Χαμόγελο ζωής!

 

Το χαμόγελό σου....
Το πιο ζεστό, το πιο γλυκό, το πιο τρυφερό εκφραστικό στοιχείο της καρδιάς μας! Όταν εμφανίζεται, καταργεί για πάντα το χειμώνα, λιώνοντας την παγωμένη κρούστα της όμορφης ψυχής μας!!!

Η άνοδος

Κρίνουμε και κατηγορούμε ανθρώπους και ανθρώπινες καταστάσεις: Πολιτικούς, οικονομικά συστήματα, ανθρώπους που διαχειρίζονται θέματα της ανθρωπότητας, χωρίς ν' αναρωτιόμαστε σε ποιο σημείο εξέλιξης του ανθρώπινου είδους, που "άνω θρώσκει" βρισκόμαστε. Κάποιοι κατανοούν πως γίνεται μετάβαση στην ενηλικίωση του ανθρώπινου είδους και κάποιοι παλινδρομούν στην παιδικότητα αγανακτώντας και ακόμη "κάτω θρώσκουν". Υπομονή, πίστη, ελπίδα για το καλύτερο για να το αξιωθούμε κάποτε!
Είναι μεγάλο και σπουδαίο το ταξίδι από τον πίθηκο στον άνθρωπο, αλλά μεγαλειώδες από τον άνθρωπο στο Θεό!

Ο λόγος είναι αξία

Καταναλώνουμε καθημερινά πολύτιμη ενέργεια με τις φωνές μας, τόσο προς τον εαυτό μας, όσο και προς τους άλλους, χωρίς να καταλαβαίνουμε πως η πόρτα της καρδιάς των ανθρώπων ανοίγει ΜΟΝΟ στον ευγενικό λόγο. Όποιος μιλά γλυκά, στάζοντας μέλι στις ψυχές των άλλων, μαλακώνει ευεργετικά πρώτα τη δική του ψυχή και έπειτα γλυκά και ωφέλιμα γλιστρά και στην καρδιά των άλλων. Ο λόγος μας δεν έχει μόνο αξία, αλλά είναι αξία και αρχή ζωής!

Ποιότητα ζωής

Υπάρχουν μαθήματα που κανένα σχολείο δε σου μαθαίνει και που μόνο η ζωή σου προσφέρει. Κάποιοι τα λένε εμπόδια ανάπτυξης και άλλοι ευκαιρίες ωρίμανσης, ανάλογα με την ποιότητα σκέψης και πίστης.
Το θέμα δεν είναι αν βλέπεις τη ζωή ως μισοάδειο ή μισογεμάτο ποτήρι, αλλά τι ποιότητα νερού του έχεις βάλει...

Τα δώρα της ζωής

«Μ αρέσει η σκέψη πως την ημέρα που γεννιέται κανείς, του χαρίζουν τον κόσμο σαν δώρο γενεθλίων. Ένα υπέροχο κουτί με εξαίσιες κορδέλες! Μερικοί δεν κάνουν τον κόπο ούτε τις κορδέλες να λύσουν, όχι ν' ανοίξουν το κουτί. Κι όσοι το ανοίγουν περιμένουν να βρουν μέσα μόνο το Θαύμα, την Ομορφιά, την Έκσταση. Ξαφνιάζονται που υπάρχει στη Ζωή και ο Πόνος και η Απελπισία, η Μοναξιά και η Σύγχυση. Κι όμως είναι όλα μέρος της Ζωής. Δεν ξέρω για σας όμως εγώ δεν θέλω να χάσω τη ζωή. Θέλω να μάθω το κάθε πραγματάκι που έχει μέσα το κουτί. Αυτό το μικρό κουτί λέγεται Πόνος. Τι να κάνουμε, δικό μου είναι κι αυτό, θ ανοίξω λοιπόν τον Πόνο και θα γνωρίσω τον Πόνο. Κι αυτό το μικρό πακετάκι λέγεται Μοναξιά. Ξέρετε τι συμβαίνει όταν ανοίγω το πακετάκι που λέγεται Μοναξιά; Γνωρίζω τη Μοναξιά. Κι όταν μου λες ''Νοιώθω μοναξιά'', μπορώ να καταλάβω λιγάκι τη Μοναξιά σου και μπορούμε να καθίσουμε μαζί και να κρατήσουμε ένας το μοναχικό χέρι του αλλού. Θέλω να τα γνωρίσω όλα τα πράγματα μέσα στο κουτί. Γιατί ξέρω ότι έτσι θα γνωρίσω και την Έκσταση. Βρίσκεται εκεί και θα τη βρω. Ξέρω ότι μπόρεσα να μετατρέψω τον Πόνο σε Χαρά. Κι εσύ μπορείς να το κανεις αυτό. Μπόρεσα να πάρω την Αγωνια και να την κάνω Αλήθεια. Κι εσύ μπορείς να το κανεις αυτό. Δεν υπάρχει τίποτε που να μπορώ να το κάνω εγώ και να μη μπορείς να το κανεις εσύ. Δεν είμαι υπεράνθρωπος. Ότι μπορώ εγώ το μπορείς κι εσύ. Και πολλά πράγματα μπορείς να τα κανεις καλύτερα. Αν δεν τα έχεις, δεν είναι γιατί δεν τα έχεις. Είναι γιατί δεν προσπαθείς γι αυτά. Βρίσκονται εδώ και είναι δικά σου. Έχουμε τη μαγική ικανότητα να μετατρέψουμε την Απελπισία σε Ελπίδα. Μπορούμε να σκουπίσουμε τα Δάκρυα και να τα αντικαταστήσουμε με Χαμόγελα.» 

Λεό Μπουσκαλια

Χρόνος

Ζούμε γρήγορα, βιαστικά, ανυπόμονα. Βιαζόμαστε να ξεφύγουμε από το παρόν για να συναντήσουμε το μέλλον, ακόμη κι αν δεν το γνωρίζουμε!
Πόσο ωφελεί όμως αυτό τη ζωή μας, την ύπαρξή μας και τον κόσμο γύρω μας; Πόση αγάπη προλαβαίνουμε να δώσουμε σ' ένα βιαστικό παρόν και τι παίρνουμε σαν ανταπόδοση;
Η αγάπη είναι ένα λουλούδι που καλλιεργείται στον κήπο της ζωής. Θέλει υπομονή και χρόνο, πίστη και όνειρο, φροντίδα και ενθουσιασμό, προσφορά κι ευγένεια, για να γίνει η αγάπη γερό δέντρο ζωής στον πλούσιο κήπο της Εδέμ, όπου εκεί πια οριστικά, ο χρόνος υποκύπτει στην αιωνιότητα της αγάπης...