Εγωϊσμός και ταπείνωση

Κάποτε ένας πολεμιστής με νίκες και σπουδαία κατορθώματα, αλλά και πολλά θύματα του σπαθιού του, επισκέφτηκε έναν σημαντικό δάσκαλο για να γνωρίσει και να μάθει από τη σοφία του, τι είναι κόλαση και παράδεισος. Ο πολεμιστής συστήθηκε στο δάσκαλο εξιστορώντας του, πόσο σπουδαίος είναι και πόσο πολύτιμες ήταν οι νίκες του. Υπομονετικά και με πολύ προσοχή ο δάσκαλος άκουγε για τα κατορθώματα και όταν ο πολεμιστής τελείωσε, ο δάσκαλος άρχισε να τον ταπεινώνει και να τον μειώνει με πολύ υβριστική συμπεριφορά, λέγοντάς του πόσο μηδαμινά ήταν τα κατορθώματά του για την προσωπική του εξέλιξη. Γεμάτος θυμό ο πολεμιστής σήκωσε το χέρι και τραβώντας το σπαθί του μέσα από τη θήκη το ύψωσε για να σκοτώσει αυτόν που τον προσέβαλε τόσο, μα τόσο πολύ. Τότε ο δάσκαλος ατάραχος του λέει:
- “Αυτό είναι η κόλαση....”
Μετανοιωμένος ο πολεμιστής πέφτει στα πόδια του δασκάλου ζητώντας πολύ ταπεινά συγχώρεση. Και δάσκαλος του λέει:
- “Κι αυτό είναι ο παράδεισος...”