Πνευματικός άρτος ...ζωής!

Ένας παππούλης σε κάποιο μοναστήρι μίλησε για τον πνευματικό άρτο και τον πολλαπλασιασμό των πνευματικών τροφών που βοηθούν στην ανάπτυξη του πνευματικού σώματος: την καλλιέργεια της αγάπης και την ενδυνάμωση της πίστης... το άνοιγμα προς τον πλησίον και την υπομονή προς τις δυσκολίες της ζωής... που έχουν να μας διδάξουν πολλά... Η έλλειψη των τροφών που τόσα χρόνια μαστίζει τις χώρες της Αφρικής έπρεπε να μας διδάξει την ευγνωμοσύνη και για το ελάχισ

το που μπορεί να σου προσφερθεί. Έπρεπε να διδαχτούμε πως είναι να σου λείπει το φαγητό και όταν σου το προσφέρει ο πλησίον νοιώθεις την ανάγκη να εκφράσεις την ευγνωμοσύνη σου... Τώρα που η κάθε μέρα μας ζητά τον επιούσιον ήρθε η στιγμή να κάτσουμε με ΕΥΓΝΩΜΟΣΥΝΗ στο Κυριακάτικο τραπέζι. Κάποτε υπήρχε η "ιερή" ώρα του πλούσιου φαγητού απ΄όπου έλειπε η ευγνωμοσύνη, τώρα όμως που λείπει το φαγητό, ήρθε η ιερή ώρα της ευγνωμοσύνης...ως γνωστόν... ουκ επ' άρτω μόνω ζήσεται άνθρωπος....