Δεν είναι όλοι οι γονείς συνειδητά έτοιμοι για να πάρουν το ρόλο του μπαμπά και της μαμάς όταν αυτό συμβαίνει. Κάποιοι δυσκολεύονται για πολλά χρόνια να μπουν στο ρόλο αυτό, ενώ κάποιοι άλλοι συνειδητοποιούν πως αυτός είναι ο μοναδικός ρόλος που θα ήθελαν να έχουν.
Όταν συμβαίνει όμως να μπαίνουμε στο ρόλο αυτό, χωρίς συνειδητά να γνωρίζουμε την υπευθυνότητα του ρόλου ενδεχομένως να μην αντιλαμβανόμαστε και την επίπτωση κάποιων επιπόλαιων συμπεριφορών και συζητήσεων που μπορούν να βλάψουν ή να εμποδίζουν την ομαλή ανάπτυξη των παιδιών μας.
Λέμε συχνά: “Ποιος γονιός δεν αγαπάει τα παιδιά του και ποιος δε θέλει το καλό τους;”
Η αγάπη για τα παιδιά μας δεν είναι απευθείας διαδρομή και τρόπος για να επιτύχουμε το αποτέλεσμα που θέλουμε. Είναι δρόμος για να μάθουμε να αγαπάμε περισσότερο εμάς και ό,τι απορρέει από εμάς. Και τότε…γνωρίζοντας την αξία της αγάπης αυτής θα εκφράσουμε και την υπευθυνότητα που φέρει η εφαρμογή της. Είναι η πιο ασφαλής διαδρομή.
