βιβλία -κυρίως αυτοβιογραφίες- που κυκλοφορούν!

Ο εκπαιδευτής έχει το know how, θα σου δείξει πως γίνεται, θα σου δώσει τον εξοπλισμό που απαιτείται και θα σε παρακολουθεί καθώς το κάνεις, δίνοντάς σου feedback, κάθε φορά που το χρειάζεσαι και όταν αυτό απαιτείται. Ο επιδέξιος εκπαιδευτής θα σε προμηθεύσει με δεξιότητες και γνώση για την προσωπική ή επαγγελματική σου ανάπτυξη.

Η έκπληξη που περίμενε τον ψαρά της ζωής!

Ο ψαράς της ιστορίας μας έχει ένα καλυβάκι στην παραλία και κατεβαίνει κάθε βράδυ μες τη νύχτα με τα δίχτυα στον ώμο. Με τα πόδια γυμνά και τα δίχτυα μισοαπλωμένα, μπαίνει στη θάλασσα.
Αυτή τη νύχτα, για την οποία μας μιλάει η ιστορία, όπως πάει να μπει στο νερό, αισθάνεται το πόδι του να χτυπάει πάνω σε κάτι πολύ σκληρό στον πάτο της θάλασσας. Το πασπατεύει και βλέπει πως είναι πράγματι κάτι σκληρό, σαν πέτρες, τυλιγμένες σε μια σακούλα.
Εκνευρίζεται και μουρμουρίζει: «Ποιος ηλίθιος πετάει τέτοια πράγματα στην παραλία…» Και αμέσως διορθώνει: «Στη δική μου παραλία».
«Κι εγώ, έτσι απρόσεκτος που είμαι, κάθε φορά που θα μπαίνω στο νερό, θα σκοντάφτω πάνω στις πέτρες…» Αφήνει λοιπόν κάτω τα δίχτυα, σκύβει, πιάνει τη σακούλα και τη βγάζει από το νερό. Την αφήνει στο ακροθαλάσσι, και ξαναμπαίνει με τα δίχτυα στο νερό.
Είναι θεοσκότεινα… Ίσως γι’ αυτό, όπως βγαίνει από τη θάλασσα, πάλι σκοντάφτει πάνω στη σακούλα που είναι τώρα έξω, στην παραλία.
Ο ψαράς σκέφτεται: «Δεν είμαι στα καλά μου».
Βγάζει λοιπόν το σουγιά του, ανοίγει τη σακούλα και ψαχουλεύει. Έχει κάμποσες πέτρες, μεγάλες σαν πορτοκάλια, βαριές και στρογγυλεμένες.
Ο ψαράς ξανά σκέφτεται «μα ποιος να είναι αυτός ο ηλίθιος που τυλίγει πέτρες και τις πετάει στο νερό…»
Ενστικτωδώς, παίρνει μία, τη ζυγίζει στο χέρι του και την πετάει με δύναμη στη θάλασσα.
Μόλις λίγα δευτερόλεπτα μετά ακούει τον θόρυβο της πέτρας που βουλιάζει στα βαθιά. Πλουπ!
Βάζει το χέρι του στη σακούλα, παίρνει άλλη μια πέτρα και την πετάει στο νερό. Ακούει ξανά το πλουπ!
Αυτή την πετάει από την άλλη μεριά, πλαφ! Μετά, αρχίζει να τις εκσφενδονίζει δύο δύο και ακούει πλονπ-πλουπ! Ύστερα προσπαθεί να τις ρίξει πιο μακριά, και με γυρισμένη την πλάτη, και με όλη του τη δύναμη, πλουπ-πλαφ!…
Διασκεδάζει… ακούει τους διαφορετικούς ήχους, πετάει πέτρες, υπολογίζει το χρόνο που κάνουν να πέσουν στο νερό, και δοκιμάζει… πότε με δύο, πότε με μία, και με κλειστά μάτια τώρα, και με τρεις μαζί… και συνεχίζει να πετάει τις πέτρες στη θάλασσα.
Μέχρι που αρχίζει να βγαίνει ο ήλιος.
Ο ψαράς ψαχουλεύει και βρίσκει μονάχα μία πέτρα μέσα στη σακούλα.
Ετοιμάζεται λοιπόν να την πετάξει πιο μακριά από τις άλλες, γιατί είναι η τελευταία κι έχει ήδη βγει ο ήλιος.
Και όπως τεντώνει το χέρι του προς τα πίσω για να την πετάξει με όλη του τη δύναμη, αρχίζει να φωτίζει ο ήλιος και βλέπει στην πέτρα μια χρυσαφένια μεταλλική λάμψη που του τραβάει την προσοχή.
Ο ψαράς συγκρατεί την παρόρμηση να πετάξει την πέτρα και την κοιτάζει προσεκτικά. Η πέτρα αντανακλά τον ήλιο μέσα από τη βρομιά που την καλύπτει. Την τρίβει ο ψαράς λες κι είναι μήλο πάνω στα ρούχα του, και η πέτρα αρχίζει να λάμπει ακόμη πιο πολύ. Έκπληκτος, τη χτυπάει ελαφρά και αντιλαμβάνεται ότι είναι από μέταλλο. Αρχίζει τότε να την τρίβει και να την καθαρίζει με άμμο και με το πουκάμισο τον, και συνειδητοποιεί πως η πετρά είναι από καθαρό χρυσάφι. Μια πέτρα από ατόφιο χρυσάφι σε μέγεθος πορτοκαλιού! Η χαρά του σβήνει, όμως, μόλις σκέφτεται ότι η πέτρα αυτή είναι σίγουρα ίδια με όλες τις άλλες που πέταξε στη θάλασσα.
Και σκέφτεται: «Τι χαζός που ήμουνα!»
Είχε στα χέρια του μια σακούλα γεμάτη πέτρες από χρυσό και τις πετούσε στη θάλασσα γιατί του άρεσε να ακούει τον ηλίθιο θόρυβο που έκαναν όταν έπεφταν στο νερό… Αρχίζει τότε να οδύρεται, να κλαίει και να θρηνεί… να λυπάται για τις χαμένες πέτρες… Και να σκέφτεται πως είναι άτυχος, ένας δυστυχισμένος άνθρωπος… είναι τρελός, είναι ηλίθιος…
Μετά σκέφτεται… Αν έμπαινε στη θάλασσα, αν κατάφερνε να βρει μια στολή δύτη και βούταγε στα βαθιά, αν ήταν μέρα, αν είχε τον εξοπλισμό που έχουν οι δύτες για να ψάξει… Κι όλο κλαίει γοερά και οδύρεται…
Ο ήλιος έχει πια ανατείλει.
Και ξαφνικά συνειδητοποιεί πως έχει ακόμη την πέτρα… συνειδητοποιεί πως ο ήλιος θα μπορούσε να είχε αργήσει ένα δευτερόλεπτο ακόμη, ή εκείνος θα μπορούσε να είχε ρίξει την πέτρα πιο γρήγορα, και τότε δεν θα είχε μάθει ποτέ για τον θησαυρό που έχει τώρα στα χέρια του.
Αντιλαμβάνεται τελικά ότι κατέχει έναν θησαυρό, κι ότι ο θησαυρός αυτός είναι από μόνος του μια τεράστια περιουσία για έναν φτωχό ψαρά όπως εκείνος.
Αντιλαμβάνεται πόσο ΤΥΧΕΡΟΣ είναι που μπορεί να κρατήσει τον θησαυρό που έχει ακόμη στα χέρια του.
Μακάρι να μπορούσαμε να είμαστε πάντοτε τόσο σοφοί ώστε να μην κλαίμε για τις πέτρες, τις ευκαιρίες, που απροετοίμαστοι ίσως τις πετάξαμε, τις χαραμίσαμε, τα πράγματα εκείνα που έφερε η θάλασσα και τα πήρε μετά… Μακάρι να είμαστε έτοιμοι να δούμε τη λάμψη στις πέτρες που έχουμε στα χέρια μας, και να μπορούμε να τις χαιρόμαστε για την υπόλοιπη ζωή μας.

Χόρχε Μπουκάι – Ο Δρόμος των Δακρύων – Εκδόσεις OPERA

Το σπίτι μας....

Ένας ηλικιωμένος ξυλουργός κόντευε να βγει στη σύνταξη, και είπε στο αφεντικό του τα σχέδια του για να φύγει και να ζήσει πιο ξεκούραστα μαζί με τη γυναίκα του. Βέβαια δεν θα συνέχιζε να βγάζει τόσα λεφτά, όμως έπρεπε να βγει στη σύνταξη. Θα τα κατάφερναν.
Ο εργολάβος του στεναχωρήθηκε που θα έφευγε ένας τόσο καλός μάστορας, και ζήτησε από τον ξυλουργό αν θα μπορούσε να του χτίσει άλλο ένα σπίτι σαν προσωπική του χάρη.
Ο ξυλουργός είπε ναι, όμως όσο περνούσε ο καιρός δεν ήταν δύσκολο να παρατηρήσει κάποιος πως δεν δούλευε με όλη του τη καρδιά.
Χρησιμοποιούσε υλικά κατώτερης ποιότητας, και έκανε επιπόλαιη δουλειά.
Ήταν ο χειρότερος τρόπος για να τελειώσει μια καριέρα γεμάτη αφοσίωση και επιτυχίες.
Όταν ο ξυλουργός τελείωσε το έργο, ήρθε ο εργολάβος να επιθεωρήσει το σπίτι. Έδωσε το κλειδί της εισόδου στον ξυλουργό και του είπε,
«Αυτό το σπίτι είναι δικό σου, ένα δώρο από μένα για σένα.»
Ο ξυλουργός έμεινε άναυδος!
Τι κρίμα!
Αν μόνο ήξερε πως έχτιζε το δικό του σπίτι, θα το είχε κάνει εντελώς διαφορετικά.

Το ίδιο συμβαίνει και με μας.
Χτίζουμε τη ζωή μας, μέρα με την μέρα, πολύ συχνά μη κάνοντας το καλύτερο μας σε αυτό που κτίζουμε.
Και μετά μένουμε εμβρόντητοι όταν αντιλαμβανόμαστε ότι πρέπει να κατοικήσουμε στο σπίτι που κτίσαμε.....

Μία καλή πράξη...

Ακούμε συχνά να λέγεται πως είναι καλό να κάνουμε καλές πράξεις. Έτσι έχουμε μάθει πως ωφελείται το κοινωνικό σύνολο και προάγουμε την ανθρωπότητα σε ένα ανώτερο επίπεδο... πλησιάζοντας το θείο. Πολύ σωστές και χρήσιμες οι καλές πράξεις, αλλά η καλύτερη όλων είναι για αρχή να πράξουμε εμείς καλά προς τον εαυτό μας. Μία καλή πράξη προς εμάς μπορεί να ωφελήσει τα μέγιστα το κοινωνικό σύνολο. Ας μην κοιτάμε μόνο τη φιλανθρωπία θεωρώντας εγωιστικό να κάνουμε κάτι καλό, μία καλή πράξη για τον εαυτό μας. Η μητέρα Τερέζα έλεγε πως αν ο καθένας καθάριζε το κεφαλόσκαλο του σπιτιού του, όλος ο κόσμος θα ήταν πεντακάθαρος....

Μισοάδειο ή μισογεμάτο;

Σημασία δεν έχει μόνο πως το βλέπεις....Μισοάδειο ή μισογεμάτο.
Σημασία έχει να βλέπεις την ποιότητα του! Γιατί μπορεί να είναι γεμάτο δηλητήριο ή γεμάτο ευλογία... Το μυστικό είναι στη διάκριση... στην ποιότητα και όχι στην ποσότητα! http://lifeshare.gr/gr/e-cards/

7 σημάδια που μαρτυρούν πως βρήκες την αληθινή αγάπη...

Υπάρχει τελικά αυτό που λέμε everlasting love και αν υπάρχει τελικά που βρίσκεται; Αλλά και αν την έχω βρει και δεν το αναγνωρίζω; Μήπως πρέπει να δω τη σχέση μου στα σημεία της και να νιώσω τον παλμό της; Ποια είναι τα σημεία αυτά που θα πρέπει να δώσω προσοχή, ώστε να μην αφήσω την ευκαιρία της αγάπης να προσπεράσει χωρίς να το έχω καταλάβει;

Συμβαίνει συχνά να βρισκόμαστε σε μία σχέση και ενώ δεν κατανοούμε απόλυτα τη σχέση που έχουμε, τα θετικά της σημεία, το ρόλο του άλλου, τα μηνύματα που λαμβάνουμε, επικεντρωνόμαστε στα αρνητικά της σημεία και σε όσα δε θέλουμε, ενώ θα έπρεπε να αναλογιστούμε πως η σχέση μας έχει τόσα, όσα θα έπρεπε να έχει για τη στιγμή που την επιλέξαμε... Πώς θα αναγνωρίσουμε λοιπόν την αγάπη στη σχέση, που αποτελεί βασικό κριτήριο και προϋπόθεση για τη συνέχεια;

1. Με κάνει να θέλω να εξελίσσομαι

Βρίσκομαι σε μία σχέση όπου το ενδιαφέρον του άλλου μου δίνει κίνητρο για ζωή, με κάνει να θέλω να μάθω πώς μπορώ να προσφέρω χωρίς ανταπόδοση, χωρίς όρους. Η μόνη επιτυχημένη εξέλιξη που μπορούμε να έχουμε στη ζωή είναι μόνο στην ευτυχία. Αν ο άνθρωπος καταφέρει να ευτυχήσει τότε όλα στέφονται με επιτυχία. Το νόημα της ζωής δε συνίσταται στο «να έχεις» αλλά στο «να προσφέρεις».

2. Με συνδέει με το οικείο περιβάλλον

Αυτό δε σημαίνει πως σχετίζομαι με την οικογένειά του μόνο, αλλά με απόλυτα προσωπικό του περιβάλλον. Με μυεί στον προσωπικό του χώρο (δράσεις, σκέψεις, συναισθήματα, χόμπυ, αντικείμενα) και γίνομαι μέρος της ζωής που δε φαίνεται από την πρώτη ματιά.

3. Μου προσφέρει ασφάλεια

Καθένας μας θέλει να αισθάνεται ασφαλής. Να νοιώθει κάποια σιγουριά δίπλα στο ταίρι του. Να νοιώθει πως γίνεται κατανοητός ως προς τις ανάγκες του, ακόμη κι αν αυτές δε μπορούν να ικανοποιηθούν. Όταν υπάρχει αγάπη στη σχέση μας, υπάρχει θέληση να βρεθούμε δίπλα στην ανάγκη του άλλου, να τρέξουμε αν χρειαστεί θέτοντας ως προτεραιότητα την παρουσία μας δίπλα του (Θα είναι ο πρώτος που θα τηλεφωνήσω για να έρθει τη στιγμή που βιώνω μία κρίση, πχ. τρακάρισμα;)

4. Θέλω να κάνουμε πράγματα μαζί

Είναι σημαντικό να σκέφτομαι κάθε φορά που προγραμματίζω κάτι αν μπορώ να συμπεριλάβω και το ταίρι μου. Αν σκέφτομαι πράγματα με κοινό ενδιαφέρον ή θέτω προτεραιότητα στις δικές μου ανάγκες.

5. Συζητώ

Σε μία σχέση που αγαπώ, συζητώ και επιχειρηματολογώ. Έχω υπομονή και διάθεση να επιμείνω ώστε να βρεθεί η πιο ικανοποιητική λύση και για τους δύο. Προσπαθώ να κατανοήσω πως ο σκοπός κάθε συζήτησης δεν είναι ο καυγάς, αλλά η επίλυση κάποιων θεμάτων και μένω σε αυτό κάθε φορά που συζητώ χωρίς προσπάθεια να μείνω, αλλά ως δεδομένο. Χωρίς να πρέπει να το προκαλέσω, αλλά απλά γιατί... αγαπώ!

6. Βλέπω μέσα από τα μάτια του άλλου

Προσπαθώ κάθε φορά να προλάβω τις επιθυμίες του άλλου και να δω τη ζωή μέσα από τα μάτια του, περπατώντας το μονοπάτι της ζωής του φορώντας τα παπούτσια του, νοιώθοντας τις ανάγκες του, τα όνειρα και τις ανησυχίες του.

7. Υπάρχει θαυμασμός!

Ένα από τα πιο σημαντικά κριτήρια στην αγάπη είναι ο θαυμασμός. Αν δε θαυμάζουμε κάτι δε μπορούμε να μείνουμε κοντά του... Σύντομα οι προσβολές, η μείωση της προσωπικότητάς του στα μάτια μας, οι καυγάδες και όλες οι αρνητικές επιπτώσεις που φέρει η έκπτωση του σεβασμού θα πάρουν τη θέση της οικειότητας, που νομίζαμε πως είναι αγάπη!

Δημοσιευμένο άρθρο της Ξένιας Γιαννάκη στο flowmagazine, editor του blog lifesharegr και υεύθυνη της Lifeshare.gr

Αξιοποιώντας τη νέα μέρα!

Κάθε μέρα μόλις ξυπνάμε μπορούμε να κάνουμε μία σκέψη ευεργετική γαι τη ζωή μας... για το σήμερα... το αύριο... Μπορούμε να πούμε: "Θα αξιοποιήσω αυτή τη μέρα με τον πιο θετικό τρόπο. Δε θα τη σπαταλήσω". Τότε σίγουρα θα είναι μία καλή μέρα...

Στωικά ερεθίσματα ζωής!

Αν τα πάθη μας μπορούσαν ν΄ακούσουν, να κατανοήσουν και να μεταβληθούν ανάλογα με το ερέθισμα που δέχονται κάθε φορά που απαιτούν αλλαγή πορείας από την καθημερινότητά μας προς την ευτυχία, τότε ναι, θα μπορούσαμε να έχουμε μία ήρεμη, γαλήνια, ισορροπημένη ζωή. Αυτό όμως είναι και το challenge που δεχόμαστε κάθε φορά για να ξεπεράσουμε την ανθρώπινη φύση μας και να φτάσουμε εκεί που βρίσκεται η τελειότητα. Η διαμόρφωση ενός mindset κατάλληλου ως εργαλείου ζωής, ώστε να μας εξοπλίσει ανάλογα, για να προχωρήσουμε στο δρόμο αυτό, τον "καλό", ως navigator system, απαιτεί μία στωική προσέγγιση... μία στάση  που επιλέγει σχεδόν ασυνείδητα την πορεία προς το καλό, αδιαφορώντας για όλα τα αρνητικά μονοπάτια που μας οδηγούν σε διαφορετική πορεία από την προκαθορισμένη.
Βέβαια και τα εμπόδια μπορούν ν΄αποτελέσουν πραγματικά ωφέλιμα στάδια για την εξέλιξή μας, όπως η αρρώστεια και η εκτίμηση πλέον της υγείας, αλλά μόνο όταν δούμε σύντομα το όφελος χωρίς να διατηρούμε μία στάση λύπης, παραίτησης και κρίσης του αρνητικού που συνέβη, αλλά αξιοπρεπούς επιλογής της ανώτερης προς το σκοπό της ζωής μας στάσης, που μας διαφυλλάσσει από πτωτικές συμπεριφορές, μπορούμε να πετύχουμε τα ωφέλη της αρνητικής παρέμβασης στη ζωή μας.

Οδηγός ζωής!

Λέει ο Αλέξανδρος Δουμάς πως το καλό είναι αργό γιατί ανεβαίνει ανήφορο, ενώ το κακό είναι γρήγορο γιατί κατεβαίνει κατήφορο ... και αναρωτιέμαι αν ξέρουμε τι οδηγάμε, πόσο καλά χειριζόμαστε το γκάζι και το φρένο, από πότε έχουμε να κάνουμε σέρβις και πόσο καθαρά τζάμια έχουμε, αλλά ακόμη αναρωτιέμαι κι αν οδηγάμε εμείς ή έχουμε πάρει ταξί... καλοί μου συνοδηγοί της ζωής!
Υ.Γ: Εξαιρούνται όσοι το έχουν αφήσει με απόλυτη εμπιστοσύνη στον Ένα και Μόνο αυτόματο πιλότο!

Yin & Yang!

Το καλό και το κακό είναι δύο διαφορετικά νομίσματα, που υπάρχουν σε αφθονία στην τράπεζα της καρδιάς μας. Έχουμε την ελευθερία να χρησιμοποιήσουμε όποιο από τα δύο επιθυμούμε στις καθημερινές μας συναλλαγές. Και τα δύο θα μας δώσουν την "ομορφιά" της ζωής: Άλλος χαίρεται με το καλό κι άλλος με το κακό. Το μόνο πρόβλημα είναι πως στο χρηματιστήριο της ζωής κερδίζει, όποιος αντέχει να κρατά τις μετοχές του για πολύ ή αυξάνει τα αποθέματά του και δεν ξέρω πόσο αντέχει κάποιος να κάνει συναλλαγές του κακού για να πάρει περισσότερο στο μέλλον...

Άνοιξη

Οι άνθρωποι λένε συνήθως πως η αγάπη, ο έρωτας, η ομορφιά, η αισιοδοξία, η πίστη δε διαρκούν για πάντα... Συμφωνώ! Ό,τι δεν τροφοδοτείται... πεθαίνει! Είναι στη φύση της δημιουργίας! Η Άνοιξη ως δημιουργός έρχεται να μας θυμίσει πως ό,τι πεθαίνει όμως μπορεί ν΄αναστηθεί... με νέο ανοιξιάτικο φως! Καλό ξεκίνημα συνοδοιπόροι μου, στην αναγέννηση, ανάσταση, ανάταση, ανανέωση, αναζήτηση, ανάπτυξη, αναγνώριση της ...ΖΩΗΣ!
https://www.youtube.com/watch?v=l-dYNttdgl0

People usually say that love, beauty, optimism, faith do not last forever ... I agree! Anything not fed ... dies! It is in the nature of creating! Spring as creator comes to remind us that what dies but can be reborn ... with new spring light! Good start my companions, to regeneration, resurrection, renewal, search, development, recognition of ... LIFE!