Αγκάλιασε τη ζωή σου και το δρόμο που επέλεξες να περπατήσεις

 

Είναι το προσωπικό μου σλόγκαν για το 2022. Κάθε χρόνο υιοθετώ ένα σύνθημα αντί να κάνω τις υποσχέσεις της Πρωτοχρονιάς τόσο περίπλοκες και πολυάριθμες που γίνονται βαριές και ψυχοφθόρες αν επιμένουμε με εμμονή προσκολλημένοι πάνω τους ή αδιάφορες γιατί πολύ εύκολα μπορούμε και να τις ξεχάσουμε. Επικαλούμαι το σύνθημά μου στην "αυτο-ομιλία" του μυαλού μου όσο χρειάζεται για να μείνω σε καλό δρόμο. Μερικές φορές το λέω δυνατά όταν χρειάζομαι ιδιαίτερη υπενθύμιση. Με βοηθά να διατηρώ χαλαρά το ρυθμό και να προχωράω χωρίς πίεση και ανησυχία ή απογοήτευση.

• Έχουμε μόνο μια ζωή να ζήσουμε και μόνοι μας επιλέγουμε πώς να τη ζήσουμε.
• Το να αγκαλιάζεις τη ζωή σου σημαίνει να είσαι πιστός στον εαυτό σου, να μην ζεις σύμφωνα με τους κανόνες ή τις προσδοκίες κάποιου άλλου.
• Το να ζήσεις την καλύτερη ζωή σου μπορεί να απαιτήσει από εσένα να επιλέξεις τη δική σου αυθεντικότητα από την αποδοχή των άλλων.
• Η ειρήνη ως συνοδοιπόρος στον ένα αυτό δρόμο που ακολουθούμε στη ζωή κάνει τη διαφορά.
  Αγκάλιασε τη ζωή σου.

Μου αρέσει να λέω ότι το μεγαλύτερο ταξίδι στη ζωή είναι η αναζήτηση μας, να βρούμε το αληθινό μας σπίτι, το μέρος που είμαστε πλήρως αποδεκτοί και αγαπητοί όπως είμαστε. Μου αρέσει εξίσου να επισημαίνω ότι η αναζήτησή μας, αν είναι γόνιμη, μας οδηγεί στη συνειδητοποίηση ότι το αληθινό μας σπίτι βρίσκεται στην πραγματικότητα μέσα μας. Μπορείτε να είστε στο σπίτι όπου κι αν βρίσκεστε όταν αγκαλιάζετε αυτό που είναι η ζωή σας αυτή τη στιγμή. Η κίνηση αυτή θα θέσει τα θεμέλια της βελτίωσης χωρίς πολλές αλλαγές. Απλά αγαπώντας σας.

Η πραγματικότητα είναι ότι δεν μπορείς να ζήσεις όποια ζωή θες. Πρέπει να διαλέξεις μία, να μείνεις με αυτό που θα επιλέξεις και να το ζήσεις όσο καλύτερα μπορείς. Στην ιδανική περίπτωση, αυτό που θα επιλέξετε θα προκύψει από την κατανόησή σας για το ποιος είστε στην καρδιά σας, τι αγαπάτε και τι εκτιμάτε, από πού προέρχεστε και θέλετε να πάτε, όταν θέλετε να πραγματοποιήσετε τους στόχους που θέσατε για τον εαυτό σας, γιατί πιστεύετε ότι το κάνετε και πώς θέλετε να περάσετε τον διατιθέμενο και πολύ πεπερασμένο χρόνο που σας δίνεται για να ζήσετε τη ζωή σας.

Το να αγκαλιάζεις τη ζωή σου σημαίνει να είσαι πρόθυμος να ξεχωρίσεις από τους άλλους, σημαίνει να είσαι αληθινός στον εαυτό σου. Σημαίνει ότι διακινδυνεύετε την αποδοκιμασία ή την απόρριψη των άλλων επειδή επιλέγετε να ενεργείτε σύμφωνα με τη δική σας κρίση και τις αξίες σας και όχι με εκείνες που μπορεί να έχουν συνταγογραφηθεί χωρίς τη συγκατάθεσή σας, ίσως ακόμη και πριν γεννηθείτε.

«Αυτό πάνω από όλα: να είσαι αληθινός για τον εαυτό σου», λέει η συχνά επαναλαμβανόμενη συμβουλή του Άμλετ στο έργο του Σαίξπηρ. «Και πρέπει να ακολουθήσεις αληθινά με τον ίδιο τρόπο, όπως η νύχτα την ημέρα, δεν μπορείς να είσαι ψεύτικος σε κανέναν».

Όταν αγκαλιάζεις τη ζωή σου, όταν είσαι στο σπίτι μέσα σου, θα είσαι τόσο αυθεντικός με τους άλλους όσο και με τον εαυτό σου. Δεν θα νιώσετε την ανάγκη να ζητήσετε συγγνώμη επειδή δεν είστε το άτομο που κάποιος άλλος θα ήθελε να είστε. Δεν θα προσποιηθείτε ότι είστε κανένας ή τίποτα, αλλά θα απολαύσετε να είστε αυτό που είστε. Θα ξέρετε ότι αυτό είναι το μόνο που χρειάζεστε – και είναι αρκετό για μια ζωή, τη δική σας.

Το να αγκαλιάζεις τη ζωή σου σημαίνει να αποδέχεσαι πού βρίσκεσαι στο ταξίδι της ζωής σου, όχι να μετράς την πρόοδό σου με τα πρότυπα οποιουδήποτε άλλου αλλά με αυτά που ορίζεις για τον εαυτό σου. Μόνο εσύ μπορείς να κρίνεις αληθινά πόσο μακριά έχεις φτάσει γιατί μόνο εσύ ξέρεις πού ξεκίνησες το ταξίδι σου, τα εμπόδια που σταθήκαν στο δρόμο σου και τα βάσανα που έχεις υπομείνει, από τότε μέχρι τώρα.

Αγκαλιάστε τη ζωή σας και θα βρείτε το πιο ασφαλές, πιο αποδεκτό σπίτι—στην καρδιά σας. Αυτό θα κάνει τη διαφορά.

Αρκεί η αγάπη προς τα παιδιά μας;

 

ΑΡΚΕΙ;

Δεν είναι όλοι οι γονείς συνειδητά έτοιμοι για να πάρουν το ρόλο του μπαμπά και της μαμάς όταν αυτό συμβαίνει. Κάποιοι δυσκολεύονται για πολλά χρόνια να μπουν στο ρόλο αυτό, ενώ κάποιοι άλλοι συνειδητοποιούν πως αυτός είναι ο μοναδικός ρόλος που θα ήθελαν να έχουν.

Όταν συμβαίνει όμως να μπαίνουμε στο ρόλο αυτό, χωρίς συνειδητά να γνωρίζουμε την υπευθυνότητα του ρόλου ενδεχομένως να μην αντιλαμβανόμαστε και την επίπτωση κάποιων επιπόλαιων συμπεριφορών και συζητήσεων που μπορούν να βλάψουν ή να εμποδίζουν την ομαλή ανάπτυξη των παιδιών μας.

Λέμε συχνά: “Ποιος γονιός δεν αγαπάει τα παιδιά του και ποιος δε θέλει το καλό τους;”

Η αγάπη για τα παιδιά μας δεν είναι απευθείας διαδρομή και τρόπος για να επιτύχουμε το αποτέλεσμα που θέλουμε. Είναι δρόμος για να μάθουμε να αγαπάμε περισσότερο εμάς και ό,τι απορρέει από εμάς. Και τότε…γνωρίζοντας την αξία της αγάπης αυτής θα εκφράσουμε και την υπευθυνότητα που φέρει η εφαρμογή της. Είναι η πιο ασφαλής διαδρομή.

Για περισσότερα μπορείτε να μας ακολουθήσετε στο Facebook page Συνειδητά γονείς

Χαμόγελο: Kι όμως, το ψεύτικο από το αληθινό διαφέρει…

Ένα αληθινό χαμόγελο μπορεί να σας βοηθήσει να δημιουργήσετε μία νέα φιλική ή συναισθηματική σχέση, σύμφωνα με μία νέα έρευνα. Συγκεκριμένα, οι ερευνητές δηλώνουν πως αυτό συμβαίνει επειδή οι άνθρωποι μοιάζουν να ανταποκρίνονται πολύ καλύτερα σε θετικά συναισθήματα όταν διαμορφώνουν νέους προσωπικούς δεσμούς παρά σε αρνητισμό, όπως τη θλίψη, το θυμό ή την περιφρόνηση.

Παρ’ όλα αυτά, ένα ψεύτικο χαμόγελο δε θα βοηθήσει, μια που οι άνθρωποι μπορούν πολύ εύκολα να το ξεχωρίσουν από ένα ειλικρινές.

Σ’ ένα πείραμα, οι ερευνητές διεπίστωσαν σε ζευγάρια πως ο ένας μπορούσε να εντοπίσει επακριβώς τα θετικά συναισθήματα του συντρόφου του. Σε ένα δεύτερο πείραμα παρατήρησαν πως οι συμμετέχοντες έμοιαζαν να έρχονται πιο κοντά σε ξένους που έβγαζαν θετικά συναισθήματα και σχεδόν ενστικτωδώς έλκονταν από αυτά.

Οι ερευνητές επίσης ανακάλυψαν πως τα άτομα που εξωτερίκευαν θετικά συναισθήματα με το λεγόμενο «χαμόγελο» Duchenne. Πρόκειται για το τέντωμα των μυών στις άκρες του στόματος που δημιουργείται όταν χαμογελάμε έντονα, όταν δηλαδή χαμογελάμε όταν είμαστε ειλικρινείς και χαρούμενοι. Κάποιοι εκλαμβάνουν αυτόν τον τύπο χαμόγελου ως αληθινό και βοηθά με την κοινωνική επαφή. Οι άνθρωποι μοιάζουν να έχουν καλή «γνώση» αυτού του χαμόγελου και μπορούν έτσι να «διαβάσουν» ένα ψεύτικο χαμόγελο, σύμφωνα με την επικεφαλής των ερευνών, Belinda Campos του Πανεπιστημίου της California.

Η μελέτη δημοσιεύθηκε πρόσφατα στο επιστημονικό περιοδικό Motivation and Emotion.

«Τα ευρήματά μας παρέχουν νέα στοιχεία της σημασίας των θετικών συναισθημάτων στις κοινωνικές επαφές κι επισημαίνουν το ρόλο του που αυτά παίζουν στην ανάπτυξη νέων κοινωνικών συνδέσεων. Οι άνθρωποι είναι προσαρμοσμένοι στα θετικά συναισθήματα των άλλων και μπορούν να αντιδράσουν περισσότερο σε αυτά παρά στα αρνητικά συναισθήματα», δήλωσε η Campos σε μέσο ενημέρωσης.

Η κρυμμένη ευτυχία

Ήταν μια φορά κι έναν καιρό ένας ράφτης φτωχός και λίγο περίεργος που προκαλούσε έκπληξη στους ανθρώπους με τη συμπεριφορά του. Αλλά αυτό που τους παραξένευε πιο πολύ ήταν ο τρόπος που δούλευε. Ανάμεσα σε δύο βελονιές άφηνε το μαγαζάκι του, πήγαινε στο τζαμί και ανέβαινε στο μιναρέ να κοιτάξει προσεκτικά στον ουρανό σαν κάτι να ’ψαχνε. Ύστερα κατέβαινε, γύριζε πίσω στο μαγαζάκι του να περάσει άλλη μια βελονιά και ξαναπήγαινε στο μιναρέ. Αυτό γινόταν όλη μέρα.
Γιατί άραγε; Ποια είναι η ιστορία του;
Λένε λοιπόν πως πολύ παλιά ο φτωχός ραφτάκος ζούσε μόνος του χωρίς γυναίκα και χωρίς παιδιά. Περνούσε τις μέρες του καθιστός να ράβει κελεμπίες και καφτάνια. Όταν κουραζόταν έπεφτε να κοιμηθεί για να ξυπνήσει με την αυγή, να καλέσει τους ανθρώπους για προσευχή, και ζητούσε απ’ τον Αλλάχ να του δώσει μια σύζυγο κι ένα ευτυχισμένο σπίτι.
Μια μέρα λοιπόν κι ενώ ο ράφτης δεν είχε ακόμη τελειώσει το κάλεσμα στην προσευχή, ένας μεγάλος αετός χαμήλωσε δίπλα του. Τον σήκωσε με τα γαμψά του νύχια ψηλά και πέταξαν μαζί.
Πέρασαν ερήμους, πέρασαν θάλασσες. Κάποια στιγμή ο αετός χαμήλωσε κι ακούμπησε το φτωχό ραφτάκο στην άκρη μιας μακρινής πόλης.
Κανένας θόρυβος δεν ακουγόταν. Κανένας φτωχός και κανένας ζητιάνος δεν γύριζαν στους δρόμους της. Τα πρόσωπα των ανθρώπων ήταν φωτεινά και τα ρούχα τους καθαρά με ζωηρά χρώματα. Ακόμα και στην καρδιά του «σουκ», της αγοράς, δεν άκουγες φασαρία ούτε έβλεπες τσακωμό. Οι άνθρωποι αγόραζαν και πουλούσαν ειρηνικά επαναλαμβάνοντας τη φράση ασαλάτου-αλαζάιν μία ή περισσότερες φορές, έπαιρναν αυτό που ήθελαν κι έφευγαν ευτυχισμένοι και χαμογελαστοί.
Η έκπληξη του έγινε μεγαλύτερη στην παράξενη πόλη όταν στάθηκε μπροστά στο μαγαζάκι ενός ράφτη και είδε τον ιδιοκτήτη του ικανοποιημένο, ευτυχισμένο και καθόλου κουρασμένο να φτιάχνει τις κελεμπίες και τα καφτάνια του. Χαιρετάει και λέει στο αφεντικό του μαγαζιού: «Κι εγώ ράφτης είμαι όπως κι εσύ. Ήρθα στην πόλη σας από χώρα μακρινή. Μήπως έχεις δουλειά για μένα; Γιατί θέλω πολύ να ζήσω σ’ αυτή την ευτυχισμένη πόλη».
Και το αφεντικό τού απαντάει: «Κάθισε και βοήθα με. Η πληρωμή σου θα είναι πενήντα ασαλάτου-αλαζάιν κάθε βδομάδα».
Έτσι έμαθε ο ράφτης μας από τον ιδιοκτήτη του ραφτάδικου πως οι άνθρωποι της πόλης Ασαλάτου Αλαζάιν δεν γνωρίζουν τα χρήματα. Πουλάνε, αγοράζουν και δουλεύουν μόνο με τη φράση ασαλάτου-αλαζάιν. Κάθισε λοιπόν και δούλεψε στο ραφτάδικο και έμεινε έκπληκτος όταν το αφεντικό του άρχισε να του διηγείται τις συνήθειες της περίεργης αυτής πόλης. Όλα τα πράγματα εδώ γίνονται με το ασαλάτου-αλαζάιν, μέχρι και οι γάμοι. Κάθε Πέμπτη βγαίνουν τα κορίτσια της πόλης βόλτα στην παραλία. Κουβαλάνε όλες τους μια στάμνα με νερό και αν κάποιος θέλει να πάρει μια απ’ αυτές για γυναίκα του, δεν έχει παρά να της ζητήσει να πιει νερό από τη στάμνα της, προφέροντας τη φράση ασαλάτου-αλαζάιν. Αν εκείνη συμφωνήσει, τότε γίνεται γυναίκα του.
Περίμενε ο ράφτης ως την Πέμπτη και κατά το απόγευμα πάει στην παραλία. Μια από τις όμορφες κοπέλες συμφωνεί να τον ξεδιψάσει απ’ τη στάμνα της, γίνεται γυναίκα του και αρχίζει τη ζωή της μαζί του στο όμορφο σπίτι που αγόρασαν οι δυο τους πληρώνοντας μερικά ασαλάτου-αλαζάιν. Κάθε μέρα που περνούσε, όταν τελείωνε την δουλειά του αγόραζε με τα ασαλάτου αλαζάιν ό,τι επιθυμούσε από την αγορά και βιαζόταν να γυρίσει στη γυναίκα του και στο ευτυχισμένο του σπίτι.
Μια μέρα όμως πηγαίνοντας ο ράφτης στην αγορά βλέπει ένα τεράστιο ψάρι. Δεν είχε δει ποτέ στη ζωή του ψάρι όμοιο μ’ αυτό. Θέλοντας πολύ να το αποκτήσει λέει στον εαυτό του: «Μ’ αυτό το ψάρι θα φάμε μέχρι να σκάσουμε! Πόσο νόστιμο φαίνεται να είναι το κάτασπρο κρέας του! Η γυναίκα μου θα μου το μαγειρέψει με χίλιους τρόπους!»
Μπαίνει ο ράφτης στο σπίτι του κουβαλώντας το τεράστιο ψάρι του. Τρομάζει η γυναίκα του που τον βλέπει και του λέει: «Τι είναι αυτό που κουβαλάς στα χέρια σου; Σε τύφλωσε η απληστία! Το ψάρι αυτό είναι για να χορτάσουν δέκα άνθρωποι ενώ εμείς είμαστε μόνο δύο! Πήρες απ’ την αγορά πολύ περισσότερα απ’ όσα χρειαζόσουν. Από δω κι εμπρός δεν έχεις πια δικαίωμα να ζεις στην πόλη του Ασαλάτου αλαζάιν».
Ήρθε ο αετός, πήρε το ράφτη στα φτερά του και πέταξαν μακριά. Πέρασαν ερήμους, πέρασαν θάλασσες. Ύστερα τον εναπόθεσε μπροστά στο παλιό του μαγαζάκι κι ο φτωχός ράφτης πέρασε την υπόλοιπη ζωή του αναπολώντας τις όμορφες μέρες που έζησε στην πόλη του Ασαλάτου Αλαζάιν. Γύρισε πίσω στα καφτάνια και στις κελεμπίες του, μόνο που ανάμεσα σε δύο βελονιές, ανέβαινε στο μιναρέ και κοίταζε προσεχτικά τον ουρανό με την ελπίδα μήπως ξαναγυρίσει ο αετός και ξαναπετάξουν μαζί για άλλη μια φορά στη χώρα του Ασαλάτου-αλαζάιν…
Αλλά ο αετός δε γύρισε ποτέ!

Πηγή

Πολλαπλή προσωπικότητα

Αναπτυσσόμαστε στη ζωή με πολλαπλή προσωπικότητα, όπου μεγαλώνοντας η μία μπερδεύεται μέσα στην άλλη και όλες μαζί ωριμάζουν στο δικό τους δρόμο χωρίς να κατανοούμε πόσο σημαντικό είναι να ελέγξουμε την εξελικτική πορεία τους.
Είμαστε παιδιά, γονείς, αιώνιοι έφηβοι με νοσταλγία ανεκπλήρωτων ονείρων, ενήλικες, γονείς, μεσήλικες, υπερήλικες...
Δεν είμαστε οι άνθωποι που είμασταν πριν από 10 χρόνια αλλά δεν είμαστε και οι άνθρωποι που θα είμαστε σε 10 χρόνια. Ζεις όμως το παρόν της κάθε στιγμής που διαμόρφωσε το χθες, που διαμορφώνει το σήμερα και θα διαμορφώσει το αύριο.
Η κάθε στιγμή είναι δημιουργός και γλύπτης της προσωπικότητάς σου, που σιγά - σιγά μορφοποιείται στο πέρασμα του χρόνου, τόσο ανεπαίσθητα αλλά τόσο υπομονετικά, επίμονα και άκρως αποτελεσματικά...

Ανάγκες

 

Η καρδιά μας καταφέρνει να νοιώσει ευτυχία όταν όλα της τα κομμάτια συγχρονίζονται σε μία και μόνη κατεύθυνση. Η θετικότητα είναι η χρυσή τομή που διαχωρίσει το απλό από το θεϊκό.

ΠΡΟΤΙΜΩ ΝΑ ΕΙΜΑΙ ΚΑΛΟΣ, ΠΑΡΑ ΔΙΚΑΙΟΣ!

Υψηλές γνωριμίες

Η γνωριμία με τον εαυτό μας είναι το ανώτερο μάθημα ζωής. Συνήθως πιστεύουμε πως αν γνωρίσουμε τα πάντα για τη ζωή είναι εύκολο να βρούμε κάπου εκεί και τον εαυτό μας. Αν όμως δεν γνωρίσουμε το μέσα μας δεν πρόκειται ποτέ να καλύψει το κενό της άγνοιας, ακόμη και όλη η γνώση του σύμπαντος.

Αγάπη

Μία ώριμη αγάπη είναι το ανώτερο σχολείο μίας ώριμης ψυχής....

Ζωή στο φως

Όταν αφήσεις το φως της ζωής να πλημμυρίσει την ψυχή σου τότε και η ζωή σου θα λάμψει από ευτυχία.

Όνειρα

Πλάσματα φανταστικά που αρμενίζουν στο πέλαγος του νου. Επιβάτες της επιθυμίας και σύντροφοι της ελπίδας. Νωχελικοί ψίθυροι της εσωτερικής αρμονίας, πλασματικές εικόνες της ονειρικής πραγματικότητες

Πλούτος

Ο πραγματικός πλούτος είναι η επίγνωση του είναι μας, η ανακάλυψη του ανώτερου όντος μέσα μας, η έλλογη και συνειδητή χρήση του λόγου που διαμορφώνει το μέλλον μας, η διαδικασία του γίγνεσθαι και η ωριμότητα της αγάπης μέσα μας

Κατώτερος άνθρωπος

 

Ζήσε στη ζωή, όχι στην αυτολύπηση. Τάϊσε την καρδιά σου και όχι τη λύπη σου. Αγάπησε το σύμπαν, τα πάντα γύρω σου, ό,τι σε περιβάλλει. Νιώσε την αγάπη μέσα σου και διοχέτευσέ τη γύρω σου. Γιατί αυτό που δίνουμε είναι που μετρά. Αυτό που είμαστε.Το σύμπαν ολόκληρο μπορεί να μας προσφέρει τα πάντα, μπορεί να μας αγαπήσει και να μας κάνει να αισθανόμαστε καλά, δεν σημαίνει όμως πως θα είμαστε πλήρεις. Αν εμείς δεν αγαπήσουμε, δεν προσφέρουμε είμαστε ελλιπείς στην αγάπη.

O δρόμος είναι ένας

Η αγάπη. Ο δρόμος της καρδιάς που ξέρει ν' αγαπά, να προσφέρει, να ταπεινώνεται, να θυσιάζεται και το βασικότερο να περπατά ισορροπημένα συνεχώς, αδιάκοπα, αβίαστα στο δρόμο της αγάπης.

Κατώτερα συναισθήματα

Θυμός, κριτική, πόνος, ατολμία, ζήλεια, μίσος, κακία, απελπισία, κενοδοξία, αδιαφορία.Η αγάπη δεν έχει θέση σε τέτοια καρδιά. Μόνο με ευαισθησία, γλυκύτητα, ενδιαφέρον, ελπίδα, αισιοδοξία και πίστη θα αποκτήσει τη θέση που της πρέπει...όχι κάπου αλλού... αλλά μέσα στην καρδιά σου.

Κρίση

Είναι εύκολο να κατηγορείς και δύσκολο να κατανοείς!

Ο έρωτας των αγγέλων

Χαρμόσυνο άγγελμα ζωής
ηχεί μες στην καρδιά μου,
σαν ένα όνειρο στιγμής,
άγγελοι είναι μπροστά μου.
Στο κάλεσμά τους πρόθυμα
το σήμερα προσφέρω
ένα αύριο δίχως νόημα
μήπως και υποφέρω.
Όταν όμως αντίκρισα
τα μάτια των αγγέλων
απ’ τη ζωή μου απέρριψα
ό, τι ήξερα για μέλλον.
Μία ματιά μες στην ψυχή,
άλλαξε αυτά που βλέπω
κι όλα έγιναν αρχή
και τέλος δεν προβλέπω.
Γνώρισα την αγάπη σου,
λύτρωσα τη ζωή μου
κοίταξα με τα μάτια σου,
έζησα την αλήθεια.
Σα σκλάβος ακολούθησα
το πάθος στη ζωή μου,
μα όταν αποκαλύφθηκες,
άλλαξες την ψυχή μου.
Γεύτηκα την ουσία,
πνεύματος συνουσία,
κοίταξα μέσα στα μάτια,
διάβηκα μονοπάτια.
Χέρια που δεν ακούμπησαν
τα άκρα των αγγέλων,
χωρίς αγάπη έζησαν
έρωτα δίχως μέλλον.

Φως

Μία ακτίνα αλήθειας σου...

Ο ύμνος της αγάπης

Αν μπορώ να μιλάω όλες τις γλώσσες των ανθρώπων,
και των αγγέλων και δεν έχω αγάπη
είμαι σαν χάλκινο σκεύος που βροντά
ή με τύμπανο που αλαλάζει
Εάν λαλώ τας γλώσσας των ανθρώπων και των αγγέλων, αγάπην δε μη έχω, έγεινα χαλκός ηχών ή κύμβαλον αλαλάζον.
Κι αν έχω το χάρισμα να προφητεύω και να γνωρίζω όλα τα μυστήρια,
και αν ακόμη κατέχω όλη τη γνώση και την πίστη, ώστε
και βουνά να μπορώ να μετακινήσω, αν δεν έχω αγάπη, δεν είμαι τίποτα
Και εάν έχω προφητείαν και εξεύρω πάντα τα μυστήρια και πάσαν την γνώσιν, και εάν έχω πάσαν την πίστιν, ώστε να μετατοπίζω όρη, αγάπην δε μη έχω, είμαι ουδέν.
Κι αν μοιράσω όλα τα υπαρχοντά μου
κι αν παραδώσω το σώμα μου στην πυρά,
αν δεν έχω αγάπη, όλες αυτές οι θυσίες δεν σημαίνουν τίποτα.
Και εάν πάντα τα υπάρχοντά μου διανείμω, και εάν παραδώσω το σώμα μου διά να καυθώ, αγάπην δε μη έχω, ουδέν ωφελούμαι.
Η αγάπη εύκολα συγχωρεί!
Η αγάπη μακροθυμεί
Η αγάπη πάντα το καλό πράττει!
Αγαθοποιεί
Η αγάπη δεν φθονεί!
η αγάπη δε ζηλεύει
Η αγάπη δεν αυθαδιάζει!
η αγάπη δεν αυθαδιάζει
Η αγάπη δεν περηφανεύεται!
δεν επαίρεται
Η αγάπη δεν ασχημονεί
δεν φέρεται άπρεπα
Η αγάπη δεν ζητεί τα εαυτής,
δεν τα θέλει όλα δικά της
Η αγάπη δεν οργίζεται!
δεν παροξύνεται
Η αγάπη δεν σκέφτεται το κακό!
δεν διαλογίζεται το κακόν
Η αγάπη δεν χαίρεται στην αδικία,
δεν χαίρει εις την αδικίαν
Η αγάπη όμως χαίρεται όταν επικρατεί η αλήθεια
συγχαίρει δε εις την αλήθειαν
Η αγάπη ανέχεται τα πάντα!
πάντα ανέχεται
Η αγάπη πάντα δείχνει εμπιστοσύνη!
πάντα πιστεύει
Η αγάπη πάντα ελπίζει,
πάντα ελπίζει
Η αγάπη πάντα κάνει υπομονή!
πάντα υπομένει
Η αγάπη ποτέ δεν ξεπέφτει!
Η αγάπη ουδέποτε εκπίπτει
Ότι άλλο υπάρχει μπορεί να εξαφανιστεί, είτε σχέδια μελλοντικά, είτε λόγια, είτε γνώση.
Τα άλλα όμως, είτε προφητείαι είναι, είτε γλώσσαι, θέλουσι παύσει• είτε γνώσις, θέλει καταργηθή θέλουσι καταργηθή
Γιατί τίποτα δεν γνωρίζουμε παρά μόνο ένα μέρος.Γιατί μόνο ως ένα βαθμό γνωρίζουμε και ως ένα βαθμό προφητεύουμε. Mα όταν εμφανιστεί η τελειότητα της αγάπης, τότε το ατελές της υποκατάστατο εξαφανίζεται.
Διότι κατά μέρος γινώσκομεν και κατά μέρος προφητεύομεν, όταν όμως έλθη το τέλειον, τότε το κατά μέρος θέλει καταργηθή.
Όταν ήμουν μικρό παιδί, σκεφτόμουν, μιλούσα και είχα λογική παιδιού! Όταν μεγάλωσα όμως, σταμάτησα να σκέφτομαι και να ενεργώ, όπως όταν ήμουν μικρό παιδάκι
Ότε ήμην νήπιος, ως νήπιος ελάλουν, ως νήπιος εφρόνουν, ως νήπιος εσυλλογιζόμην•
ότε όμως έγεινα ανήρ, κατήργησα τα του νηπίου
Γιατί βλέπουμε κρίνοντας μέσα από θολό καθρέφτη! Αλλά μέσα από την τελειότητα της αγάπης θα βλέπω αληθινά μέσα στον άλλο, κοιτώντας πρόσωπο με πρόσωπο!
Διότι τώρα βλέπομεν διά κατόπτρου αινιγματωδώς, τότε δε πρόσωπον προς πρόσωπον•
Tώρα γνωρίζω μόνο ένα μέρος, τότε όμως μέσα από την τελειότητα της αγάπης θα γνωρίσω την αγάπη, όπως με αναγνώρισε και αυτή.
τώρα γνωρίζω κατά μέρος, τότε δε θέλω γνωρίσει καθώς και εγνωρίσθην.
Aυτό λοιπόν που παραμένει στην τελειότητα είναι η πίστη, η ελπίδα και η αγάπη. Aυτά τα τρία, με κορυφαία τους, όμως, την αγάπη.
Τώρα δε μένει πίστις, ελπίς, αγάπη, τα τρία ταύτα. μεγαλητέρα δε τούτων είναι η αγάπη
(Αφιερωμένο στη νέα ζωή)
Του Απόστολου Παύλου (Α' Κορίνθ. Κεφ.13)

Ζω τώρα!

Ζούμε σαν να μην πρόκειται να πεθάνουμε ποτέ και πεθαίνουμε σαν να μην έχουμε ζήσει καθόλου. Χάνουμε την υγεία μας προσπαθώντας να βγάλουμε λεφτά. Ύστερα χάνουμε τα λεφτά μας για να ξαναβρούμε την υγεία μας. Βιαζόμαστε να αποβάλλουμε την παιδικότητά μας. Θέλουμε να μεγαλώσουμε γρήγορα και ύστερα παρακαλάμε να ξαναγίνουμε παιδιά. Με το να αγχωνόμαστε για το μέλλον μας, λησμονούμε το παρόν μας.
Έτσι δε ζούμε ούτε στο μέλλον,
ούτε στο παρόν.
Τι μπορούμε να κάνουμε γι’ αυτό;
Να μάθουμε ότι δε μπορούμε να αναγκάσουμε τους άλλους να μας αγαπήσουν. Αυτό που μπορούμε να κάνουμε είναι να γίνουμε άξιοι να αγαπηθούμε.
Να δούμε πως δε μετράνε περισσότερο τα πράγματα που έχουμε στη ζωή μας, αλλά οι άνθρωποι που έχουμε στη ζωή μας.
Να σταματήσουμε να συγκρίνουμε τον εαυτό μας με τους άλλους.
Να καταλάβουμε ότι πλούσιος δεν είναι αυτός που έχει τα περισσότερα, αλλά αυτός που χρειάζεται τα λιγότερα.
Να έχουμε κατά νου ότι μέσα σε ελάχιστες στιγμές, μπορούμε να ανοίξουμε στον άλλο πληγές, που μετά παίρνει χρόνια πολλά για να κλείσουν.
Να μάθουμε τη συγχώρεση συγχωρώντας.
Να ξέρουμε ότι υπάρχουν άνθρωποι που μας αγαπούν πραγματικά, που όμως δεν ξέρουν πώς να δείξουν ή να εκφράσουν τα συναισθήματά τους.
Να μάθουμε ότι τα χρήματα μπορούν να αγοράσουν τα πάντα, εκτός από την ευτυχία.
Δύο άνθρωποι μπορεί να κοιτούν το ίδιο πράγμα, αλλά να το βλέπουν διαφορετικά ο καθένας. Να σεβόμαστε τη διαφορετική οπτική του άλλου.
Τέλος, να ξέρουμε ότι δε φτάνει πάντα να μας συγχωρούν οι άλλοι, πρέπει να μάθουμε κι εμείς να συγχωρούμε τον εαυτό μας.

I believe I can fly

Η αλήθεια είναι πως αν πιστεύουμε κάτι πάρα πολύ, αυτό δεν μπορεί παρά να συμβεί. Βέβαια όλα εξαρτώνται και από το μείγμα της πίστης μας. Αν η πίστη μας είναι καθαρή, ο δρόμος είναι ανοικτός. Αν όμως η πίστη μας ενέχει δυσπιστία, αμφιβολία, φόβο, αρνητισμό, τότε βάζουμε εμπόδια στην επίτευξη του στόχου μας, με αποτέλεσμα τη δυσκολία πραγματοποίησης του.
Ένας όμως στόχος που ενέχει προσηλωμένη πίστη, θετικότητα, αισιοδοξία, ηρεμία, σιγουριά αλλά και αυτοπεποίθηση, τότε όλα είναι ευκολότερα.
Χρειάζεται όμως προσοχή στη διάκριση των συναισθημάτων μας. Μπορεί να εμπιστευόμαστε την αυτοπεποίθηση, αλλά να προσέξουμε από που αυτή πηγάζει. Μπορεί να ελλοχεύει η αλαζονεία ή να πρόκειται για καλυμμένη εγωιστική τάση. Αλλά και πάλι η σωστή διάκριση κρίνεται από το στόχο. Αυτός καθορίζει την ποιότητα των συναισθημάτων μας. Είναι βασικό κριτήριο. Αυτό σημαίνει πως αν ο σκοπός ενός συναισθήματος που μας διακατέχει μας οδηγεί σε λάθος αποτέλεσμα τότε δεν πηγάζει από καθαρή πηγή.
Με λίγα λόγια αν θέλουμε ένα σύντροφο για να μας τακτοποιήσει τη ζωή τότε τα συναισθήματά μας είναι κυρίως ο εγωισμός και σύντομα θα μας οδηγήσει σε λάθος αποτέλεσμα. Αν όμως θέλουμε ένα σύντροφο για να μοιραστούμε τη ζωή μας, τότε το συναίσθημα είναι αγάπη και δοτικότητα και το αποτέλεσμα θα μας οδηγήσει σε σωστό αποτέλεσμα.
Αν λοιπόν μπορούμε να διακρίνουμε τα συναισθήματα που συμπληρώνουν κάθε στιγμή το είναι μας θα δούμε ξεκάθαρα το στόχο. Αλλιώς θα ζούμε σε μία θολή πραγματικότητα που εννοούμε ζωή.
Αφιερώστε λίγο χρόνο στον εαυτό σας. Αξίζει....