Ο χρόνος της αγάπης

Όταν γράφουμε τα κεφάλαια στο βιβλίο της ζωής μας, δεν υπάρχει περιθώριο για διόρθωση, ούτε χρόνος για επιστροφή. Υπάρχουν μόνο αλλαγές των χαρακτήρων στο διάβα της ζωής. Ο πόνος απαλύνει το μίσος και οι μοχθηροί πρωταγωνιστές γίνονται δοτικοί υπερασπιστές της αγάπης ή πεθαίνουν στην εξέλιξη της πλοκής, ανίκανοι να υποτάξουν τον εγωϊσμό τους. Κάθε κεφάλαιο και μία αποκάλυψη της ζωής, κάθε σελίδα και ένας ακόμη λόγος για να παραμείνεις δεμένος μαζί της κι άλλο. Κι ενώ ο χρόνος δεν είναι ποτέ αρκετός, συνειδητοποιείς στις τελευταίες σελίδες του βιβλίου, πως η αγάπη ήταν το μόνο που αρκούσε για να τη "ζήσεις" όλα αυτά τα χρόνια...

Το μυστικό της ζωής

Δεν υπάρχουν μυστικά για να ζούμε καλύτερα. Μόνο γνώση της αξίας μας και πειθαρχημένη προσπάθεια αξιοποίησης της δυναμικής μας.

Αγάπη

Απόσπασμα από ένα βιβλίο του Paulo Coelho

Πρωγιτού κλείσω τα μάτια μάτια μου, άκουσα τη φωνή της μητέρας μου. Μού διηγιόταν μια ιστορία που μου έλεγε όταν ήμουν μικρή, αλλά ποτέ δεν μπορούσα να φανταστώ οτι μια μέρα θα με αφορούσε.
"Μια κοπέλα και ένα παλικάρι ερωτεύτηκαν ο ένας τον άλλο, τρελά" έλεγε η φωνή της μαμάς, ανάμεσα στο όνειρο και στο παραλήρημα. <<Αποφάσισαν να αρραβωνιαστούν. Οι αρραβωνιασμένοι αλλάζουν πάντα δώρα. Μα το παλικάρι ήταν φτωχό, το μόνο βιος του ήταν ένα ρολοϊ που έχει κληρονομήσει από τον παππού του. Φέρνοντας στο νου του τα όμορφα μαλλιά της αγαπημένης του, αποφάσισε να πουλήσει το ρολοϊ και να της χαρίσει μια υπέροχη ασημένια χτένα.
"Μα και η κοπέλα δεν είχε λεφτά ν' αγοράσει δώρο για τους αρραβώνες. Πήγε λοιπόν, και βρήκε τον πιο μεγάλο έμπορο του τόπου και του πούλησε τα μαλλιά της. Με τα λεφτά που πήρε, αγόρασε μία χρυσή καδένα για το ρολοϊ του καλού της.
>>Όταν ειδώθηκαν, τη μέρα των αρραβώνων, εκείνη του έδωσε μια χρυσή καδένα για ένα πουλημένο ρολόϊ, και αυτός μια χτένα για μαλλιά που είχαν κοπεί..."

Ψέμα

Το χειρότερο δεν είναι το ψέμα που λένε μπροστά μας, ούτε αυτό που λένε πίσω από την πλάτη μας. Το χειρότερο ψέμα είναι αυτό που λέμε στον εαυτό μας. Λέγοντας ένα ψέμα, ουσιαστικά αναγνωρίζουμε, ότι δεν αξίζουμε την αλήθεια...

Επιλογές ζωής

Δύο μοναχοί έπλεναν τις κούπες τους στο ποτάμι, όταν είδαν έναν σκορπιό να πνίγεται. Ο ένας μοναχός, αμέσως τον άρπαξε και προσπάθησε να τον αφήσει δίπλα στην όχθη. Αλλά ο σκορπιός τον τσίμπησε. Καθώς συνέχισε να πλένει την κούπα του, ο σκορπιός και πάλι έπεσε στο νερό. Ο μοναχός και πάλι τον έσωσε, ενώ ο σκορπιός και πάλι τον τσίμπησε.
Ο άλλος μοναχός τον ρώτησε: «αδελφέ μου, γιατί συνεχίζεις να τον σώζεις, δεν ξέρεις πως είναι στην φύση του σκορπιού να τσιμπάει;»
«Είναι όμως στην δική μου φύση να σώζω» απάντησε ο μοναχός.

Άνθρωποι

Υπάρχουν δύο είδη ανθρώπων. Αυτοί που συσσωρεύουν υλικό πλούτο και αυτοί που επενδύουν στον πνευματικό. Και οι δύο αγωνίζονται να παρατείνουν το χρόνο τους στη γη ώστε να συσσωρεύσουν όσο περισσότερο πλούτο μπορούν. Ποιος νικά στο χρηματιστήριο της ζωής; Αυτός που θα καταφέρει να κερδίσει με τη στάση του την πόρτα του Παραδείσου. Πως; Προσφέροντας...
"Οι "πνευματικοί", γράφοντας πράγματα που αξίζει να διαβαστούν και οι "υλικοί" κάνοντας πράγματα που αξίζει να γραφτούν..."

Ευτυχία

Ταξίδευαν τρεις γυναίκες και ξαφνικά είδαν στο δρόμο παγιδευμένη σ' έναν βαθύ λάκο την Ευτυχία. Η πρώτη γυναίκα σκύβει στην Ευτυχία και της λέει:
- "Ευτυχία, θέλω να με κάνεις όμορφη".
Αμέσως μεταμορφώθηκε σε μια καλλονή και ευτυχισμένη έφυγε.
Η δεύτερη γυναίκα είπε:
- "Ευτυχία, θέλω να με κάνεις πλούσια".
Αμέσως εμφανίσθηκε μπροστά της ένα σακούλι γεμάτο χρυσαφικά και διαμάντια, η γυναίκα το αρπάζει και ευτυχισμένη έφυγε.
Η τρίτη γυναίκα δεν είπε τίποτα και τότε η Ευτυχία της είπε μες απʼ το λάκο:
- Πες μου κι εσύ, τι θέλεις να σου δώσω για να είσαι ευτυχισμένη;
Και τότε η γυναίκα έσκυψε, άπλωσε το χέρι της και της είπε:
- "Να μου δώσεις το χέρι σου" και αφού έβγαλε την ευτυχία απ' το λάκο, συνέχισε το δρόμο της.
Η Ευτυχία τότε χαμογελώντας, την ακολούθησε...