ΕΠΑΝΑΠΡΟΣΔΙΟΡΙΖΟΜΑΙ ΚΑΘΕ ΣΤΙΓΜΗ Μέσα από την επίγνωση της σοφίας που κρύβεται στο σύμπαν αντλώντας κάθε στιγμή πολύτιμες σταγόνες συνειδητότητας, που ορίζουν το γίγνεσθαι της ζωής μου
30 Ιουνίου 2011
29 Ιουνίου 2011
Θαύματα
Σε μία απίστευτη εξομολόγηση -για πρώτη φορά στη ζωή του- προχώρησε ο Εμάνουελ Αντεμπαγιόρ, αποκαλύποντας πως μέχρι την ηλικία των 4 ετών δεν περπατούσε: “Η μητέρα μου με πήγε στη Νιγηρία, στο Λάγος, στη Γκάνα και σε όλη την Αφρική για να θεραπευτώ όμως δε συνέβη τίποτα”, ξεκίνησε την απίστευτη ιστορία της παιδικής του ηλικίας ο επιθετικός της Άρσεναλ και συνέχισε:
“Είχε φτάσει ένα διάστημα που η μοναδική ελπίδα της ήταν η πίστη. Και τότε με πήγε σε μία εκκλησία που ο μοναχός της είπε πως θα έπρεπε να προσευχηθεί για μία εβδομάδα. Στο τέλος των επτά ημερών είτε θα είχα ξεκινήσει να περπατάω είτε δε θα υπήρχε για μένα καμία ελπίδα. Έφτασε η έβδομη ημέρα, ήταν Κυριακή, όταν εκείνη προσευχόταν έχοντας χάσει την πίστη εγώ είδα μερικά παιδιά να παίζουν μπάλα έξω. Κάποια στιγμή η μπάλα μπήκε στην εκκλησία. Εκείνη τη στιγμή σηκώθηκα και άρχισα να τρέχω με τη μπάλα. Η μητέρα μου φοβόταν καθώς δεν με είχε δει ποτέ να περπατάω. Τότε οι πιστοί της είπαν “Ο γιος σου ξεκινάει να περπατάει χάρη στο ποδόσφαιρο. Έχει το ποδόσφαιρο στο αίμα του”. Όπως μάλιστα συμπλήρωσε ο άσος από το Τόνγκο, εκείνο το γεγονός τον ώθησε να πιστέψει πάρα πολύ στο Θεό.
“Όλα στη ζωή τα αφήνω στα χέρια του Θεού, του δημιουργού μου. Είναι αυτός που μου έδωσε τη δυνατότητα να είμαι αυτό που είμαι.
Προσεύχομαι όλα τα βράδια πριν πάω για ύπνο και επίσης το πρωί, ακόμα και όταν είμαι σε ξενοδοχείο με την αποστολή της ομάδας. Δεν υπάρχει κάτι σημαντικότερο για μένα από το Θεό. Οκτώ χρόνια πριν κέρδιζα ψίχουλα. Ξέρω πως είναι να μην έχεις τίποτα. Ξέρω από που ήρθα και θα το θυμάμαι πάντα αυτό.”
Καλοί μου φίλοι, με πίστη όχι μόνο περπατάς, αλλά βγάζεις φτερά και πετάς....
Παραμύθια
Aς μιλήσουμε λίγο για τα παραμύθια. Ας δούμε πως οι δρόμοι της αρετής και της κακίας συναντιούνται και ανοίγονται σαν επιλογές στο δρόμο της ζωής. Οι δράκοι και οι νεράϊδες δεν είναι όμορφες ή άσχημες εικόνες του παραμυθιού, αλλά εμπόδια ή κλειδιά που μας οδηγούν στο δρόμο της ευτυχίας. Τα παραμύθια είναι η απεικόνιση της ζωής και είναι πάντα ωραία να τα ακούς, ίσως γιατί ξέρεις πως στο τέλος κερδίζει πάντα το καλό....
ΚΑΛΗΜΕΡΑ ΠΗΤΕΡ ΠΑΝ!!!!
28 Ιουνίου 2011
Εκεί ψηλά!
Και σήμερα η ζωή μας καλεί να της δώσουμε τον καλύτερό μας εαυτό. Πάλι; Και πάλι...και πάλι και πάλι...Να είμαστε ευγνώμονες που και σήμερα έχουμε άλλη μία ευκαιρία να γίνουμε καλύτεροι... μόνο μέσα από τους άλλους. Κατανόηση, αποδοχή και συγχωρητικότητα. Συγ-χώρεση. Δικαίωμα και στους άλλους να έχουν το χώρο τους. Δεν ήρθαμε για να αποδείξουμε στους άλλους τι είμαστε, αλλά για να ανακαλύψουμε μέσα μας τι μπορούμε να γίνουμε! Στη ζωή, μας επιτρέπεται να κοιτάμε τον άλλο από ψηλά, μόνο για να τον βοηθήσουμε να σηκωθεί...και όταν σηκωθεί ο άλλος και σταθεί πλάι μας, τότε θα καταλάβουμε πραγματικά τι σημαίνει ψηλά...
Ανταλλακτική αξία
Το καλό και το κακό είναι δύο διαφορετικά νομίσματα, που υπάρχουν σε αφθονία στην τράπεζα της καρδιάς μας. Έχουμε την ελευθερία να χρησιμοποιήσουμε όποιο από τα δύο επιθυμούμε στις καθημερινές μας συναλλαγές. Και τα δύο θα μας δώσουν την "ομορφιά" της ζωής: Άλλος χαίρεται με το καλό κι άλλος με το κακό. Το μόνο πρόβλημα είναι πως στο χρηματιστήριο της ζωής κερδίζει, όποιος αντέχει να κρατά τις μετοχές του για πολύ ή αυξάνει τα αποθέματά του και δεν ξέρω πόσο αντέχει κάποιος να κάνει συναλλαγές του κακού για να πάρει περισσότερο στο μέλλον...
Σκέψου. Η ζωή δεν είναι μόνο ωραία, αλλά είναι και δική σου...
23 Ιουνίου 2011
Δασκάλα ζωή
Κάθε μέρα η δασκάλα - ζωή μας μαθαίνει να είμαστε πιο δυνατοί μόνο μέσα από τις αδυναμίες που αντιμετωπίζουμε, πιο σωστοί από τα λάθη, πιο ανθρώπινοι από την απανθρωπιά, πιο καλοί από την κακία, πιο ευτυχισμένοι από τη δυστυχία, πιο προσεκτικοί από την απροσεξία. Πόσο καλοί μαθητές της είμαστε όμως; Όσοι μαθαίνουν από τα μαθήματα περνούν τις τάξεις και προάγονται, ενώ όσοι κοιτούν το ρολόι για να περάσει η ώρα και να έρθει το διάλλειμα παραμένουν στην ίδια τάξη. Καλοί μου φίλοι, ο χρόνος δε χρειάζεται να περνά τις τάξεις, μόνο εμείς...
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
To λιοντάρι που νόμιζε πως ήταν πρόβατο
Μέσα στο πυκνό δάσος ζούσε μια λιονταρίνα με τον σκύμνο της (το λιονταράκι της). Πείνασαν όμως και η λιονταρίνα με το μικρό της βγήκαν σε αν...
-
Έχετε συνειδητοποιήσει ποτέ ότι υπάρχουν λάθη που μπορείτε να κάνετε σε διάφορα στάδια της ανάπτυξης της επιχείρησής σας, τα οποία μπορεί ν...
-
Υπάρχει τελικά αυτό που λέμε everlasting love και αν υπάρχει τελικά που βρίσκεται; Αλλά και αν την έχω βρει και δεν το αναγνωρίζω; Μήπω...
-
Όλα στη ζωή έχουν καλώς! Το φως έλαμψε και πάλι... έστω κι αν το σκοτάδι κυριάρχησε για λίγο... H ύπαρξη του κακού μπορεί ν' αποβ...