Συμμέτοχοι ζωής

Ο κόσμος μας είναι μία αντανάκλαση της εσωτερικής μας ύπαρξης. Βιώνουμε το αποτέλεσμα των σκέψεων, λόγων και στάσεων μας στη ζωή.

Σιωπή

Ψάχνουμε συνεχώς μέσα σε μία απεγνωσμένη κατάσταση να βρούμε λύσεις. Όταν επείγεσαι να βγεις από το αδιέξοδο, δεν καταφέρνεις τίποτα παραπάνω από το να εισχωρείς ακόμη βαθύτερα σ' αυτό. 

Όταν σιωπήσεις τις εσωτερικές σου φωνές, όταν μειώσεις το θόρυβο της μηχανής του μυαλού σου, όταν ακούσεις μόνο την αναπνοή σου να δίνει ζωή στα όργανα που συνιστούν την ύπαρξή σου, δε διαλογίζεσαι απλά, αλλά ίπτασαι στα πεδία της διανόησης με ανοιχτή συνειδητότητα, ώστε να δεις με διαύγεια τις προσδοκίες, τις ελπίδες και την ποιότητα της ύπαρξής σου, που επιπόλαια γειώνεις με την ανησυχία, το φόβο και την ανασφάλεια.
Άκουσε τη σιωπή σου και γίνε δεκτικός στην ανωτερότητα του σκοπού της υπάρξεώς σου. Αναγνωρίζοντας τον προσωπικό σου προορισμό και το δρόμο σου, μπορείς να δεις και τις επιλογές σου.

Δρόμοι ζωής

Κάθε νέα μέρα που έρχεται είναι μία νέα επιλογή ζωής -όχι τρόπου ζωής- αλλά ζωής! Πολλές φορές καθημερινά σκεφτόμαστε: "που πάμε και γιατί;".
Ποιος είναι ο δρόμος και πως θα βγούμε από το αδιέξοδο;
Ένας λανθασμένος μονόλογος που μας οδηγεί στο πουθενά και για πάντα. Γιατί; Γιατί είναι ο κοσμικός δρόμος. Ο μόνος δρόμος και μονόδρομος των ανθρώπων ή της μόνης και μονοδιάστατης λογικής.
Οφείλουμε να αντιληφθούμε πως ο δρόμος που μας οδηγεί σε πλήθος επιλογών είναι ο δρόμος της καρδιάς και συγκεκριμένα της λογικής της καρδιάς. Αυτό που οφελεί την καρδιά να σκεφτεί αυτό είναι που προωθεί και τη ζωή, αυτό δίνει επιλογές...
Πόσο συχνά όμως ελέγχουμε την ποιότητα των συναισθημάτων μας; Πόσο καλά γνωρίζουμε τη γνησιότητα του καθαρού συναισθήματος που βιώνουμε, ώστε ν' αντιληφθούμε και να διακρίνουμε το πραγματικό συναίσθημα;
Πόσο ξέρουμε αν αγαπάμε το σύντροφο, την οικογένεια, τη δουλειά, το στόχο ή μόνο την εξασφάλιση που μας προσφέρουν; Αγαπάμε με πραγματική αγάπη ή με υστεροβουλία; Προσφέρω για να πάρω; Προσφέρω γιατί θέλω, γιατί είμαι, γιατί πρέπει; Ποια είναι η λογική των συναισθημάτων μου; Ποια είναι η λογική της καρδιάς μου; Ποιος είναι ο δρόμος των συναισθημάτων μου;

Λόγος

Πόση αξία δίνουμε στο λόγο που εκφέρουμε κάθε φορά; Πόσοι άραγε από εμάς πιστεύουμε πως με τα λόγια μας δημιουργούμε το μέλλον μας. Είναι τυχαίο άραγε αυτό που λέγεται:  "το 'λεγε, δε το 'λεγε πως έτσι θα γίνει;".
Η αλήθεια είναι, πως ο λόγος είναι εκετελεστής των σκέψεών μας. Ό,τι εφραστεί με λόγο σύντομα θα το αδράξουμε και ως γεγονός ζωής. Ελέγχουμε όσα λέμε; Προσέχουμε τις εγγραφές μας; Προσέχουμε τις εσωτερικές μας σκέψεις; Την ποιότητα των σκέψεων και λόγων μας;
Αν εκφράσουμε λόγια ευγνωμοσύνης για τη ζωή, γινόμαστε αλχημιστές της. Άμεσα μεταβάλλουμε την αρνητική μας διάθεση σε θετική. Αν γεμίσουμε τις σκέψεις και τα λόγια μας με τοξικότητα, ποια θα είναι και η ποιότητα των εκφερόμενων λόγων μας, ποιο θα είναι το προσκήνιο της ζωής μας;

Η ομορφιά της ζωής!

Αναιρέσεις

Πιστεύοντας πως η ζωή είναι συνεχής ανατροπή, μπορείς να δεχτείς τα πάντα σαν ευλογία. Ό,τι κι αν είναι αυτό. Ευχάριστο ή δυσάρεστο. Το πλάνο της ζωής προϋποθέτει αλλαγές. 

Τίποτα δεν είναι το ίδιο από την αρχή του κόσμου μέχρι σήμερα.

Τίποτα δεν υπάρχει, που να υπήρχε. 

Κάθε μέρα, κάθε στιγμή από τη δημιουργία του κόσμου μέχρι σήμερα, βιώνουμε μία συνεχή καταστροφή κάθε παλιού και μία συνεχή αναγέννηση.

Κάθε μέρα κάποιος πεθαίνει, κάθε μέρα κάποιος γεννιέται... 

Κάθε μέρα, κάθε στιγμή καί μία καταστροφή, κάθε μέρα, κάθε στιγμή και μία αναγέννηση. 

That's life, that's us!

Εκπαιδεύοντας τη ζωή μας

Αν καλοκοιτάξουμε τη ζωή μας θα δούμε πως οι συνήθειές μας αποτελούν ένα συγκεκριμένο καθημερινό τελετουργικό, που η διαφοροποίησή του αλλοιώνει την συνήθη μορφολογία της ημέρας μας.

Ζούμε κάνοντας ουσιαστικά τα ίδια πράγματα. Όλα έχουν καλώς στην περίπτωση που η ζωή μας θέλουμε να είναι η ίδια. Αν όμως βάλουμε μία δόση ονείρου, μία διάθεση βελτίωσης, μία νότα διαφοροποίησης από το χθες, βλέπουμε πως το διαφορετικό, το νέο  αυτό – τουλάχιστον νοητικά – μεταβάλλει ενεργειακά το είναι μας.

Η δέσμευση που απαιτεί η ενέργεια αυτή από την καθημερινότητά μας, στο να σκεφτόμαστε λίγο περισσότερο τη σκέψη αυτή, να θέλουμε λίγο πιο πολύ να την κάνουμε πράξη, να επιδιώξουμε κάποιες κινήσεις, σημαίνει μικρή ή μεγάλη τροποποίηση του προγράμματος, αναδιοργάνωση και ανασύσταση του καθημερινού τελετουργικού. Εκεί βρίσκεται και η μεγαλύτερη ανατροπή. Το inner game. Η δύναμη της προσωπικότητάς μας να φανεί ευπροσάρμοστη στις νέες αλλαγές. Να γίνει το νέο πρόκληση και όχι απειλή.

Η αλήθεια είναι πως αλλαγές μικρές ή μεγάλες συμβαίνουν καθημερινά. Το θέμα είναι πόσο ανοιχτή αντίληψη έχουμε στο να τις δεχτούμε, πριν η ζωή, μας αναγκάσει να δούμε την πραγματικότητα όπως είναι και όχι όπως θέλουμε.