Be the mentor you wanted to have!

When I work with families there are two questions to which I seek answers from each family member at the beginning of our journey together. What are you passionate about and who is your mentor?

The first question is designed to discover the unique journey to which each individual family member is called. The second question is designed to learn how each family member is pursuing his or her calling, since I am certain that no one can successfully pursue his or her journey of life-long learning without the mentor needed for that stage of the journey.

King Phillip of Macedonia understood this fact when he called on Aristotle to mentor his own Alexander to prepare Alexander to be the King of Macedonia. Phillip knew that he had taught Alexander all he could as his father. For the young man to move to the next stage of his journey, he needed a mentor. Little did Phillip know that by choosing Aristotle the mentor would turn the boy not only into a king but into the Emperor of the World, Alexander the Great.

SEA STARS!

One day after a high tide lots of sea-stars were brought to the shore. They started drying up in the sun. A boy, walking down the shore started throwing the sea-stars into the sea, so that they could continue their lives.
A person came up to him and asked:
– Why are you doing this? Look around! There are millions of sea-stars; the shore is covered with them. Your attempts won’t change anything!
The boy picked up the following sea-star, thought for a moment, threw it into the sea and said:
– No, my attempt will change a lot…for this one sea-star!

Σε ποια σχολή έχεις γραφτεί;

Όμορφη μέρα, γεμάτη αγάπη, υγεία και ελπίδα για το αύριο! Ας εμπιστευτούμε τη ζωή που ξέρει καλύτερα για μας, πριν από εμάς! Είμαστε τέλειοι μέσα στην απόλυτη ατέλεια της νομοτέλειας της ζωής! Αυτά που δεν είναι όπως πρέπει, όταν εμείς θεωρούμε ό,τι πρέπει να είναι τέλεια, είναι πράγματι τέλεια μέσα στην ατέλειά τους για την προσωπκή μας ωρίμανση. Η ατέλεια όταν τη δούμε, την αναγνωρίσουμε και την καταλάβουμε τότε  ανεβαίνουμε ένα ακόμη σκαλοπάτι στην σκάλα της ζωής. Όταν κάτι λείπει είναι τέλειο τοποθετημένο στη ζωή μας να λείπει για ν΄αποκτήσουμε τη δεξιότητα που θα μας οδηγήσει στο επόμενο επίπεδο... προαγόμαστε στη ζωή, όσο αντιλαμβανόμαστε τι πρέπει να μάθουμε και να κατακτήσουμε ως γνώση. Ποιος είναι ο τρόπος για να γίνει αυτό; Να βλέπεις τα τέλεια παραδείγματα και την τελειότητα που πετυχαίνει ο δάσκαλος στη ζωή! Γίνε σαν τη μέλισσα και όχι σαν τη μύγα. Αν ρωτήσεις τη μύγα για την ομορφιά της ζωής και πως μπορεί κάποιος να βρει την τέλεια ομορφιά, τότε θα σου πει αυτό που ξέρει... που είναι οι ακαθαρσίες και η βρωμιά... η ασχήμια της ζωής! Αν όμως ρωτήσεις τη μέλισσα θα σου πει μόνο τον τόπο που βρίσκεται η ομορφιά και η τέλεια σχηματισμένη πραγματικότητα που βιώνει το πλάσμα της αυθεντικής φύσης... Κατακτημένη γνώση, είναι μόνο η βιωμένη, εμπειρική γνώση της ομορφιάς της ζωής... Μελετώντας την ομορφιά είσαι μαθητής της σχολής της! Εσύ σε ποια σχολή έχεις γραφτεί; Καλό μας Σαββατοκύριακο, καλοί και αγαπημένοι μου φίλοι!!!!!

Your children are not your children...

“Your children are not your children. They are the sons and daughters of Life’s longing for itself. They come through you but not from you, And though they are with you yet they belong not to you. You may give them your love but not your thoughts, For they have their own thoughts. You may house their bodies but not their souls, For their souls dwell in the house of tomorrow, which you cannot visit, not even in your dreams. You may strive to be like them, but seek not to make them like you. For life goes not backward nor tarries with yesterday.” ~
 Khalil Gibran

Απαντήσεις... σε επίκαιρα ερωτήματα: "Δεν αντέχεις άλλο αυτή τη δουλειά;"

Αλήθεια πόσες φορές έρχεστε αντιμέτωποι με αυτή την ερώτηση καθημερινά;

"Εργάζομαι κάπου που πραγματικά μισώ... Μισώ τη δουλειά που κάνω, το περιβάλλον, τους ανθρώπους που με διοικούν... προσπαθώ να δω το καλό, αλλά με τόσο αρνητισμό γύρω μου δυσκολεύομαι να βρω το δρόμο για μία καλύτερη δουλειά... Τι πρέπει να κάνω λοιπόν για να ελευθερωθώ από τα δεσμά αυτά του αρνητικού πειβάλλοντος και να ζήσω αυτό που επιθυμώ;"

Μπορεί να έρχεστε αντιμέτωποι πολές φορές με την ίδια ερώτηση.... αλλά ο Αινστάιν επιτυχημένα ανέφερε πως "ο ίδιος νους που δημιούργησε το πρόβλημα δε μπορεί να δώσει και τη λύση...". Που σημαίνει πως κάποιος άλλος νους... κάποια άλλη νόηση και κατανόησή της, θα φέρει τη λύση! 

Όταν λοιπόν αισθανόμαστε "κολλημένοι" ανάμεσα σε αυτό που είμαστε και σε αυτό που θα θέλαμε να είμαστε (διαφορετικό περιβάλλον εργασίας) τότε αυτό που μένει να κάνουμε είναι να αναγνωρίσουμε πως είμαστε ακόμη σε φάση εκμάθησης. Μέρος του χτισίματος της γέφυρας, του γεφυρώματος ανάμεσα στο τώρα και το τότε, είναι να θέσουμε τον εαυτό μας σε πορεία επιτυχίας προς το μέλλον. 

Αν η δουλειά που μισείς πληρώνει τους λογαριασμούς σου και μπορεί να χρηματοδοτήσει το μέλλον σου υλικά και πνευματικά ( γιατί μπορεί να πληρώνει τις βάσεις που θέτεις για μία νέα δουλειά, είτε είναι απόκτηση τίτλων, επιχείρησης, είτε είναι εμπειρία, χαρίσματα, όπως η υπομονή, η γνώση, η βιωματική εμπειρία) τοτε μπορείς να δεις τη δουλειά αυτή με περισσότερη ευγνωμοσύνη και εκτίμηση, γιατί σου δίνει το κίνητρο της επιδίωξης ενός καλύτερου μέλλοντος. 

Εξάλλου η δυσκολία αποτελεί σίγουρα λόγο για να κινητοποιήσεις το μέλλον σου προς μία διαφορετική πορεία, που το τέλμα της καθημερινότητας δε θα σε ωθούσε να το επιδιώξεις. Μην εύχεσαι να είναι εύκολα, αναφέρει ένας μεγάλος δάσκαλος, να εύχεσαι να είσαι εσύ καλύτερος...ανώτερος. Τα εύκολα δε σου δίνουν μαθήματα... Αν σκέφτεσαι λοιπόν πως η δουλειά, σου χρηματοδοτεί το μέλλον σου θα βρεις λίγη υπομονή και συμπάθεια σε αυτό που κάνεις... 

Επίσης να γνωρίζεις πως υπάρχει λόγος και χρόνος για το κάθε τι. Μπορεί να σκέφτεσαι πως θα έπρεπε να είσαι σε μία καλύτερη δουλειά, σε κάποιο άλλο χώρο, αλλά για σκέψου πως μπορεί να προετοιμάζεσαι για κάτι καλύτερο που ακόμη είσαι πολύ μικρός για να το δεις και θα σου δοθεί όταν είσαι πραγματικά αρκετά έτοιμος! 

Η πιο σωστή απάντηση στο καλύτερο που περιμένεις να έρθει, είναι μόνο η ευγνωμοσύνη στο παρόν. Η αγνωμοσύνη και το αρνητικό συναίσθημα αποτελούν σπόρους που μόνο κακή σοδειά μπορούν να φέρουν. 

Εμπιστέψου το μέλλον και σκέψου πως μόνο καλό χτίζεται μέσα από τα συναισθήματα που σπέρνεις σήμερα! Πίστεψε πως είσαι εκεί που θα πρέπει να βρίσκεσαι αυτή τη στιγμή και έτσι το "πρέπει" της δουλειάς, γίνεται "επιλέγω".

Εκτιμώντας τις δυνατότητες των σκέψεών σου,

γιατί αυτές σε έφεραν εδώ και αυτές θα σε οδηγήσουν εκεί που σκέφτεσαι...

Ξένια Γιαννάκη

Oι στιγμές χαράς που μοιράστηκα με την αγαπημένη μου φίλη Αλεξία Αλεξιάδου στην εκπομπή "Πρωταθλητής ζωής"

Η ζωή μας είναι στιγμές... όμορφες! Όταν φεύγουμε από τη ζωή την αισθανόμαστε σαν κάτι όμορφο αλλά λίγο... που δε το ζήσαμε τόσο όσο θα θέλαμε... τόσο όσο μπορούσαμε...
Ένα μήνυμα χαράς και αισιοδοξίας μόνο μπορεί να προκύψει από τη γνωριμία μου με την αγαπημένη Αλεξία Αλεξιάδου...
Ένας άνθρωπος που μέσα από τη μαγειρική της, προσέγγισε την αγάπη για τη ζωή. Από εκεί μπορούσε να δώσει μόνο χαρά σε αγαπημένα πρόσωπα... το κατάφερε με το παραπάνω!
Συνδεθήκαμε μέσα από το έργο της LIFESHARE και μέρος του έργου μοιραστήκαμε στην εκπομπή:

.... http://focuswebtv.gr/ekpompes/enimerotikes/protathlitis-zois/episode/381.html#.VFEwYOc3iCQ

«Δημοσίευση άρθρου στο flowmagazine» : Η ζωή είναι… ένα γλυκό του κουταλιού!

Πολύ συχνά ακούγεται στις μέρες μας «έχω φτάσει στο όρια» και πολλές φορές αισθανόμαστε πως τα έχουμε ξεπεράσει κι αυτά! Η αδυναμία ελέγχου της καθημερινότητας και η συνεχής αναζήτηση πόρων για μία ποιοτική ή ακόμη και αξιοπρεπή ζωή μας αναγκάζει να τρέχουμε κυνηγώντας την όαση που αποδεικνύεται ψευδαίσθηση… Και όσο τα όρια επεκτείνονται, αδυνατούμε να δούμε πως τα όρια της προσωπικότητάς είναι απεριόριστα σύμφωνα με το Δημιουργό μας και τις προδιαγρφές της δημιουργίας μας. Κάθε φορά που αναζητούμε την ευκαιρία που θα μας φέρει πιο κοντά στην πραγματική ζωή, στην οριοθέτηση των σημαντικών, στον «ασφαλή» κύκλο της επιτυχημένης ζωής, χάνουμε ένα μέρος… λίγη ζωή κάθε φορά που αποτελεί βασικό μέρος που συνθέτει το κάδρο της ζωής μας! Μία ζωή που μόνο όταν ξεφύγει από τον έλεγχό μας, μπορούμε να εκτιμήσουμε την αξία της… το δώρο της! Κανένας άνθρωπος που έζησε και περπάτησε πάνω στη γη δεν αναζήτησε φεύγοντας από αυτή τη ζωή μία ακόμη μέρα στο γραφείο ή λίγα ακόμη υλικά αγαθά… αλλά όλοι ανεξαιρέτως αποδέχτηκαν την αξία του στοργικού φίλου, της πραγματικής – συναισθηματικής παρουσίας, του χαμόγελου, της παρήγορης λέξης, της αλήθειας, του αγγίγματος. Πόσο πολύ σπάνια αξιολογούμε το χρόνο που φεύγει, τη στιγμή που περνά και χάνεται… Η ζωή είναι στιγμές και κάθε φορά που περιμένουμε την επόμενη έχουμε ήδη βάλει σε στάση αναμονής τη ζωή μας. Εύχομαι να αφυπνιστούμε σύντομα χωρίς να χρειάζεται να περάσουμε μία ζωή στον προθάλαμο… στην κουζίνα της προετοιμασίας και όχι στην τραπεζαρία της απόλαυσης! Ακόμη περιμένοντας, αναμένοντας με αγωνία τη στιγμή του γλυκού που η μητέρα μας κράταγε φυλαγμένο στο πιο ψηλό ράφι για να μην το φτάσουμε και που η αναμονή και η ανυπομονησία μας το έκαναν ακόμη πιο σημαντικό, ώσπου όταν ερχόταν η στιγμή να το δοκιμάσουμε ήταν για να συνειδητοποιήσουμε πως δε φτάνει ή πως τελείωσε….

Ας μην περιμένουμε να δούμε το άδειο βάζο, αλλά να γευτούμε τώρα το γλυκό περιεχόμενό του! Ας γίνουμε εμείς οι εκλεκτοί καλεσμένοι που τιμάμε τη ζωή μας με τον τρόπο ζωής μας και ας γευτούμε μόνοι μας ό,τι η ζωή και οι άλλοι μας στερούν! Η βόλτα, το άγγιγμα, το χαμόγελο, ο καλός λόγος, η προσφορά, το μοίρασμα είναι μερικά από τα δώρα, τα πιο γλυκά πράγματα στη ζωή που δε μπορείς να τα γευτείς χωρίς να νοιώσεις την πληρότητα της συναισθηματικής απόδοσης που σου προσφέρουν…

Άνοιξε το καπάκι και βούτα μέσα στο βάζο! Μπορεί αύριο… σε λίγο…. κάποια στιγμή… όταν τελειώσεις τις δουλειές… όταν… όταν… όταν… να μην υπάρχει! Ή ακόμη πιο δύσκολο… να υπήρχε το γλυκό εκεί… για κάποιον άλλο που σου μεταφέρει πλέον την εμπειρία της γλυκιάς γεύσης του!
Το κείμενο αποτελεί μια συνεργασία του flowmagazine.gr με την συγγραφέα & life coach κ. Ξένια Γιαννάκη.  

Πως η τέχνη του mentoring μπορεί να διαμορφώσει το «ariston» στη ζωή μας!

Η αναζήτηση
Αναζητώντας να προσφέρω το καλύτερο που γνωρίζω πως μπορώ να δώσω σε όποιον μπορεί να το έχει ανάγκη, αναζητώ ιστορίες ανθρώπων που οι ζωές τους αντανακλούν επιτυχημένα μοντέλα προς αξιολόγηση, αναγνώριση και μάθηση. Η επιλογή μου στην αναζήτηση αυτή βασίζεται κυρίως στα πρότυπα όσων φιλτράρουν τη ζωή μέσα από τον «Αριστο – τέλειο» τρόπο προσέγγισης της ευτυχίας.  Μελετώντας τα πρότυπα αυτά ανακαλύπτω στην πορεία πως η στάση τους (λόγια και έργα) συνέβαλε στην επιτυχία τους αλλά παράλληλα και στη μελέτη όλων μας για τη ζωή.

Ποιος είναι ο μέντορας;
Ο Μέντορας είναι ένας εξαιρετικός άνθρωπος! Really amazing! Σίγουρα είναι αυτός που μπορεί να εκτοξεύσει την παρουσία σου στη ζωή σε βάθος γνώσης, γεμάτο συνεχείς εκπληκτικές ανακαλύψεις για τον εαυτό σου και τις δυνατότητες που σε κατακλύζουν αναζητώντας διέξοδο…. Είναι ένας άνθρωπος που συνεχώς σε ωθεί ψηλά χωρίς να υπάρχει κατηφόρα… Ένας περισσότερο έμπειρος που προσφέρει με τη θέλησή του τη γνώση του και τις εμπειρίες του για να επιτύχεις στη ζωή σου. Σε βοηθά να θέσεις στόχους, να πάρεις έξυπνες αποφάσεις, να ξεπεράσεις δύσκολες προκλήσεις, ν΄αποκτήσεις νέες δεξιότητες ή απλά να προσφέρει την διαφορετική οπτική του σε προκλήσεις της ζωής! Είναι ο άνθρωπος που «ήταν εκεί» , «το έκανε αυτό», «το ξέρει» και πάντα σε κάνει να αισθάνεσαι πως μετράς στη μεταξύ σας win-win σχέση.

Χαρακτηριστικά σχέσης
Αναφέρεται συχνά πως «όταν ο μαθητής είναι έτοιμος, ο δάσκαλος εμφανίζεται» και αυτό αποτελεί βάση μία σχέσης mentoring. H σχέση αυτή από μόνη της αποδεικνύει τη φύση της ζωής στην εξέλιξή της. Τη φύση μας που επιζητά να εξελιχθεί μέσα από την υπακοή, την παρατήρηση, την έλλειψη εγωισμού, την αναγνώριση του καλύτερου, την υπομονή.
Πως αναγνωρίζουμε τη σχέση αυτή; Η καλύτερη απόδοση του mentoring είναι μέσω των διερευνητικών ερωτήσεων. Η διαδικασία όπου ο μέντορας δεν έχει τις απαντήσεις αλλά θέτει τις ερωτήσεις που θα διευκολύνουν τον mentee να φτάσει στην ομορφιά της ανακάλυψης της αλήθειας του.

Πως βρίσκουμε το μέντορά μας;
Αρχικά πρέπει ν΄αναρωτηθούμε αν αναζητάμε να μάθουμε. Είμαστε σε μία πόρτα που θα μας ανοίξει για να μεταφερθούμε στο χώρο της γνώσης ή στο χώρο της αυτογνωσίας; Ψάχνουμε για μία γνώση σε κάτι συγκεκριμένο έξω από εμάς ή μέσα μας; Πολλοί αναζητούν κάτι στο περιβάλλον και όμως είναι τόσο διψασμένοι για την αλήθεια μέσα τους… που μόλις την ανακαλύψουν τα εξωτερικά φαινόμενα αλλάζουν!
Στη συνέχεια και όταν απαντήσουμε στην ερώτηση αυτή ο mentee αναζητά βοήθεια και επιλέγει να αφεθεί, να εμπιστευτεί, να παραδώσει το άγχος του ό,τι ανήκει κάπου, στην αναζήτηση του μέντορά του. Όσο ο mentee αρνείται την φάση αυτή ο μέντορας δεν εμφανίζεται… Όταν όμως αφήσει το φόβο του και ανοίξει συνειδητά την καρδιά του, τότε ο μέντορας εμφανίζεται και η σχέση μπορεί να εδραιωθεί. Συνήθως ζητάμε βοήθεια από ανθρώπους που γνωρίζουμε και είμαστε κοντά και αυτό συμβαίνει γιατί οι άνθρωποι που είναι κοντά μας μπορούν να μας βοηθήσουν έχοντας γνώση της εξέλιξής μας και της ετοιμότητάς μας για το επόμενο μάθημα. Το ταξίδι του μέντορα δεν μπορεί να ξεκινήσει χωρίς να ζητήσουμε βοήθεια… και αυτή είναι μία καλή αρχή!
Τέλος όταν ο mentee είναι έτοιμος ο μέντοράς του απομακρύνεται. Όλες οι επιτυχημένες σχέσεις του mentoring εξαρτώνται από τον τρόπο που κλείνουν και κατά πόσο μοιάζουν με την αρχή της σχέσης. Ο μέντοράς που στέκεται άξια δίπλα στον mentee του γνωρίζει πότε έχει ολοκληρώσει το έργο του και πότε έχει επιτευχθεί η διαδικασία της μάθησης.

Το mentoring είναι κάλεσμα… ΄Οταν ψάχνουμε το μέντορά μας ας προσέξουμε τους ανθρώπους που λένε πολλά και αποπνέουν τόσο λίγα και ας προσέξουμε επίσης όσους λένε λίγα και αποπνέουν τόσα πολλά. Η διαίσθησή μας είναι η πυξίδα μας. Ο μέντορας αποπνέει εμπιστοσύνη και μας έλκει με μία διακριτική δυναμική…. όταν τη νοιώσουμε τότε είμαστε έτοιμοι για τη mentoring σχέση μας…

Ξένια Γιαννάκη
Συγγραφέας, Personal & Executive Coach
info@lifeshare.gr

Ποιος ειδικός μπορεί επιτέλους να βοηθήσει τη ζωή μου?

Με τόσες πολλές και διαφορετικές ειδικότητες που καθημερινά ακούμε να ξεφυτρώνουν σαν τα μανιτάρια... παντού, θα ήταν χρήσιμο να δούμε που μπορούμε ν΄απευθυνθούμε, ποιον ειδικό θα μπορούσαμε να εμπιστευτούμε, όσοι από εμάς επιθυμούμε λίγη βοήθεια για να βάλουμε επιτέλους σε μία τάξη κάποια θέματα που ταλαιπωρούν τη ζωή μας!

Για να μπορέσουμε λοιπόν να βάλουμε σε μία τάξη την καθημερινότητά μας, θα ήταν αρχικά βασικό να είμαστε σίγουροι πως θέλουμε βοήθεια και πως είμαστε έτοιμοι να μοιραστούμε με κάποιον που πιστεύουμε κι εμπιστευόμαστε όσα χρειάζονται για να μας βοηθήσει. Ποιος όμως είναι αυτός που θα μας "δώσει ένα χεράκι", όταν πρόκειται να στραφούμε κάπου; Ποιος είναι ο ειδικότερος "ειδικός" όλων, που θα μας σταθεί επάξια;

Οι επιλογές:

Ο coach σίγουρα είναι αυτός που θα είναι ο πιο "περίεργος" από όλους! Με διακριτικά διεισδυτικές ερωτήσεις, απλές αλλά με βάθος και ουσία, λόγο και αφορμή, αλλά σε περιβάλλον οικειότητας και ασφάλειας θα ρωτά συνέχεια, ώστε ν΄ ανακαλύψεις το στόχο σου ή τον δρόμο για το στόχο. Θα αισθάνεσαι να οδηγείς εσύ το όχημα της ζωής σου στον προορισμό που επιθυμείς, θα τσεκάρεις μαζί του αν έχεις όσα χρειάζεσαι για τη διαδρομή και θα επιλέξεις σε "συν-οδοιπορία" πάντα, αυτά που σου ταιριάζουν σύμφωνα πάντα με τις αξές και τις προτεραιότητές σου στη ζωή. Θα κινείσαι γρήγορα μπροστά, θα μιλάς για το μέλλον και αν χρειαστεί να γυρίσεις στο παρελθόν θα είναι μόνο για να "δεις" κάποιες περιοριστικές αντιλήψεις και πεποιθήσεις που δυσχεραίνουν την επίτευξη του στόχου σου. Θετικά συναισθήματα κυρίως θα κυριαρχούν, αφού η αισιοδοξία - πάντα όμως με το ρεαλισμό μαζί - οφείλει να είναι το καύσιμο του μέλλοντος.  Σε πρωταγωνιστικό ρόλο βέβαια πάντα η επίγνωση! Θα έχεις λοιπόν πολλές στιγμές αποκάλυψης και έναν υποστηρικτή και διευκολυντή για την πορεία σου, που θα μπορείς και θα θες να εμπιστευτείς.

Ο μέντορας αποτελεί εξαιρετική βοήθεια στη ζωή, αλλά ιδιαίτερα στην επαγγελματική σου διαδρομή. Είναι ο άνθρωπος που θα μοιραστεί μαζί σου τη δική του εμπειρία, την δική του γνώση για το πως τα κατάφερε και ίσως αυτό σε βοηθήσει να προχωρήσεις μαζί του. Θα υπάρχει η αίσθηση της υπεροχής του μέντορα, λόγω ηλικίας, πείρας, γνώσης και θα νοιώσεις πως είσαι ένα παιδί και σε προμηθεύει με συμβουλές για το σωστό. Η καθοδήγηση αυτή όμως που σου προσφέρει δεν έχει προσωπικό όφελος και νοιώθεις τη μεγάλη του διάθεση να σε βοηθήσει και να είναι κοντά στα βήματά σου με ενεργό ενδιαφέρον, τα οποία στενά παρακολουθεί. Βασική προϋπόθεση: να είναι εξειδικευμένος, έμπειρος σε αυτό που ζητάς! Πολύ σημαντκό επίσης κριτήριο για την επιλογή μέντορα είναι να υπάρχει καλή χημεία, ισορροπία δηλαδή ανάμεσα στις δυνατότητες και τις αδυναμίες σας, γιατί αν είστε εντελώς διαφορετικοί άνθρωποι, ίσως να σου φανεί δύσκολο να μπορέσεις να συνδεθείς μαζί του.

Ο θεραπευτής (ψυχικής υγείας) θα διερευνήσει το άγχος σου για όσα αντιμετωπίζεις. Θα σε βοηθήσει αποτελεσματικά ν' αντιμετωπίσεις το στρες που σε εμποδίζει να λειτουργείς όπως θα ήθελες. Μπορεί να καταναλώσεις πολύ χρόνο μιλώντας για το παρελθόν και για το πως έφτασες στο σημείο αυτό σήμερα όπου βιώνεις δύσκολα, με την αδυναμία διαχείρισης της καθημερινότητάς σου. O θεραπευτής θα διαγνώσει που ακριβώς υπάρχει το πρόβλημα και θα προσπαθήσει με μεθόδους και τεχνικές να σε βοηθήσει να "δεις" πως η ανατροφή σου, η διαπαιδαγώγηση, οι γονείς, το περιβάλλον, ο τρόπος σκέψης σου, η κληρονομικότητα ή το παρελθόν σου, έχουν επιδράσει πάνω σου και διαμορφώνοντας την καθημερινότητά σου και θα σε οδηγήσει όταν το κρίνει, σε ισορροπία με τη ζωή που επιθυμείς να ζεις.

Ο σύμβουλος θα αξιολογήσει την κατάσταση και θα σου προτείνει 2-3 τρόπους ή και περισσότερους συζητώντας μαζί σου για το τι σου ταιριάζει πιο πολύ, σύμφωνα με την εμπειρία αλλά και την γνωση του! Συνήθως έχει διευρυμένη γνώση -κάτι σαν γενικός γιατρός δηλαδή που σε παραπέμπει σε αυτό που σου χρειάζεται ακριβως- και θα σου χρησιμεύσει δίνοντας λύσεις ή συμβουλές προς τη λύση. Θα σου αναφέρει περιστατικά άλλων που πέτυχαν ακολουθώντας τις μεθόδους που ταιριάζουν στην περίπτωσή σου, θα σου μιλήσει για το πως μπορεί να διαμορφωθεί η ζωή σου μέσα από επιλογές δοκιμασμένες, ώστε να δεις τι ακριβώς τι μπορεί να δημιουργηθεί μέσα από την κάθε επιλογή σου. Σίγουρα σε προμηθεύει με τη γνώση και την εμπειρία του, αφού είναι σαν να έχεις τα best of από τα καλύτερα βιβλία -κυρίως αυτοβιογραφίες- που κυκλοφορούν!

Ο εκπαιδευτής έχει το know how, θα σου δείξει πως γίνεται, θα σου δώσει τον εξοπλισμό που απαιτείται και θα σε παρακολουθεί καθώς το κάνεις, δίνοντάς σου feedback, κάθε φορά που το χρειάζεσαι και όταν αυτό απαιτείται. Ο επιδέξιος εκπαιδευτής θα σε προμηθεύσει με δεξιότητες και γνώση για την προσωπική ή επαγγελματική σου ανάπτυξη.

Η έκπληξη που περίμενε τον ψαρά της ζωής!

Ο ψαράς της ιστορίας μας έχει ένα καλυβάκι στην παραλία και κατεβαίνει κάθε βράδυ μες τη νύχτα με τα δίχτυα στον ώμο. Με τα πόδια γυμνά και τα δίχτυα μισοαπλωμένα, μπαίνει στη θάλασσα.
Αυτή τη νύχτα, για την οποία μας μιλάει η ιστορία, όπως πάει να μπει στο νερό, αισθάνεται το πόδι του να χτυπάει πάνω σε κάτι πολύ σκληρό στον πάτο της θάλασσας. Το πασπατεύει και βλέπει πως είναι πράγματι κάτι σκληρό, σαν πέτρες, τυλιγμένες σε μια σακούλα.
Εκνευρίζεται και μουρμουρίζει: «Ποιος ηλίθιος πετάει τέτοια πράγματα στην παραλία…» Και αμέσως διορθώνει: «Στη δική μου παραλία».
«Κι εγώ, έτσι απρόσεκτος που είμαι, κάθε φορά που θα μπαίνω στο νερό, θα σκοντάφτω πάνω στις πέτρες…» Αφήνει λοιπόν κάτω τα δίχτυα, σκύβει, πιάνει τη σακούλα και τη βγάζει από το νερό. Την αφήνει στο ακροθαλάσσι, και ξαναμπαίνει με τα δίχτυα στο νερό.
Είναι θεοσκότεινα… Ίσως γι’ αυτό, όπως βγαίνει από τη θάλασσα, πάλι σκοντάφτει πάνω στη σακούλα που είναι τώρα έξω, στην παραλία.
Ο ψαράς σκέφτεται: «Δεν είμαι στα καλά μου».
Βγάζει λοιπόν το σουγιά του, ανοίγει τη σακούλα και ψαχουλεύει. Έχει κάμποσες πέτρες, μεγάλες σαν πορτοκάλια, βαριές και στρογγυλεμένες.
Ο ψαράς ξανά σκέφτεται «μα ποιος να είναι αυτός ο ηλίθιος που τυλίγει πέτρες και τις πετάει στο νερό…»
Ενστικτωδώς, παίρνει μία, τη ζυγίζει στο χέρι του και την πετάει με δύναμη στη θάλασσα.
Μόλις λίγα δευτερόλεπτα μετά ακούει τον θόρυβο της πέτρας που βουλιάζει στα βαθιά. Πλουπ!
Βάζει το χέρι του στη σακούλα, παίρνει άλλη μια πέτρα και την πετάει στο νερό. Ακούει ξανά το πλουπ!
Αυτή την πετάει από την άλλη μεριά, πλαφ! Μετά, αρχίζει να τις εκσφενδονίζει δύο δύο και ακούει πλονπ-πλουπ! Ύστερα προσπαθεί να τις ρίξει πιο μακριά, και με γυρισμένη την πλάτη, και με όλη του τη δύναμη, πλουπ-πλαφ!…
Διασκεδάζει… ακούει τους διαφορετικούς ήχους, πετάει πέτρες, υπολογίζει το χρόνο που κάνουν να πέσουν στο νερό, και δοκιμάζει… πότε με δύο, πότε με μία, και με κλειστά μάτια τώρα, και με τρεις μαζί… και συνεχίζει να πετάει τις πέτρες στη θάλασσα.
Μέχρι που αρχίζει να βγαίνει ο ήλιος.
Ο ψαράς ψαχουλεύει και βρίσκει μονάχα μία πέτρα μέσα στη σακούλα.
Ετοιμάζεται λοιπόν να την πετάξει πιο μακριά από τις άλλες, γιατί είναι η τελευταία κι έχει ήδη βγει ο ήλιος.
Και όπως τεντώνει το χέρι του προς τα πίσω για να την πετάξει με όλη του τη δύναμη, αρχίζει να φωτίζει ο ήλιος και βλέπει στην πέτρα μια χρυσαφένια μεταλλική λάμψη που του τραβάει την προσοχή.
Ο ψαράς συγκρατεί την παρόρμηση να πετάξει την πέτρα και την κοιτάζει προσεκτικά. Η πέτρα αντανακλά τον ήλιο μέσα από τη βρομιά που την καλύπτει. Την τρίβει ο ψαράς λες κι είναι μήλο πάνω στα ρούχα του, και η πέτρα αρχίζει να λάμπει ακόμη πιο πολύ. Έκπληκτος, τη χτυπάει ελαφρά και αντιλαμβάνεται ότι είναι από μέταλλο. Αρχίζει τότε να την τρίβει και να την καθαρίζει με άμμο και με το πουκάμισο τον, και συνειδητοποιεί πως η πετρά είναι από καθαρό χρυσάφι. Μια πέτρα από ατόφιο χρυσάφι σε μέγεθος πορτοκαλιού! Η χαρά του σβήνει, όμως, μόλις σκέφτεται ότι η πέτρα αυτή είναι σίγουρα ίδια με όλες τις άλλες που πέταξε στη θάλασσα.
Και σκέφτεται: «Τι χαζός που ήμουνα!»
Είχε στα χέρια του μια σακούλα γεμάτη πέτρες από χρυσό και τις πετούσε στη θάλασσα γιατί του άρεσε να ακούει τον ηλίθιο θόρυβο που έκαναν όταν έπεφταν στο νερό… Αρχίζει τότε να οδύρεται, να κλαίει και να θρηνεί… να λυπάται για τις χαμένες πέτρες… Και να σκέφτεται πως είναι άτυχος, ένας δυστυχισμένος άνθρωπος… είναι τρελός, είναι ηλίθιος…
Μετά σκέφτεται… Αν έμπαινε στη θάλασσα, αν κατάφερνε να βρει μια στολή δύτη και βούταγε στα βαθιά, αν ήταν μέρα, αν είχε τον εξοπλισμό που έχουν οι δύτες για να ψάξει… Κι όλο κλαίει γοερά και οδύρεται…
Ο ήλιος έχει πια ανατείλει.
Και ξαφνικά συνειδητοποιεί πως έχει ακόμη την πέτρα… συνειδητοποιεί πως ο ήλιος θα μπορούσε να είχε αργήσει ένα δευτερόλεπτο ακόμη, ή εκείνος θα μπορούσε να είχε ρίξει την πέτρα πιο γρήγορα, και τότε δεν θα είχε μάθει ποτέ για τον θησαυρό που έχει τώρα στα χέρια του.
Αντιλαμβάνεται τελικά ότι κατέχει έναν θησαυρό, κι ότι ο θησαυρός αυτός είναι από μόνος του μια τεράστια περιουσία για έναν φτωχό ψαρά όπως εκείνος.
Αντιλαμβάνεται πόσο ΤΥΧΕΡΟΣ είναι που μπορεί να κρατήσει τον θησαυρό που έχει ακόμη στα χέρια του.
Μακάρι να μπορούσαμε να είμαστε πάντοτε τόσο σοφοί ώστε να μην κλαίμε για τις πέτρες, τις ευκαιρίες, που απροετοίμαστοι ίσως τις πετάξαμε, τις χαραμίσαμε, τα πράγματα εκείνα που έφερε η θάλασσα και τα πήρε μετά… Μακάρι να είμαστε έτοιμοι να δούμε τη λάμψη στις πέτρες που έχουμε στα χέρια μας, και να μπορούμε να τις χαιρόμαστε για την υπόλοιπη ζωή μας.

Χόρχε Μπουκάι – Ο Δρόμος των Δακρύων – Εκδόσεις OPERA

Το σπίτι μας....

Ένας ηλικιωμένος ξυλουργός κόντευε να βγει στη σύνταξη, και είπε στο αφεντικό του τα σχέδια του για να φύγει και να ζήσει πιο ξεκούραστα μαζί με τη γυναίκα του. Βέβαια δεν θα συνέχιζε να βγάζει τόσα λεφτά, όμως έπρεπε να βγει στη σύνταξη. Θα τα κατάφερναν.
Ο εργολάβος του στεναχωρήθηκε που θα έφευγε ένας τόσο καλός μάστορας, και ζήτησε από τον ξυλουργό αν θα μπορούσε να του χτίσει άλλο ένα σπίτι σαν προσωπική του χάρη.
Ο ξυλουργός είπε ναι, όμως όσο περνούσε ο καιρός δεν ήταν δύσκολο να παρατηρήσει κάποιος πως δεν δούλευε με όλη του τη καρδιά.
Χρησιμοποιούσε υλικά κατώτερης ποιότητας, και έκανε επιπόλαιη δουλειά.
Ήταν ο χειρότερος τρόπος για να τελειώσει μια καριέρα γεμάτη αφοσίωση και επιτυχίες.
Όταν ο ξυλουργός τελείωσε το έργο, ήρθε ο εργολάβος να επιθεωρήσει το σπίτι. Έδωσε το κλειδί της εισόδου στον ξυλουργό και του είπε,
«Αυτό το σπίτι είναι δικό σου, ένα δώρο από μένα για σένα.»
Ο ξυλουργός έμεινε άναυδος!
Τι κρίμα!
Αν μόνο ήξερε πως έχτιζε το δικό του σπίτι, θα το είχε κάνει εντελώς διαφορετικά.

Το ίδιο συμβαίνει και με μας.
Χτίζουμε τη ζωή μας, μέρα με την μέρα, πολύ συχνά μη κάνοντας το καλύτερο μας σε αυτό που κτίζουμε.
Και μετά μένουμε εμβρόντητοι όταν αντιλαμβανόμαστε ότι πρέπει να κατοικήσουμε στο σπίτι που κτίσαμε.....

Μία καλή πράξη...

Ακούμε συχνά να λέγεται πως είναι καλό να κάνουμε καλές πράξεις. Έτσι έχουμε μάθει πως ωφελείται το κοινωνικό σύνολο και προάγουμε την ανθρωπότητα σε ένα ανώτερο επίπεδο... πλησιάζοντας το θείο. Πολύ σωστές και χρήσιμες οι καλές πράξεις, αλλά η καλύτερη όλων είναι για αρχή να πράξουμε εμείς καλά προς τον εαυτό μας. Μία καλή πράξη προς εμάς μπορεί να ωφελήσει τα μέγιστα το κοινωνικό σύνολο. Ας μην κοιτάμε μόνο τη φιλανθρωπία θεωρώντας εγωιστικό να κάνουμε κάτι καλό, μία καλή πράξη για τον εαυτό μας. Η μητέρα Τερέζα έλεγε πως αν ο καθένας καθάριζε το κεφαλόσκαλο του σπιτιού του, όλος ο κόσμος θα ήταν πεντακάθαρος....

Προτάσεις για ν' αποφύγεις το burn out!

Η δύναμη του μυαλού & της ψυχής… κατά του “burn out”!

Συντάκτης: Ξένια Γιαννάκη, Συγγραφέας & life coach, 11/06/2014

Μήπως νιώθετε πολλές φορές τη δύναμη να σας εγκαταλείπει; Αισθάνεστε κούραση που δεν σας επιτρέπει να σκεφτείτε, να αισθανθείτε και να κινητοποιηθείτε, ακόμη και νοητικά πέρα από το καθημερινό περιβάλλον της συνεχούς πίεσης και κατάπτωσης; Μπορεί να είστε και στα πρόθυρα burn out!

Μάλλον ήρθε η στιγμή να μάθετε πως τα σήματα αυτά δεν είναι τίποτε άλλο παρά αναγνωριστικά σημάδια δυσλειτουργίας. Όταν υπερβαίνουμε το όριο ασφαλείας και αρχίζουμε να δουλεύουμε στα «κόκκινα», ο οργανισμός μας δεν έχει άλλο τρόπο για να εκπέμψει sos… παρα μόνο βάζοντας εμπόδια στην καθημερινή μας λειτουργία! Χαρακτηριστικά παραδείγματα είναι η αδυναμία ολοκλήρωσης ακόμα και των πιο απλών εργασιών, η αδυναμία συγκέντρωσης και σκέψης και η συνεχής αναβλητικότητα.

Όταν έρθουμε σε επαφή, λοιπόν, με αυτά τα σημάδια, το μόνο που έχουμε να κάνουμε είναι να αρχίσουμε την οργάνωση. Να δημιουργήσουμε ένα πρόγραμμα «οικολογικό» προς τη φύση μας! Ένα πρόγραμμα που να εξυπηρετεί την καθημερινότητά μας και να είναι πολύ εφικτό να πραγματοποιηθεί. Αποτέλεσμα δεν θα ‘ναι άλλο από το να αλλάξουμε την καθημερινότητα που μας απειλεί.

Πέντε τρόποι για να πάρει «εμπρός» ο οργανισμός σας

Μια απλή βόλτα χωρίς λόγο

Μπορείτε να κάνετε έναν απλό περίπατο προς το κοντινό πάρκο ή κάποιο αγαπημένο μέρος της περιοχής σας. Η αλλαγή εικόνων, το πράσινο και η ηρεμία μπορούν να προσφέρουν χαλάρωση στην καθημερινότητά σας. Δεν χρειάζεται να βγαίνουμε από το σπίτι μας για κάποιο πρακτικό λόγο... αφορμή μπορεί να είναι απλά η απόλαυσή μας!

Βιβλία αυτοβελτίωσης

Επισκεφτείτε το βιβλιοπωλείο και αγοράστε ένα βιβλίο πρακτικής ψυχολογίας ή αυτοβελτίωσης που θα μπορέσει άμεσα να σας κινητοποιήσει και να σας προσκαλέσει σε δρόμους ενάντια από τη θέλησή σας στην αλλαγή. Μπορείτε ακόμη να επιλέξετε κάποιο από τα βιβλία μου που έχουν βοηθήσει εκατοντάδες ανθρώπους ν’ αλλάξουν τη ζωή τους. Σε όσους είναι και γονείς προτείνω το «Νεογέννητοι γονείς», εκδόσεις LIFESHARE, που απευθύνεται σε αυτούς που θέλουν να ενηλικιώσουν το εσωτερικό τους παιδί, ή να αναγεννήσουν την παιδική τους φύση. Εναλλακτικά, το «Πρωταθλητής ζωής», εκδόσεις LIFESHARE, είναι ιδανικό για όσους επιθυμούν την επιτυχία στην ευτυχία, που είναι η μόνη επιτυχία που πραγματικά μπορεί να διαρκέσει στη ζωή!

Κάντε χαρούμενες σκέψεις

Αναρωτιούνται πολλοί, που έρχονται σε συνεδρίες life coaching, πως μπορούν να αλλάξουν τον τρόπο σκέψης τους; Πως μπορούν να αλλάξουν το mind set που τους οδηγεί σε δρόμους ενάντια στη θέλησή τους. Πως μπορούν να σκεφτούν θετικά, όπως κάποιοι άλλοι; Η αλήθεια είναι πως εάν κάποιος το έχει καταφέρει, τότε όλοι μας μπορούμε! Είναι ανθρώπινη δυνατότητα, επιδεξιότητα. Επιλέγουμε, αντί να υποχρεωνόμαστε. Το «πρέπει» γίνεται «επιλέγω» και κάπως έτσι αργά και σταθερά, προχωράμε στην καλλιέργεια των σκέψεών μας.

Κάνουμε την εξής ερώτηση: Και αν μπορούσα να το κάνω διαφορετικά;

Αν αρχίσουμε να σκεφτόμαστε εικόνες που μας ικανοποιούν και να βάζουμε τον εαυτό μας στο επίκεντρο, ίσως ο σχεδιασμός να μας μεταφέρει συναισθηματικές πληροφορίες, αρκετά δυνατές για να μας τραβήξουν από τη φυλακή του «τώρα»… στη λογική του αύριο! Εκεί μπορούμε να σχεδιάσουμε και να έχουμε διαφορετικά αποτελέσματα, αν βέβαια επιλέξουμε την αλλαγή.

Δημιουργήστε χρόνο για χόμπυ ή σπορ ή και για τα δύο!

Το μυαλό είναι σαν ένα σπίτι με πολλά ή λίγα δωμάτια. Όταν βρίσκουμε ένα σπίτι που μας ικανοποιεί σκεφτόμαστε πως θέλουμε να έχει χώρο για ντουλάπες, για παιδικό δωμάτιο, κτλ. Δημιουργούμε, λοιπόν, το χώρο και έπειτα έρχεται και η χρήση του. Έτσι είναι και η κατάσταση στο μυαλό. Όταν δημιουργήσουμε χώρο για κάτι, τότε εμφανίζεται και το υλικό που θα το γεμίσει. Ας δούμε, λοιπόν, πρώτα τι μας συγκινεί και έπειτα θα βρεθεί ο χρόνος για να το τοποθετήσουμε.

Ξεκινήστε τη ζωή σας σήμερα με τρόπο που θα σας ικανοποιεί αύριο...

«Το κείμενο αποτελεί μια συνεργασία του flowmagazine.gr με την κ. Γιαννάκη. Για περισσότερα κείμενα του συγκεκριμένου αρθρογράφου πατήστε εδώ»

Gratitude

Μισοάδειο ή μισογεμάτο;

Σημασία δεν έχει μόνο πως το βλέπεις....Μισοάδειο ή μισογεμάτο.
Σημασία έχει να βλέπεις την ποιότητα του! Γιατί μπορεί να είναι γεμάτο δηλητήριο ή γεμάτο ευλογία... Το μυστικό είναι στη διάκριση... στην ποιότητα και όχι στην ποσότητα! http://lifeshare.gr/gr/e-cards/

7 σημάδια που μαρτυρούν πως βρήκες την αληθινή αγάπη...

Υπάρχει τελικά αυτό που λέμε everlasting love και αν υπάρχει τελικά που βρίσκεται; Αλλά και αν την έχω βρει και δεν το αναγνωρίζω; Μήπως πρέπει να δω τη σχέση μου στα σημεία της και να νιώσω τον παλμό της; Ποια είναι τα σημεία αυτά που θα πρέπει να δώσω προσοχή, ώστε να μην αφήσω την ευκαιρία της αγάπης να προσπεράσει χωρίς να το έχω καταλάβει;

Συμβαίνει συχνά να βρισκόμαστε σε μία σχέση και ενώ δεν κατανοούμε απόλυτα τη σχέση που έχουμε, τα θετικά της σημεία, το ρόλο του άλλου, τα μηνύματα που λαμβάνουμε, επικεντρωνόμαστε στα αρνητικά της σημεία και σε όσα δε θέλουμε, ενώ θα έπρεπε να αναλογιστούμε πως η σχέση μας έχει τόσα, όσα θα έπρεπε να έχει για τη στιγμή που την επιλέξαμε... Πώς θα αναγνωρίσουμε λοιπόν την αγάπη στη σχέση, που αποτελεί βασικό κριτήριο και προϋπόθεση για τη συνέχεια;

1. Με κάνει να θέλω να εξελίσσομαι

Βρίσκομαι σε μία σχέση όπου το ενδιαφέρον του άλλου μου δίνει κίνητρο για ζωή, με κάνει να θέλω να μάθω πώς μπορώ να προσφέρω χωρίς ανταπόδοση, χωρίς όρους. Η μόνη επιτυχημένη εξέλιξη που μπορούμε να έχουμε στη ζωή είναι μόνο στην ευτυχία. Αν ο άνθρωπος καταφέρει να ευτυχήσει τότε όλα στέφονται με επιτυχία. Το νόημα της ζωής δε συνίσταται στο «να έχεις» αλλά στο «να προσφέρεις».

2. Με συνδέει με το οικείο περιβάλλον

Αυτό δε σημαίνει πως σχετίζομαι με την οικογένειά του μόνο, αλλά με απόλυτα προσωπικό του περιβάλλον. Με μυεί στον προσωπικό του χώρο (δράσεις, σκέψεις, συναισθήματα, χόμπυ, αντικείμενα) και γίνομαι μέρος της ζωής που δε φαίνεται από την πρώτη ματιά.

3. Μου προσφέρει ασφάλεια

Καθένας μας θέλει να αισθάνεται ασφαλής. Να νοιώθει κάποια σιγουριά δίπλα στο ταίρι του. Να νοιώθει πως γίνεται κατανοητός ως προς τις ανάγκες του, ακόμη κι αν αυτές δε μπορούν να ικανοποιηθούν. Όταν υπάρχει αγάπη στη σχέση μας, υπάρχει θέληση να βρεθούμε δίπλα στην ανάγκη του άλλου, να τρέξουμε αν χρειαστεί θέτοντας ως προτεραιότητα την παρουσία μας δίπλα του (Θα είναι ο πρώτος που θα τηλεφωνήσω για να έρθει τη στιγμή που βιώνω μία κρίση, πχ. τρακάρισμα;)

4. Θέλω να κάνουμε πράγματα μαζί

Είναι σημαντικό να σκέφτομαι κάθε φορά που προγραμματίζω κάτι αν μπορώ να συμπεριλάβω και το ταίρι μου. Αν σκέφτομαι πράγματα με κοινό ενδιαφέρον ή θέτω προτεραιότητα στις δικές μου ανάγκες.

5. Συζητώ

Σε μία σχέση που αγαπώ, συζητώ και επιχειρηματολογώ. Έχω υπομονή και διάθεση να επιμείνω ώστε να βρεθεί η πιο ικανοποιητική λύση και για τους δύο. Προσπαθώ να κατανοήσω πως ο σκοπός κάθε συζήτησης δεν είναι ο καυγάς, αλλά η επίλυση κάποιων θεμάτων και μένω σε αυτό κάθε φορά που συζητώ χωρίς προσπάθεια να μείνω, αλλά ως δεδομένο. Χωρίς να πρέπει να το προκαλέσω, αλλά απλά γιατί... αγαπώ!

6. Βλέπω μέσα από τα μάτια του άλλου

Προσπαθώ κάθε φορά να προλάβω τις επιθυμίες του άλλου και να δω τη ζωή μέσα από τα μάτια του, περπατώντας το μονοπάτι της ζωής του φορώντας τα παπούτσια του, νοιώθοντας τις ανάγκες του, τα όνειρα και τις ανησυχίες του.

7. Υπάρχει θαυμασμός!

Ένα από τα πιο σημαντικά κριτήρια στην αγάπη είναι ο θαυμασμός. Αν δε θαυμάζουμε κάτι δε μπορούμε να μείνουμε κοντά του... Σύντομα οι προσβολές, η μείωση της προσωπικότητάς του στα μάτια μας, οι καυγάδες και όλες οι αρνητικές επιπτώσεις που φέρει η έκπτωση του σεβασμού θα πάρουν τη θέση της οικειότητας, που νομίζαμε πως είναι αγάπη!

Δημοσιευμένο άρθρο της Ξένιας Γιαννάκη στο flowmagazine, editor του blog lifesharegr και υεύθυνη της Lifeshare.gr

Αξιοποιώντας τη νέα μέρα!

Κάθε μέρα μόλις ξυπνάμε μπορούμε να κάνουμε μία σκέψη ευεργετική γαι τη ζωή μας... για το σήμερα... το αύριο... Μπορούμε να πούμε: "Θα αξιοποιήσω αυτή τη μέρα με τον πιο θετικό τρόπο. Δε θα τη σπαταλήσω". Τότε σίγουρα θα είναι μία καλή μέρα...

Στωικά ερεθίσματα ζωής!

Αν τα πάθη μας μπορούσαν ν΄ακούσουν, να κατανοήσουν και να μεταβληθούν ανάλογα με το ερέθισμα που δέχονται κάθε φορά που απαιτούν αλλαγή πορείας από την καθημερινότητά μας προς την ευτυχία, τότε ναι, θα μπορούσαμε να έχουμε μία ήρεμη, γαλήνια, ισορροπημένη ζωή. Αυτό όμως είναι και το challenge που δεχόμαστε κάθε φορά για να ξεπεράσουμε την ανθρώπινη φύση μας και να φτάσουμε εκεί που βρίσκεται η τελειότητα. Η διαμόρφωση ενός mindset κατάλληλου ως εργαλείου ζωής, ώστε να μας εξοπλίσει ανάλογα, για να προχωρήσουμε στο δρόμο αυτό, τον "καλό", ως navigator system, απαιτεί μία στωική προσέγγιση... μία στάση  που επιλέγει σχεδόν ασυνείδητα την πορεία προς το καλό, αδιαφορώντας για όλα τα αρνητικά μονοπάτια που μας οδηγούν σε διαφορετική πορεία από την προκαθορισμένη.
Βέβαια και τα εμπόδια μπορούν ν΄αποτελέσουν πραγματικά ωφέλιμα στάδια για την εξέλιξή μας, όπως η αρρώστεια και η εκτίμηση πλέον της υγείας, αλλά μόνο όταν δούμε σύντομα το όφελος χωρίς να διατηρούμε μία στάση λύπης, παραίτησης και κρίσης του αρνητικού που συνέβη, αλλά αξιοπρεπούς επιλογής της ανώτερης προς το σκοπό της ζωής μας στάσης, που μας διαφυλλάσσει από πτωτικές συμπεριφορές, μπορούμε να πετύχουμε τα ωφέλη της αρνητικής παρέμβασης στη ζωή μας.

Αγάπη

http://www.flowmagazine.gr/article/view/i_texni_tis_eutuxias_meros_3o_agapi/category/personal_development

Η αγάπη είναι η δύναμη που γεννά την πίστη. Μία πίστη τόσο ισχυρή που σε κάνει να ξεπερνά όλα τα εμπόδια της ζωής. Η αγάπη σου δίνει λοιπόν την πίστη να δεις τον εαυτό σου πέρα από τα μικρά όρια που τον έχεις δεσμεύσει. Είναι η πίστη πως όλα είναι δυνατά.

Κάποτε έγινε ένα τροχαίο δυστύχημα, όπου μία μητέρα διέσχιζε το δρόμο με το παιδάκι της και τη στιγμή που αυτό ξέφυγε από τα χέρια της το χτύπησε ένα φορτηγό. Το παιδάκι της βρέθηκε σε δευτερόλεπτα σχεδόν κάτω από τις ρόδες του φορτηγού. Η μητέρα του σε μία απίστευτη στιγμή απόγνωσης και μηδενικής σκέψης κατευθύνθηκε προς το φορτηγό, σήκωσε με τη “δύναμή” της το φορτηγό σώζοντας το παιδάκι της. Η είδηση έκανε το γύρο του κόσμου, όχι τόσο για το παρ' ολίγον θανατηφόρο ατύχημα, αλλά για τη δύναμη της θέλησης της μητέρας αυτής να σώσει το  παιδί της, που δε σώθηκε από τη θέληση αλλά από τη θαυματουργή δύναμη της αγάπης της μητέρας του, που κινητοποίησε σε δευτερόλεπτα την υποσυνείδητη ορμή της...

Αγαπάμε με το μυαλό όταν λέμε πως αγαπάμε, όχι με την καρδιά... Η αγάπη είναι για δυνατούς και οι άνθρωποι θεωρούμε τους εαυτούς μας αδύναμους, γιατί οι αδύναμοι δεν ξέρουν ν’ αγαπούν.

Οι άνθρωποι πιστεύουν πως με τα χρήματα μπορείς ν’ αγοράσεις τα πάντα. Πόσο μικρή είναι η πίστη τους... Σήμερα μάλιστα όλα είναι προς πώληση... Όποιος έχει χρήματα σήμερα μπορεί ν' αγοράσει τα πάντα. Μικροί ή μεγάλοι επίγειοι παράδεισοι με κρυστάλλινα νερά, απέραντες αμμουδιές και ερημικές παραλίες, μετά από μία καλή διαπραγμάτευση γίνονται ιδιοκτησίες. Για 50, 100 χρόνια... γιατί ο χρόνος παίζει το ρόλο του... αυτοί οι παράδεισοι έχουν περιορισμένο χρόνο και αγοράζονται με συγκεκριμένο τρόπο. Εγγυήσεις όμως αγάπης δεν παρέχουν. Γιατί; Γιατί τα χρήματα είναι πολύ φθηνά αν μπορούν ν’ αγοράσουν μόνο αυτόν τον παράδεισο για λίγες στιγμές και μάλλον άχρηστα, όταν δεν μπορούν ν' αγοράσουν τον παράδεισο μέσα σου, μ’ ένα αληθινό χαμόγελο, έναν καλό λόγο, μία έκφραση αγάπης που σου προσφέρουν εγγύηση παραδείσου για πάντα... 

Βέβαια η πίστη και μόνο πως η αγάπη είναι κάτι που μπορείς να έχεις όταν αποκτήσεις όλα τ’ άλλα, έχει γίνει σημαία των ημερών, σ’ ένα κόσμο που αναζητά τη θέση του στην αναζήτηση ελπίδας, πόσο μάλλον  στην πίστη...

Αυτή όμως δεν είναι πίστη, αλλά απιστία, ανασφάλεια και χαμηλή αυτοεκτίμηση. Γίνε άνθρωπος που αξίζει να σε αγαπούν και όλα θα έχουν σημασία στη ζωή. Γιατί όταν αγαπάς τον εαυτό σου μπορείς να γίνεις αξιαγάπητος, σημαίνει πως αξίζεις, σημαίνει πως είσαι ασφαλής με τον εαυτό σου και μπορείς να σταθείς παντού χωρίς να κρύβεις πτυχές του εαυτού σου. Η αγάπη είναι πίστη στο μικρό παιδί μέσα μας. Πίστη πως παρ' όλο που το αγάπησαν με όρους κυρίως οι δικοί του άνθρωποι μπόρεσε να ελευθερωθεί από την ανάγκη να είναι κάποιος, να τα βρει με τον εαυτό του και να βρει την αγάπη μέσα του.

Ψάχνω να βρω τι λείπει από έναν κόσμο που τα έχει όλα! Ψάχνω λοιπόν βλέποντας με τα ανθρώπινα μάτια μου και λείπουν πολλά, πάρα πολλά! Βλέπω με τα πνευματικά μάτια και δε λείπει τίποτα!

Ζούμε τη ζωή που έχει τα πάντα και κυρίως σε μία εποχή που έχει προτεραιότητα η αγάπη από και προς τον συνάνθρωπο!!!

   

Γονιός δε γεννιέσαι... γίνεσαι!

Στις 26 Μάρτη στο σεμινάριο γονέων με θέμα "Γονιός δε γεννιέσαι... γίνεσαι" στο 23ο νηπιαγωγείο Ιλίου, στις 6.30 μ.μ., θα μιλήσουμε για το τρόπο που μπορούμε να απομακρύνουμε τα εσωτερικά μας εμπόδια (πρότυπα, βιώματα, πεποιθήσεις, κ.α.) ώστε να γίνουμε οι γονείς που θα θέλαμε να έχουμε, για να ζούμε μία αρμονική οικογενειακή ζωή!

Απόφαση αλλαγής

http://www.flowmagazine.gr/article/view/i_texni_tis_eutuxias_meros_2o_apofasi_allagis/category/personal_development 

Η αλλαγή είναι αναπόσπαστο μέρος της καθημερινότητας! Κανένας δε ζει την ίδια μέρα 2 φορές... Κάθε μέρα είναι και διαφορετική! Ακόμη κι αν δε το βλέπουμε! Ακόμη κι αν δε θέλουμε να το δούμε! Ο χρόνος αφήνει τα σημάδια του πάνω μας για να μας υπενθυμίζει πόσο αλλάζουμε. Κι ενώ βλέπουμε τα εξωτερικά μας σημάδια αλλαγής δε βλέπουμε και τα εσωτερικά σημάδια που ο χρόνος δημιουργεί σμιλεύοντας την αλλαγή μέσα μας, αργά και σταθερά μορφοποιώντας τη ζωή μας. Όταν αφήνουμε τα ηνία στη ζωή για να την οδηγήσει, τότε η ζωή θα μας πάει όπου θέλει, όταν όμως τα ηνία τα κρατήσουμε εμείς, τότε ναι... μπορούμε να κάνουμε αλλαγές σημαντικές στη ζωή μας!

Όταν αφήνουμε τους άλλους να κάνουν τη ζωή μας “όπως πρέπει” τότε έρχεται η ζωή και πραγματικά μας πετάει έξω... μας αδειάζει, μακριά από τη βολική μας θέση, μόνο και μόνο για να μας ωριμάσει... να μας αναδείξει! 

Ας δούμε λοιπόν πως μπορούμε να αλλάξουμε τα δεδομένα που έχει η ζωή μας μέχρι τώρα, τα οποία δεν προάγουν τη ζωή μας, δεν την εξελίσσουν και δεν τη διαφοροποιούν. Άσχετα αν είναι ωραία, μέτρια, χλιαρή, μονότονη, η ζωή μας μπορεί να γίνεται συνεχώς καλύτερη.

Αν αποδεχτούμε ως σημείο εκκίνησης την απόφαση για αλλαγή, τότε αρκεί μόνο να βγάλουμε το εισιτήριο με προορισμό τη νέα ζωή, που δεν είναι σημείο, σταθμός, όριο αλλά συνεχής “βιωματικός” τρόπος ζωής.

Σημασία έχει στη ζωή να δούμε ποιες είναι οι επιλογές μας. Οι περισσότεροι από εμάς κινούμαστε στην ίδια μικρή λιμνούλα αγνοώντας την απεραντοσύνη των ωκεανών. Η μικρή και περιορισμένη ίσως, οικοδομημένη από άλλους λογική μας, δε μας αφήνει να δούμε πέρα από τις όχθες τις μικρής μας λίμνης. Αξίζει ν' αναφέρουμε την ιστορία με τους βατράχους, όπου κάποτε επισκέφτηκε ένας κοσμογυρισμένος βάτραχος τη μικρή αυτή “λιμνούλα του μυαλού μας”, όπου ζούσε το μικρό βατραχάκι. Αφού συστήθηκαν, έκαναν μικρές βουτιές στον περιορισμένο χώρο της λίμνης. Κάποια στιγμή ο βάτραχος που είχε δει πολλά και είχε θαυμάσει τη μεγαλοσύνη του σύμπαντος ρώτησε το μικρό βατραχάκι αν γνωρίζει τι σημαίνει θάλασσα. Το βατραχάκι δεν είχε ακούσει ποτέ του αυτή τη λέξη. Όλα τα βατραχάκια που ζούσαν μαζί του δεν είχαν ταξιδέψει πέρα από τα όρια της μικρής λιμνούλας. Το ρώτησε λοιπόν αν ήθελε να μάθει, να δει, να γνωρίσει... Το βατραχάκι σκέφτηκε τι θα γίνει αν αφήσει τη λιμνούλα του. Πως θα είναι έξω... μακριά από αυτό που γνώριζε... Ήθελε πολύ, αλλά ήξερε πως ο φόβος των γονιών του για το άγνωστο, η αγάπη τους, η θέλησή τους να το προστατέψουν, του εξασφάλιζε τη σιγουριά που τόσο απολάμβανε...Αν όμως ήταν καλύτερα; Αν ζούσε κάτι διαφορετικό, πιο ενδιαφέρον; Αν κατάφερνε να υπερνικήσει την αμφιβολία, το φόβο και την ανασφάλειά του, τότε ίσως κατάφερνε να γίνει κάτι διαφορετικό, να δει κάτι περισσότερο από αυτά που οι άλλοι είχαν δει, να βιώσει τη σημασία του να λες ο ίδιος στους άλλους πως είναι αυτό που ζεις, πως είναι η ζωή, πως είναι η κάθε μέρα έξω από το σπίτι και όχι να σου λένε όλοι οι άλλοι πως είναι αυτό που ζουν και να ζεις τη ζωή όπως τη βλέπουν οι άλλοι και όχι όπως είναι πραγματικά.

Η απόφαση λοιπόν ήταν το εισιτήριο που θα δοκίμαζε, θα ζύγιζε τη θέληση.... Έτσι λοιπόν θα συμβεί και σε μας, θα αναρωτηθούμε, θα κληθούμε από τη ζωή και αν η θέληση πλημμυρίσει με ενθουσιασμό, πίστη και δύναμη, τότε θα μπορέσει η καρδιά να επιβιβαστεί στο λεωφορείο της νέας ζωής. Αν όμως μπουν εμπόδια νοητικά, όπως αμφιβολία, έλλειψη αυτοπεποίθησης και απαισιοδοξία τότε το λεωφορείο θα περάσει από μπροστά μας, εμείς θα κρατάμε το εισιτήριο γιατί μόνο εκεί μπορέσαμε να φτάσουμε κι απλά θα βλέπουμε σα θεατές τα όνειρα των άλλων να δρομολογούνται...

Το μόνο που μας απομένει είναι να διαχειριστούμε τις ενοχές, τις τύψεις και τις δικαιολογίες όχι σε σχέση με τους άλλους αλλά με τον εαυτό μας. Δε μπορούσα....κάποια άλλη φορά....έπρεπε να κάνω αυτό.....θα χάσω τη σιγουριά....

Όταν νοιώθεις πως η ζωή όπως τη ζεις δεν είναι αρκετή, όταν νοιώθεις πως υπάρχει κάτι περισσότερο από αυτό που ζεις και αξίζεις να ζεις, όταν βλέπεις τον αυτοπεριορισμό σου να στρέφεται εχθρικά στο είναι σου, τότε η ένδειξη δεν είναι τίποτα παραπάνω, από σπίθα που άναψε για να κάψει ό,τι παλιό επιλέξεις να καταστραφεί. Ανάπλαση τώρα!