28 Απριλίου 2011

Εγωϊσμός

Όλοι μας έχουμε θεϊκή προέλευση, χωρίς όμως να αναγνωρίζουμε τα θεϊκά χαρακτηριστικά  της απεριόριστα δυναμικής φύσης μας.
Σκεφτόμαστε γήϊνα, με εγωϊσμό που συνεχώς απαιτεί περισσότερο δίκιο, εξουσία, χρήματα, αναγνώριση.
Ζώντας όμως με βαρύτητα στη θεϊκή φύση μας, σκεφτόμαστε πως είναι προτιμότερο να είμαστε καλοί, παρά δίκαιοι, γιατί το να κερδίσεις στο δίκαιο είναι μάθημα εγωϊσμού, ενώ η απλότητα και η καλοσύνη δεν είναι κάτι που μπορείς να κάνεις, αλλά απλά μία έκφραση αυτού που είσαι...της πραγματικής φύσης σου.

Συμμέτοχοι ζωής


Ο κόσμος μας είναι μία αντανάκλαση της εσωτερικής μας ύπαρξης. Βιώνουμε το αποτέλεσμα των σκέψεων, λόγων και στάσεων μας στη ζωή.

27 Απριλίου 2011

Σιωπή


Ψάχνουμε συνεχώς μέσα σε μία απεγνωσμένη κατάσταση να βρούμε λύσεις. Όταν επείγεσαι να βγεις από το αδιέξοδο, δεν καταφέρνεις τίποτα παραπάνω από το να εισχωρείς ακόμη βαθύτερα σ' αυτό. 
Όταν σιωπήσεις τις εσωτερικές σου φωνές, όταν μειώσεις το θόρυβο της μηχανής του μυαλού σου, όταν ακούσεις μόνο την αναπνοή σου να δίνει ζωή στα όργανα που συνιστούν την ύπαρξή σου, δε διαλογίζεσαι απλά, αλλά ίπτασαι στα πεδία της διανόησης με ανοιχτή συνειδητότητα, ώστε να δεις με διαύγεια τις προσδοκίες, τις ελπίδες και την ποιότητα της ύπαρξής σου, που επιπόλαια γειώνεις με την ανησυχία, το φόβο και την ανασφάλεια.
Άκουσε τη σιωπή σου και γίνε δεκτικός στην ανωτερότητα του σκοπού της υπάρξεώς σου. Αναγνωρίζοντας τον προσωπικό σου προορισμό και το δρόμο σου, μπορείς να δεις και τις επιλογές σου.

Δρόμοι ζωής

Κάθε νέα μέρα που έρχεται είναι μία νέα επιλογή ζωής -όχι τρόπου ζωής- αλλά ζωής! Πολλές φορές καθημερινά σκεφτόμαστε: "που πάμε και γιατί;".
Ποιος είναι ο δρόμος και πως θα βγούμε από το αδιέξοδο;
Ένας λανθασμένος μονόλογος που μας οδηγεί στο πουθενά και για πάντα. Γιατί; Γιατί είναι ο κοσμικός δρόμος. Ο μόνος δρόμος και μονόδρομος των ανθρώπων ή της μόνης και μονοδιάστατης λογικής.
Οφείλουμε να αντιληφθούμε πως ο δρόμος που μας οδηγεί σε πλήθος επιλογών είναι ο δρόμος της καρδιάς και συγκεκριμένα της λογικής της καρδιάς. Αυτό που οφελεί την καρδιά να σκεφτεί αυτό είναι που προωθεί και τη ζωή, αυτό δίνει επιλογές...
Πόσο συχνά όμως ελέγχουμε την ποιότητα των συναισθημάτων μας; Πόσο καλά γνωρίζουμε τη γνησιότητα του καθαρού συναισθήματος που βιώνουμε, ώστε ν' αντιληφθούμε και να διακρίνουμε το πραγματικό συναίσθημα;
Πόσο ξέρουμε αν αγαπάμε το σύντροφο, την οικογένεια, τη δουλειά, το στόχο ή μόνο την εξασφάλιση που μας προσφέρουν; Αγαπάμε με πραγματική αγάπη ή με υστεροβουλία; Προσφέρω για να πάρω; Προσφέρω γιατί θέλω, γιατί είμαι, γιατί πρέπει; Ποια είναι η λογική των συναισθημάτων μου; Ποια είναι η λογική της καρδιάς μου; Ποιος είναι ο δρόμος των συναισθημάτων μου;

21 Απριλίου 2011

Λόγος

Πόση αξία δίνουμε στο λόγο που εκφέρουμε κάθε φορά; Πόσοι άραγε από εμάς πιστεύουμε πως με τα λόγια μας δημιουργούμε το μέλλον μας. Είναι τυχαίο άραγε αυτό που λέγεται:  "το 'λεγε, δε το 'λεγε πως έτσι θα γίνει;".
Η αλήθεια είναι, πως ο λόγος είναι εκετελεστής των σκέψεών μας. Ό,τι εφραστεί με λόγο σύντομα θα το αδράξουμε και ως γεγονός ζωής. Ελέγχουμε όσα λέμε; Προσέχουμε τις εγγραφές μας; Προσέχουμε τις εσωτερικές μας σκέψεις; Την ποιότητα των σκέψεων και λόγων μας;
Αν εκφράσουμε λόγια ευγνωμοσύνης για τη ζωή, γινόμαστε αλχημιστές της. Άμεσα μεταβάλλουμε την αρνητική μας διάθεση σε θετική. Αν γεμίσουμε τις σκέψεις και τα λόγια μας με τοξικότητα, ποια θα είναι και η ποιότητα των εκφερόμενων λόγων μας, ποιο θα είναι το προσκήνιο της ζωής μας;

Η ομορφιά της ζωής!

19 Απριλίου 2011

Αναιρέσεις

Πιστεύοντας πως η ζωή είναι συνεχής ανατροπή, μπορείς να δεχτείς τα πάντα σαν ευλογία. Ό,τι κι αν είναι αυτό. Ευχάριστο ή δυσάρεστο. Το πλάνο της ζωής προϋποθέτει αλλαγές. 
Τίποτα δεν είναι το ίδιο από την αρχή του κόσμου μέχρι σήμερα.
Τίποτα δεν υπάρχει, που να υπήρχε. 
Κάθε μέρα, κάθε στιγμή από τη δημιουργία του κόσμου μέχρι σήμερα, βιώνουμε μία συνεχή καταστροφή κάθε παλιού και μία συνεχή αναγέννηση.
Κάθε μέρα κάποιος πεθαίνει, κάθε μέρα κάποιος γεννιέται... 
Κάθε μέρα, κάθε στιγμή καί μία καταστροφή, κάθε μέρα, κάθε στιγμή και μία αναγέννηση. 
That's life, that's us!

Εκπαιδεύοντας τη ζωή μας







Αν καλοκοιτάξουμε τη ζωή μας θα δούμε πως οι συνήθειές μας αποτελούν ένα συγκεκριμένο καθημερινό τελετουργικό, που η διαφοροποίησή του αλλοιώνει την συνήθη μορφολογία της ημέρας μας.
Ζούμε κάνοντας ουσιαστικά τα ίδια πράγματα. Όλα έχουν καλώς στην περίπτωση που η ζωή μας θέλουμε να είναι η ίδια. Αν όμως βάλουμε μία δόση ονείρου, μία διάθεση βελτίωσης, μία νότα διαφοροποίησης από το χθες, βλέπουμε πως το διαφορετικό, το νέο  αυτό – τουλάχιστον νοητικά – μεταβάλλει ενεργειακά το είναι μας.
Η δέσμευση που απαιτεί η ενέργεια αυτή από την καθημερινότητά μας, στο να σκεφτόμαστε λίγο περισσότερο τη σκέψη αυτή, να θέλουμε λίγο πιο πολύ να την κάνουμε πράξη, να επιδιώξουμε κάποιες κινήσεις, σημαίνει μικρή ή μεγάλη τροποποίηση του προγράμματος, αναδιοργάνωση και ανασύσταση του καθημερινού τελετουργικού. Εκεί βρίσκεται και η μεγαλύτερη ανατροπή. Το inner game. Η δύναμη της προσωπικότητάς μας να φανεί ευπροσάρμοστη στις νέες αλλαγές. Να γίνει το νέο πρόκληση και όχι απειλή.
Η αλήθεια είναι πως αλλαγές μικρές ή μεγάλες συμβαίνουν καθημερινά. Το θέμα είναι πόσο ανοιχτή αντίληψη έχουμε στο να τις δεχτούμε, πριν η ζωή, μας αναγκάσει να δούμε την πραγματικότητα όπως είναι και όχι όπως θέλουμε.

Εκπαιδεύοντας τη ζωή μας


Αν καλοκοιτάξουμε τη ζωή μας θα δούμε πως οι συνήθειές μας αποτελούν ένα συγκεκριμένο καθημερινό τελετουργικό, που η διαφοροποίησή του αλλοιώνει την συνήθη μορφολογία της ημέρας μας.
Ζούμε κάνοντας ουσιαστικά τα ίδια πράγματα. Όλα έχουν καλώς στην περίπτωση που η ζωή μας θέλουμε να είναι η ίδια. Αν όμως βάλουμε μία δόση ονείρου, μία διάθεση βελτίωσης, μία νότα διαφοροποίησης από το χθες, βλέπουμε πως το διαφορετικό, το νέο  αυτό – τουλάχιστον νοητικά – μεταβάλλει ενεργειακά το είναι μας.
Η δέσμευση που απαιτεί η ενέργεια αυτή από την καθημερινότητά μας, στο να σκεφτόμαστε λίγο περισσότερο τη σκέψη αυτή, να θέλουμε λίγο πιο πολύ να την κάνουμε πράξη, να επιδιώξουμε κάποιες κινήσεις, σημαίνει μικρή ή μεγάλη τροποποίηση του προγράμματος, αναδιοργάνωση και ανασύσταση του καθημερινού τελετουργικού. Εκεί βρίσκεται και η μεγαλύτερη ανατροπή. Το inner game. Η δύναμη της προσωπικότητάς μας να φανεί ευπροσάρμοστη στις νέες αλλαγές. Να γίνει το νέο πρόκληση και όχι απειλή.
Η αλήθεια είναι πως αλλαγές μικρές ή μεγάλες συμβαίνουν καθημερινά. Το θέμα είναι πόσο ανοιχτή αντίληψη έχουμε στο να τις δεχτούμε, πριν η ζωή, μας αναγκάσει να δούμε την πραγματικότητα όπως είναι και όχι όπως θέλουμε.

14 Απριλίου 2011

Αλλαγή σκηνικού!

Όταν νοιώθεις πως η ζωή όπως τη ζεις δεν είναι αρκετή, όταν νοιώθεις πως υπάρχει κάτι περισσότερο από αυτό που ζεις και αξίζει να ζεις, όταν βλέπεις τον αυτοπεριορισμό σου να στρέφεται εθρικά στο είναι, τότε η ένδειξη δεν είναι τίποτα παραπάνω από σπίθα που άναψε για να κάψει ό,τι παλιό επιλέξεις να καταστραφεί. Ανάπλαση τώρα!


Όταν κοιτάς από ψηλά...

Ο μόνος λόγος που σου δικαιολογείται να κοιτάς τον άλλο αφ' υψηλού είναι μόνο για να τον βοηθήσεις να σηκωθεί.
Πόσες φορές αλήθεια έχουμε αισθανθεί υπέρμετρα εγωϊστές και πόσο κοντά μας έφερε αυτή η στάση στην ανθρώπινη εφήμερη φύση μας και πολύ πιο μακριά από την θεϊκή και άφθαρτη αιώνια διάστασή μας;
Be love not only in love. Be God, don't stay human!

12 Απριλίου 2011

Όταν η μέρα φεύγει...



Πιστεύεις πως κάποιος είναι απόψε πιο ευτυχισμένος επειδή σήμερα βρέθηκες στη ζωή του;
Θα κοιμηθεί κάποιος έχοντας στο μυαλό του το θετικό λόγο σου;
Μιλάει κάποιος για σένα θετικά αυτή τη στιγμή στους οικείους του;
Πρόσφερες σε κάποιον τη βοήθειά σου;
Άναψες την ελπίδα μέσα στην καρδιά του κάποιου απογοητευμένου, που διέκρινες τον πόνο του;
Έφυγε μία ακόμη μέρα χωρίς να κάνεις κάτι σημαντικό ή δημιούργησες θετικές βάσεις για να συνεχίσεις αύριο;
Άφησες θετικό στίγμα και χρώμα στη μέρα που πέρασε;
Πιστεύεις πως αξίζει να ζήσεις ακόμη μία μέρα, την αυριανή, με όσα έκανες σήμερα;

Απλή σοφία


Ζητήθηκε από μια ομάδα μαθητών να γράψουν μια λίστα με αυτά που κατά τη γνώμη τους ήταν τα σημερινά «Επτά θαύματα του κόσμου». Τα περισσότερα από τα παιδιά έγραψαν τα εξής:
1. Οι Πυραμίδες της Αιγύπτου
2. Το Taj Mahal
3. Το Grand Canyon
4. Το κανάλι του Παναμά
5. Το Empire State Building
6. Η Βασιλική του Αγ. Πέτρου
7. Το Σινικό Τείχος
Ενώ μάζευαν τα γραπτά, ο δάσκαλος πρόσεξε ότι μια μαθήτρια δεν είχε τελειώσει ακόμη το γράψιμο. Τη ρώτησε λοιπόν αν είχε κάποιο πρόβλημα με τη λίστα της.
Το κορίτσι απάντησε «Ναι, έχω λίγο πρόβλημα. Δεν μπορώ εύκολα να αποφασίσω, γιατί είναι τόσα πολλά…»
Ο δάσκαλος είπε, «Πες μας λοιπόν τι έχεις γράψει, για να δούμε αν μπορούμε να σε βοηθήσουμε».
Το κορίτσι στην αρχή δίστασε, μα μετά διάβασε:
“Πιστεύω ότι τα Επτά Θαύματα του κόσμου είναι…
1. Να βλέπεις
2. Να ακούς...
3. Να αγγίζεις...
4. Να γεύεσαι..
5. Να αισθάνεσαι...
6. Να γελάς...
7. Και να αγαπάς.”
Απλή θαυμαστή παιδική σοφία… 

6 Απριλίου 2011

Ονειρεύτηκα το Θεό

Κάποτε διάβασα μία ιστορία που αναφέρει πως ένα βράδυ κάποιος καλόγερος μετά από πολλές παρακλήσεις, είδε στον ύπνο του το Θεό και συνομίλησε μαζί Του. Η συζήτηση είχε ως εξής:
"Τον πλησίασα και Τον ρώτησα:
-Κύριε, τι είναι αυτό που σε εκπλήσσει περισσότερο στους ανθρώπους;
Κι εκείνος μου απάντησε:
-Με εκπλήσσει ότι ζουν σαν να μην πρόκειται να πεθάνουν ποτέ και πεθαίνουν σαν να μην έχουν ζήσει καθόλου. Προσπαθώντας να κερδίσουν χρήματα χάνουν την υγεία, το πολυτιμότερο αγαθό που τους έχω χαρίσει και μετά ξοδεύουν όλα αυτά τα χρήματα για να την ξανακερδίσουν.
-Οι άνθρωποι βιάζονται να μεγαλώσουν και αποβάλλουν έτσι την αθωότητα της παιδικής τους ηλικίας. Έπειτα όμως, θέλουν να ξαναγίνουν παιδιά. Αγχώνονται για το μέλλον τους και λησμονούν το παρόν τους. Έτσι, δεν ζουν ούτε στο μέλλον, ούτε στο παρόν.
Ποια είναι τα μαθήματα ζωής που θέλεις να μάθουν τα παιδιά Σου;
Εκείνος χαμογέλασε και τα μάτια Του φωτίστηκαν:
-Να μάθουν ότι δεν γίνεται να αναγκάσουν τους άλλους να τους αγαπήσουν. Αυτό που μπορούν να κάνουν είναι να γίνουν άξιοι να αγαπηθούν. Να μάθουν ότι δεν μετράνε τα πράγματα που έχουν στην ζωή τους. Μόνο οι άνθρωποι μετράνε. Να μάθουν ακόμη ότι δεν ωφελεί να συγκρίνουν την ζωή τους με τις ζωές των άλλων. Να είναι ικανοποιημένοι με αυτό που έχουν και να αγωνίζονται να γίνουν καλύτεροι.
Μου φάνηκαν πολλά αυτά που μου ο έλεγε ο Θεός, όμως συνέχισε:
-Θέλω εσείς τα παιδιά μου να μάθετε ότι πλούσιος δεν είναι εκείνος που έχει τα περισσότερα, αλά εκείνος που χρειάζεται τα λιγότερα. Γιατί με τα χρήματα μπορεί κανείς να αγοράσει τα πάντα, δεν μπορεί όμως να αγοράσει την ευτυχία. Να μάθετε πως μέσα σε ελάχιστες στιγμές μπορεί να ανοίξετε στον συνάνθρωπό σας μία πληγή, που μετά θα πάρει χρόνια για να κλείσει.
Κοιτώντας με μες στα μάτια με αγάπη, ο Θεός μου είπε ακόμη:
-Πρέπει εσείς τα παιδιά μου να μάθετε πως δύο άνθρωποι μπορεί να κοιτούν το ίδιο πράγμα, αλλά να βλέπουν δύο διαφορετικά πράγματα. Να μην αφήνετε αυτές τις διαφορές να σας χωρίσουν. Να μάθετε ακόμη πως υπάρχουν γύρω σας άνθρωποι που σας αγαπούν, όμως από κάποια αδυναμία δεν μπορούν να δείξουν αυτή την αγάπη. Και τέλος να θυμάστε ότι πρέπει να μάθετε να συγχωρείτε για να σας συγχωρήσουν."

5 Απριλίου 2011

Εγωϊσμός και ταπείνωση

Κάποτε ένας πολεμιστής με νίκες και σπουδαία κατορθώματα, αλλά και πολλά θύματα του σπαθιού του, επισκέφτηκε έναν σημαντικό δάσκαλο για να γνωρίσει και να μάθει από τη σοφία του, τι είναι κόλαση και παράδεισος. Ο πολεμιστής συστήθηκε στο δάσκαλο εξιστορώντας του, πόσο σπουδαίος είναι και πόσο πολύτιμες ήταν οι νίκες του. Υπομονετικά και με πολύ προσοχή ο δάσκαλος άκουγε για τα κατορθώματα και όταν ο πολεμιστής τελείωσε, ο δάσκαλος άρχισε να τον ταπεινώνει και να τον μειώνει με πολύ υβριστική συμπεριφορά, λέγοντάς του πόσο μηδαμινά ήταν τα κατορθώματά του για την προσωπική του εξέλιξη. Γεμάτος θυμό ο πολεμιστής σήκωσε το χέρι και τραβώντας το σπαθί του μέσα από τη θήκη το ύψωσε για να σκοτώσει αυτόν που τον προσέβαλε τόσο, μα τόσο πολύ. Τότε ο δάσκαλος ατάραχος του λέει:
- “Αυτό είναι η κόλαση....”
Μετανοιωμένος ο πολεμιστής πέφτει στα πόδια του δασκάλου ζητώντας πολύ ταπεινά συγχώρεση. Και δάσκαλος του λέει:
- “Κι αυτό είναι ο παράδεισος...”

4 Απριλίου 2011

Η χαρά της ζωής!



Kαλημέρα, χαρά Θεού και σήμερα...Ας χαρούμε μαζί Του. Ξεχνάμε εμείς οι άνθρωποι, ξεχνάμε να δούμε τα καθημερινά θαύματα μένοντας στον αρνητισμό και τη σκληρότητα της ζωής. Ζωή όμως είναι αυτό που επιλέγουμε να ζούμε. Ας ζήσει με ελεύθερη θέληση ο καθένας την επιλογή του. Άκουσα χθες σ' ένα κήρυγμα το εξής θαυμάσιο: "Ξυπνάμε κάθε μέρα για να ευχαριστήσουμε τον Κύριο που ακόμη μας αγαπάει και όχι για να τον ευχαριστήσουμε για την υγεία, την εργασία και όλα τα άλλα, τα ανθρώπινα. Εϊμαστε εγωϊστές ακόμη και στην προσευχή μας."

Κάθε μέρα δώρο ζωής!



Καλημέρα κάθε μέρα...Ιt's a beautiful day! 
Ας μην την αφήσουμε να πάει χαμένη. Ξυπνάμε κάθε μέρα για να την αξιοποιήσουμε με τον καλύτερο τρόπο  και όχι για να την καταδικάσουμε. Και σήμερα μας ξαναδόθηκε το δώρο της ζωής. Ας γίνουμε λοιπόν κι εμείς δώρο με τη σειρά μας, σε όλους! 

2 Απριλίου 2011

Δώρο αγάπης

Υπάρχει ωραιότερο δώρο από την έκφραση αγάπης;  
Με την έκφρασή της ανθίσει και ευωδιάζει η ζωή όσων συναναστρεφόμαστε.
Ας κάνουμε το χαμόγελο μόνιμη έκφραση αγάπης.

Το χαμόγελο είναι ευεργετικό!



Κάποτε ζούσε σ΄ένα βασίλειο ένας μοχθηρός βασιλιάς. Οι υπήκοοι απέφευγαν να τον πλησιάσουν με το φόβο της εκδικητικότητάς του. Είδε όμως πως κάθε φορά που ήθελε να επιβάλλει ένα νέο μέτρο οι υπήκοοι συνομωτούσαν εναντίον του δημιουργώντας συνεχώς κινδύνους για τη ζωή του. Οι σύμβουλοί του τον πρoέπτρεπαν να κάνει κάτι σύντομα, γιατί διαφορετικά θα έχανε όχι μόνο το θρόνο αλλά μάλλον και τη ζωή του. Αποφάσισε λοιπόν να πάει στο μεγάλο μάγο του δάσους, ζητώντας τρόπους να κάνει αρεστά τα μέτρα που κάθε φορά έπαιρνε. Ο μάγος του έδωσε μία χαμογελαστή μάσκα και του ζήτησε να τη φοράει για έξι μήνες συνεχώς, ακόμη και στον ύπνο του και να του την επιστρέψει μόλις περάσει αυτό το διάστημα. Χωρίς αντίρρηση συμμορφώθηκε στα λεγόμενα του μάγου ο βασιλιάς, φορώντας τη μάσκα του χαμόγελου για έξι μήνες. Πραγματικά όλα άλλαξαν στο βασίλειο. Όσοι έρχονταν εναντίον του, έβλεπαν το μόνιμο χαμόγελο και τους ήταν αδύνατο να του κάνουν κακό. Σε έξι μήνες η κατάσταση στο βασίλειο άλλαξε και ο βασιλιά λυπημένος ζήτησε από το μάγο να του επιτρέψει να κρατήσει τη μάσκα λίγο παραπάνω. Ανένδοτος ο μάγος ανάγκασε το βασιλιά να την επιστρέψει...και λυπημένος ο βασιλιά την επέστρεψε. Προς έκπληξη όλων όμως, όταν έβγαλε τη μάσκα, το χαμόγελο είχε μόνιμα παραμείνει στο πρόσωπό του...
Είχε μάθει να χαμογελά! 

Εργασία και ψυχική ασθένεια

Εξελίσσεται σε Νο 1 ασθένεια παγκοσμίως με γοργούς ρυθμούς. Την νοιώθουμε κάποιες φορές, αν και δεν την ξέρουμε πραγματικά! Ποια; Την κατάθλ...