Η ζωή μας έχει διδάξει να ακούμε γενικά τους άλλους. Όλα είναι καλά όταν ακούμε και πράττουμε και επίσης όταν τα αποτελέσματα είναι εξίσου καλά. Και τότε έρχεται το γνωστό "Άκου να μαθαίνεις" και "Εμένα να με ακούς" ή "Τι σου έλεγα;". Αυτή ίσως είναι και η εποχή που ζουμε με το δίχτυ ασφαλείας.
Φτάνουμε σε μια ηλικία όμως που λέμε και πράττουμε ανάλογα με όσα έχουμε διδαχτεί και όσα με την κρίση μας σκεφτόμαστε, επιλέγουμε και αποφασίζουμε. Και τότε έρχεται η εξής επιλογή:
"Να αποφασίσω και να πράξω έχοντας την ευθύνη της επιτυχίας και της αποτυχίας;"
ή
"Να μείνω καλύτερα σε όσα ξέρω χωρίς πολλά να σκεφτώ και πολλά να αποφασίσω ζώντας εκ του ασφαλούς και προσέχοντας να μην κάνω λάθος;"
Και τα δυο καλούνται ζωή. Ερωτήσεις σχετικές:
-Πως θα ήθελες να είχες ζήσει φτάνοντας στη δυση της ζωής σου;
-Για ποια πράγματα θα προτιμούσες να είχες μετανοιώσει και για ποια θα χαιρόσουν;
-Ποιοι άνθρωποι θα είναι δίπλα σου για να μοιραστούν την επιτυχία αλλά και την αποτυχία;
Αν έχετε κάτι να προσφέρετε μην το κρατάτε μέσα στο μυαλό σας. Δεν προσφέρετε με τον τρόπο αυτό ούτε στον εαυτό σας.
Και τέλος....
Μη βασίζετε τις αποφάσεις της ζωής σας σε ανθρώπους που δεν έχουν σχέση με το αποτέλεσμα των αποφάσεων αυτών!
