Κοσμο – ποιότητα

• 
  
• 
  

Η προσπάθειά μας να κάνουμε ό,τι μπορούμε για να ευχαριστήσουμε τους πάντες ή να κάνουμε ό,τι και οι άλλοι για να καταφέρουμε να γίνουμε κι εμείς ευτυχισμένοι, πρέπει κάποια στιγμή να τελειώσει! Δεν ήρθαμε στη γη για να αρέσουμε σε κάποιον… δε γεννηθήκαμε για να κάνουμε εντύπωση! Ας αφήσουμε μία ωφέλιμη αποτύπωση μοναδικότητας κι όχι μία ανώφελη επανεκτύπωση «κοσμο» – ποιότητας…

Υ.Γ. …η γλωσσοπλασία …. χάριν ποιητικής αδείας!

Σκέψεις ζωής

Κάθε στιγμή είναι ώρα για περισυλλογή… Αναρωτήθηκες λοιπόν ποτέ:
Αν πράγματι μαθαίνουμε από τα λάθη μας, γιατί φοβόμαστε τόσο πολύ να κάνουμε λάθος;
Ποια είναι η διαφορά μεταξύ του να είσαι ζωντανός και να ζεις πραγματικά;
Είστε ο τύπος του φίλου που θα θέλατε να είχατε φίλο;
Αν η ευτυχία ήταν το νόμισμα μας, ποια δουλειά θα σας έκανε πλούσιους;
Κάνετε αυτό που πιστεύετε, ή συμβιβάζεστε;
Αν η μέση διάρκεια ζωής του ανθρώπου ήταν τα 40 έτη, πόσο διαφορετικά  θα ζούσατε τη ζωή σας;
Ανησυχείτε περισσότερο για το να κάνετε σωστά τα πράγματα, ή αν κάνετε τα σωστά πράγματα;
Αν γνωρίζατε ότι όλοι επρόκειτο να πεθάνουν αύριο, ποιον θα επισκεπτόσασταν σήμερα;
Αν μπορούσατε να δώσετε μόνο μία συμβουλή σε ένα νεογέννητο, ποια θα ήταν αυτή;
Ποιο  είναι αυτό που δεν έχετε κάνει και πραγματικά θα θέλατε να κάνετε; Τι σας κρατά πίσω;
Έχει γίνει ποτέ πραγματικότητα ο μεγαλύτερος φόβος σας ;
Θα θέλατε να έχετε  λιγότερη δουλειά να κάνετε, ή περισσότερη δουλειά που πραγματικά σας αρέσει να κάνετε;
Πότε ήταν η τελευταία φορά που αφουγκραστήκατε τον ήχο της αναπνοής σας;
Τις  αποφάσεις τις παίρνετε για τον εαυτό σας, ή αφήνετε τους άλλους να τις πάρουν για σας;
Αν είχατε αμύθητη περιουσία  αλλά έπρεπε απαραίτητα να εργάζεστε, τι δουλειά θα επιλέγατε να κάνετε;
Όταν φτάσετε  90 ετών, τι θα έχει μεγαλύτερη σημασία για εσάς;
Τι έχετε μετανιώσει περισσότερο μέχρι τώρα στη ζωή;
Αν ήσασταν στις πύλες του παραδείσου και ο Θεός σας ρωτούσε: «Γιατί πρέπει να επιτρέψω να περάσετε;», τι θα απαντούσατε;
Ποιο μικρό πράγμα θα μπορούσατε να κάνετε για να κάνετε καλύτερη την ημέρα κάποιου άλλου;
Τι θα θέλατε να αφήσετε πίσω σας;
Πότε ήταν η τελευταία φορά που δοκιμάσετε κάτι καινούργιο;
Ποιο μάθημα ζωής πήρατε με τον δύσκολο τρόπο;
Σε τι θα προτιμούσατε να είχατε  δώσει περισσότερο χρόνο τα προηγούμενα πέντε χρόνια;
Ποια είναι η διαφορά μεταξύ του ζω και υπάρχω;
Αν όχι τώρα, τότε πότε;
Κάνατε κάτι τελευταία που αξίζει να θυμόσαστε μετά από καιρό;
Αν έπρεπε να διδάξετε κάτι, τι θα ήταν αυτό;
Τι σας ανεβάζει όταν η ζωή σας πάει στραβά;
Μετανιώσατε για  κάτι που δεν είπατε ή δεν κάνατε;
Γιατί σκεφτόμαστε περισσότερο τους άλλους όταν φεύγουν;
Είναι πιο σημαντικό να αγαπήσετε ή να αγαπηθείτε;
Αν ο γιατρός σας έδινε πέντε χρόνια ζωής, τι θα προσπαθούσατε  να κάνετε;
Μπορεί να υπάρξει ευτυχία χωρίς  θλίψη;
Για ποιο πράγμα θα θέλετε να σας θυμούνται μετά το τέλος της ζωής σας;
Υπάρχει το τέλειο;
Τι σημαίνει να είσαι άνθρωπος;
Είσαι ευχαριστημένος με τον εαυτό σου;
Πότε ήταν η τελευταία φορά που κάνατε κάτι όμορφο σε κάποιον και δεν περιμένατε τίποτα για αντάλλαγμα;

Zorba The Greek

Μπορούμε να ζούμε ή απλά να υπάρχουμε...

Το παρελθόν μου δεν καθορίζει το μέλλον μου!

Τα αρνητικά μας συναισθήματα αναδύονται προκαλώντας μας σ' ένα ταξίδι διασύνδεσης με το παρελθόν. Το σώμα και το μυαλό πονάνε στην αναβίωση των συναισθημάτων του χθες, που τροφοδοτούν το σήμερα με την ψυχοπαθολογία του παρελθόντος...
Και μόνο η γνώση του τώρα, της δύναμης της επιλογής στο τώρα, στο σήμερα, μπορεί να διακόψει αυτή τη σύναψη της αρνητικής πορείας, των φορτισμένων αρνητικά σεναρίων του χθες και την προβολή τους στο σήμερα.
Νοιώθοντας τη δύναμη μέσα μας, την ανάγκη ν΄αγκαλιάσουμε την ομορφιά, την υγεία, την αλήθεια που δεν είναι τίποτα άλλο, από την απλή επίγνωση της ύπαρξης στο τώρα, νοιώθουμε πολύ δυνατοί στο να μπορέσουμε να κόψουμε τη σύναψη αυτή και να ξεκινήσουμε μία νέα διαφορετική πορεία στο καλύτερο που η επίγνωση του εαυτού κάθε φορά μας προσφέρει.

Πως θ' αλλάξω επιτέλους τη ζωή μου;

"Πως θα κάνω τη ζωή μου καλύτερη; Πως θα ζήσω επιτέλους μία όμορφη ζωή; Πως θα γίνει να ξυπνήσω σε μία άλλη διαφορετική, αρμονική ζωή;"
Πόσες φορές βασανιζόμαστε από ερωτήματα παρόμοια....ο Bono των U2 έλεγε κάτι πάρα πολύ όμορφο πως τις απαντήσεις τις έχουμε όλες...οι ερωτήσεις μας δεν είναι σωστές! Πόσο αλήθεια άραγε κρύβει αυτή η πρόταση!
Το ερώτημα λοιπόν δεν είναι το πως αλλά το πότε! Όποτε λέμε πως τίποτα δεν αλλάζει και ζούμε την παραδοχή του γεγονότος τι περιμένουμε ν΄αλλάξει στη ζωή μας;
Αλλάζοντας το λόγο μας αλλάζουμε τη ζωή μας!
Πως; Λέγοντας και υποστηρίζονατς κάθε στιγμή:
Τώρα ξεκινώ μία υπέροχη ζωή!
Σήμερα είναι η πρώτη μέρα της υπόλοιπης ζωής μου!
Από αυτή τη στιγμή κινούμαι αποφασιστικά ολοκληρωτικά και με πολύ αγάπη για τον εαυτό μου στην νέα μου ζωή!
Βάζω πρόγραμμα σεβασμού προς τη ζωή μου... σταματώ παλιές λανθασμένες συμπεριφορές και τις αντικαθιστώ με νέες πιο λειτουργικές, ωφέλιμες για το είναι μου και την εξέλιξη μου. Βλέπω τον όμορφο ευατό μου κάθε μέρα να γίνεται όλο και καλύτερος και προσπαθώ να κάνω το περιβάλλον γύρω μου καλύτερο απ' ότι το βρίσκω, αξιοποιώντας την καλή μου διάθεση, το χιούμορ, την αισιοδοξία και την καλή μου προαίρεση...
Προσφέρω τον καλύτερό μου εαυτό όπου και όταν χρειαστεί χωρίς να περιμένω αντάλλαγμα και γίνομαι ένα με το Θεό, το κανάλι της πληρότητας, της αφθονίας ζώντας στην απόλυτη πνευματική ευμάρεια!
Ευχαριστώ, ευγνωμονώ καθημερινά για όλα όσα ζω και θαυμάζω κάθε τι νέο σαν μικρό παιδί....
Μέσα από τα μικρά βήματα αλλαγής, η ζωή μου γίνεται θαύμα που το ζω καθημερινά!

The only day!

Δεν είναι μία οποιαδήποτε μέρα....αλλά είναι η μία και μοναδική μέρα που σου δόθηκε!

Αγάπη, αγάπη, αγάπη!!!

Διαβάζω το εξής σημαντικό: "Κατά τον 13ο αιώνα όταν ο Φρειδερίκος ο 2ος , ο Γερμανός βασιλιάς και αυτοκράτορας της Αγίας Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας, διεξήγαγε ένα σκληρό πείραμα έχοντας πρόθεση να ανακαλύψει τι είδους γλώσσας θα ανέπτυσσαν παιδιά αν δεν είχαν διδαχθεί ποτέ να μιλούν. Νόμιζε ότι θα ήταν τα Γερμανικά.
Πήρε λοιπόν κάποια μωρά από τους γονείς τους μόλις γεννήθηκαν και τα έδωσε να τα φροντίζουν κάποιες νοσοκόμες, στις οποίες όμως είχε απαγορευτεί να μιλούν. Επίσης είχε επιβληθεί ένας ακόμη κανόνας, απαγορεύονταν να τα αγγίξουν. Τα πάντα γίνονταν με την χρήση εργαλείων ώστε να διασφαλιστεί η παντελής έλλειψη φυσικής επαφής. Η διαβολική αυτή έρευνα ποτέ δεν απέφερε τις πληροφορίες που ο Φρειδερίκος έψαχνε, όμως αποκάλυψε κάτι πολύ πιο σημαντικό σχετικά με την ανθρώπινη φύση. Τα μωρά δεν μεγάλωσαν μαθαίνοντας να μιλούν κάποια γλώσσα, επειδή όλα πέθαναν! Το έτος 1248, ο Ιταλός ιστορικός Σαλιμβένος, καταγράφοντας το παραπάνω γεγονός κατέληξε με το συμπέρασμα, “Δεν μπορούσαν να ζήσουν χωρίς χάδια”.
Τα νεογνά πέθαναν εξ’ αιτίας της επιθυμίας τους για στοργικό άγγιγμα, πράγμα που δηλώνει ότι δεν μπορούσαν να επιβιώσουν χωρίς την αίσθηση αγάπης που θα διαβιβάζονταν στο σώμα και το μυαλό μέσω του αγγίγματος. Η σύγχρονη ιατρική, ονομάζει αυτό το φαινόμενο “αποτυχία ανάπτυξης”. Για κάποιο λόγο, αναπτυσσόμαστε κάτω απ’ την επήρεια της αγάπης και αντίστοιχα πεθαίνουμε βαθμιαία χωρίς αυτήν. Το πείραμα του Φρειδερίκου αποκάλυψε πριν από πολύ καιρό κάτι που οι επιστήμονες στην εποχή μας ξανά “ανακάλυψαν” και τους προκάλεσε μεγάλη έκπληξη: πως η ανθρώπινη ύπαρξη είναι κυριολεκτικά σχεδιασμένη για την αγάπη."
Δεν έχω να συμπληρώσω τίποτα καλοί μου φίλοι, παρά μόνο την αγάπη μου...