Όσο καλείτε τα παιδιά σας να πάρουν θέση σε καθημερινά ζητήματα, ακόμη και από πολύ μικρή ηλικία βοηθάτε τη νοητική τους ανάπτυξη και διευρύνετε τον τρόπο σκέψης τους, αφού ανακαλύπτουν με τον τρόπο αυτό επιλογές αντιμετώπισης.
Επίσης οι γονείς είναι σε θέση να καταλάβουν μέσα από τη συζήτηση:
- Τι μπορούν να κάνουν μόνα μας
- Τι μπορούν να κάνουν με καθοδήγηση
- Τι δε μπορούν να κάνουν
Το ουσιαστικότερο κομμάτι του έργου σας ως γονείς θα πρέπει να επικεντρώνεται στη δεύτερη περίπτωση, όπου το παιδί φαίνεται να έχει αρκετές γνώσεις και δεξιότητες για να κατανοήσει τι πρέπει να κάνει, αλλά όχι τόσες ώστε να το καταλάβει απόλυτα ώστε και να το πραγματοποιήσει. Στην αναπτυξιακή ψυχολογία, αναφέρεται η περίπτωση αυτή με τον όρο «ζώνη επικείμενης ανάπτυξης» ένας τόπος μεταξύ γνώσης και άγνοιας. Και για μένα προσωπικά αποτελεί το χω΄ρο των απεριόριστων δυνατοτήτων, το χώρο της ουσιαστικής σύνδεσης γονέα και παιδιού, ο χώρος που συντελείται το θαύμα της ανάπτυξης!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου