17 Ιουλίου 2016

THE HAPPY GARDENER

Charlie was an unhappy gardener. His whole life had been dedicated to growing the perfect garden, but each year he found he got the same, dismal results: the flowers died, the grass lost its color, the weeds took over and the local wildlife stayed away. Depressed by another poor year of lack of results, Charlie decided to take a walk by his favorite river. Normally, this was a quiet place he could go and dwell on his failures, but on this occasion his thoughts were disturbed by a wise man sitting by the river edge. Unaccustomed to seeing anyone on this quiet path, Charlie decided to say hello. The wise man slowly turned his head and what he said surprised Charlie: ‘It seems that you are unhappy my friend. Your eyes look sad, your posture is stooping, I see sadness in your face and your energy feels low.’ At first Charlie was surprised; a simple ‘Hello’ was all he was expecting. He was also stunned by the accuracy of the wise man’s observations and found himself agreeing with everything he had heard.
‘How could you know that?’ he replied, ‘You don’t even know me.’ ‘You don’t have to know someone to pick up on their emotions,’ the wise man replied. ‘Would you like to sit and talk? I would love to listen to what is on your mind.’
Charlie did not normally find it easy to talk to others, particularly complete strangers. But this time something was different. The sense of calmness, trust and positive energy he felt being around this man moved him towards his quick response ‘Sure, why not.’ ‘What’s on your mind?’ asked the wise man. Charlie hesitated and thought carefully about his response. He decided to be honest: ‘I am pretty unhappy actually. All my life I’ve wanted to be a successful gardener and all my life I have failed.’
‘Would you like to change that?’ inquired the wise man.
‘Absolutely. I can’t think of anything that would make me happier,’ responded Charlie.
Sensing the commitment in Charlie’s voice and body, the wise man then told Charlie that he could help him. ‘All the solutions to your problem are already inside you. If you are willing to change, then I will help you think, feel and behave like a successful gardener.’
‘Fabulous. How long will it take? Can I get what I need today?’
‘Patience, belief and commitment are what you need to succeed my friend, and the rest will follow with time. Today I can help you to raise awareness of the things you must change, but true, lasting change will take longer. If you only show commitment today, then you will resort to your old habits and nothing will change. If you will work with me for the next few months, then I promise you will have the garden of your dreams by next summer. I can also promise you the changes you make during those months will last for the rest of your life. How does that sound?’
‘That sounds great. What are a few months if you get to change for the rest of your life?’
The wise man added, ‘Before we start I must tell you one more thing. What you will learn during this journey is very powerful. You’ll learn how to use your own strengths to make the most of the tools at your disposal in your garden. You’ll learn to work with the garden and the changing seasons to make it beautiful. You’ll learn how you have to be to adapt when something doesn’t grow or look how you want it to look. You’ll learn how to bounce back from your disappointments and find different ways to get what you want.’
‘You can help me do all that?’
‘Yes, I can. Now, tell me what you believe about your skills as a gardener.
What thoughts enter your mind when you think of you gardening? ‘If I’m absolutely honest, I’ve kind of given up hope. I don’t believe I’ve got what it takes and seriously doubt if I can ever create the garden I have dreamed of for so long.’
‘And how do these thoughts affect the way you garden?’
Charlie paused. He had never considered there may be a connection between his thoughts and his actions before. After some thought he replied, ‘Now I think about it, I guess I haven’t been making much of an effort lately. I have been spending less and less time in the garden and haven’t bothered replacing my broken garden tools. I guess I didn’t see the point.’
Throughout the next few months, the wise man met with Charlie once each month at the same spot by the river. At each meeting, the wise man listened and asked Charlie some thought-provoking, sometimes challenging questions. After each meeting, Charlie went away with various things to do, sometimes just to challenge the way he thought, but more often than not to actually do things differently.
Charlie began to notice that he was more willing to try different things onhis own, feeling more confident that he had good ideas, knew more than he realized about gardening, and that it felt really good. He started to believe he was a good gardener after all.
After several months Charlie had done what he never thought he could. The weeds had all gone, replaced by a beautiful array of flowers and plants. The grass was greener than ever before and the local wildlife filled the garden with energy and life. Enjoying spending his time in these beautiful surroundings he had created, Charlie started thinking about how the wise man had helped him since they first met.
The interesting thing was that the more he reflected on it, the more he realized that the man had given him little or no advice along the way. In fact, the only advice he could remember was that sitting down and reflecting on what he had done each day was a great habit to develop.
And Charlie vowed to himself there and then that he would always do this, not only when things were fine and vibrant in his garden, but also when it needed more attention because the weeds had begun to surface again.

Source : designofliving

12 Ιουνίου 2016

Ωραίοι άνθρωποι!


«Οι καλλιεργημένοι άνθρωποι σέβονται την ανθρώπινη ατομικότητα και γι” αυτό είναι πάντοτε συγκαταβατικοί, γελαστοί, ευγενικοί, υποχρεωτικοί.
Δεν χαλούν τον κόσμο για το σφυρί ή για τη γομολάστιχα που χάθηκαν.
Δεν αγανακτούν για τους θορύβους ή το κρύο.
Δέχονται με καλοσύνη τα χωρατά και την παρουσία ξένων ανθρώπων στο σπιτικό τους.
Δεν συμπονούν μονάχα τους κατώτερους, τους αδύναμους και τις γάτες. Πονάει η ψυχή τους και για κείνο που δεν φαίνεται με γυμνό μάτι. Είναι ντόμπροι και φοβούνται το ψέμα σαν την φωτιά.
Δεν λένε ψέματα ακόμα και για τιποτένια πράγματα. Το ψέμα προσβάλλει εκείνους που το ακούνε και ταπεινώνει στα μάτια τους εκείνους που το λένε.
Δεν παίρνουν ποτέ πόζα, στον δρόμο είναι όπως και στο σπίτι τους, δεν ρίχνουν στάχτη στα μάτια του κατώτερού τους.
Δεν είναι φλύαροι και δεν αναγκάζουν τον άλλο να ακούει τις εκμυστηρεύσεις τους όταν δεν τους ρωτάει.
Δεν ταπεινώνονται για να κεντήσουν τη συμπόνια του διπλανού.
Δεν παίζουν με τις ευαίσθητες χορδές της ψυχής των άλλων για να κερδίζουν σαν αντάλλαγμα αναστεναγμούς και χάδια.
Δεν λένε »εμένα κανείς δεν με καταλαβαίνει» ούτε “πουλήθηκα για πέντε δεκάρες”, γιατί αυτά δείχνουν πως αποζητάν τις φτηνές εντυπώσεις. Είναι πρόστυχα τερτίπια, ξεθωριασμένα, ψεύτικα.
Δεν είναι ματαιόδοξοι. Δεν τους απασχολούν τέτοια ψεύτικα διαμάντια όπως οι γνωριμίες με εξοχότητες.
Οταν κάνουν δουλειά που δεν αξίζει ένα καπίκι, δεν γυρίζουν με χαρτοφύλακα των εκατό ρουβλιών και δεν καμαρώνουν πως τάχα τους άφησαν να μπουν εκεί που δεν επιτρέπουν στους άλλους. Κι ο Κριλώφ ακόμα λέει πως το άδειο βαρέλι ακούγεται πιο πολύ από το γεμάτο.
Αν έχουν ταλέντο το σέβονται. Θυσιάζουν γι” αυτό την ησυχία τους, τις γυναίκες, το κρασί, την κοσμική ματαιότητα. Είναι περήφανοι για την αξία τους και έχουν συνείδηση της αποστολής τους.
Αηδιάζουν από την ασχήμια και καλλιεργούν μέσα τους την ομορφιά. Δεν μπορούν να κοιμηθούν με τα ρούχα, δεν μπορούν να βλέπουν στον τοίχο κοριούς, να πατούν σε φτυσιές.
Δαμάζουν όσα μπορούν και εξευγενίζουν το ερωτικό ένστικτο. Δεν κατεβάζουν βότκα όπου βρεθούν.
Πίνουν μονάχα όταν είναι ελεύθεροι και τους δίνεται ευκαιρία. Γιατί τους χρειάζεται «γερό μυαλό σε γερό κορμί»».
Απόσπασμα από γράμμα του Αντόν Τσέχωφ προς τον αδερφό του Νικολάι

8 Απριλίου 2016

"Κάνε το καλό και ρίξτο στο γυαλό"

Από μικρά παιδιά ακούμε αυτή την απλή προτροπή, απόσταγμα της εμπειρίας και της σοφίας του απλού λαού μας.
Ποτέ δεν μπορεί να ξέρει κανείς αυτό το καλό τι διαστάσεις θα πάρει και πόσο μακριά θα πάει και πόσους θα ευεργετήσει.
Το επόμενο περιστατικό που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Βιβλίο και ζωή, δεν αφήνει καμιά αμφιβολία και επιβεβαιώνει την λαϊκή σοφία.
Κάποτε ένας φτωχός Σκωτσέζος αγρότης, ενώ καλλιεργούσε το χωράφι του, άκουσε τη φωνή ενός παιδιού που κλαίγοντας ζητούσε βοήθεια…
Αμέσως παράτησε τα εργαλεία του κι έτρεξε προς το μέρος ενός βούρκου, απ’όπου προέρχονταν οι φωνές.
Τι να δεί;
Ένα τρομοκρατημένο αγόρι, βυθισμένο κιόλας μέχρι τη μέση στη λάσπη, πάλευε μάταια να ελευθερωθεί ουρλιάζοντας.
Χωρίς αργοπορία ο αγρότης έσωσε το αγόρι, που σίγουρα θα πέθαινε αργά και βασανιστικά.
Την επομένη,
μια φανταχτερή άμαξα με δύο άλογα σταμάτησε μπροστά από την αγροικία του. Κατέβηκε ένας καλοντυμένος ευγενής κύριος, που του συστήθηκε ως ο πατέρας του αγοριού που είχε σώσει ο αγρότης.
– Θα ήθελα να σας ανταμείψω για την πράξη σας, είπε ο κύριος. Σώσατε τη ζωή του γιου μου.
– Όχι, δεν είναι δυνατόν να πληρωθώ για ότι έκανα, απάντησε ο Σκωτσέζος αγρότης, απορρίπτοντας την προσφορά.
Την ίδια στιγμή, στην πόρτα του χαμόσπιτου εμφανίστηκε ο γιός του αγρότη.
– Αυτός είναι ο γιός σας; Ρώτησε ο καλοντυμένος κύριος.
– Μάλιστα, απάντησε με υπερηφάνεια ο αγρότης.
– Θα κάνουμε μια συμφωνία.
Αφήστε με να προσφέρω στο γιο σας το ίδιο επίπεδο μόρφωσης που απολαμβάνει ο δικός μου.
Αν ο μικρός μοιάζει στον πατέρα του τότε, χωρίς αμφιβολία, μεγαλώνοντας θα γίνει κάτι για το οποίο και οι δυο μας θα υπερηφανευόμαστε.
Έτσι κι έγινε …
Ο γιος του αγρότη παρακολούθησε τα καλύτερα σχολεία και αποφοίτησε από τη φημισμένη ιατρική σχολή του νοσοκομείου της Αγίας Μαρίας στο Λονδίνο.
Είναι αυτός που κάποια στιγμή θα γίνει γνωστός σε ολόκληρο τον κόσμο ως σερ Αλεξάντερ Φλέμινγκ, ο πατέρας της πενικιλίνης!
Έπειτα από χρόνια, ο γιος του ευγενούς κυρίου, που σώθηκε από το βούρκο, χτυπήθηκε από βαριά πνευμονία.
Ποιός του έσωσε αυτή τη φορά τη ζωή;
Η πενικιλίνη!
Ποιό ήταν το όνομα εκείνου του ευγενούς κυρίου; Λόρδος Ράντολφ Τσώρτσιλ.
Το όνομα του γιού του;
Σερ Ουίνστον Τσώρτσιλ!
Πώς τα φέρνει καμιά φορά η ζωή…
Ο αμόρφωτος αγρότης, πατέρας του πατέρα της πενικιλίνης, έσωσε τη ζωή ενός παιδιού, που, μεγαλώνοντας, θα κυβερνούσε τη Μεγάλη Βρετανία και θα ονομαζόταν, διεθνώς, «Πατέρας της Νίκης» του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου.
Η έμπρακτη ευγνωμοσύνη του Λόρδου Ράντολφ Τσώρτσιλ άνοιξε το δρόμο στη δημιουργία του Φλέμινγκ, που ανακάλυψε την πενικιλίνη, που θα έσωζε – για δεύτερη φορά – τη ζωή του γιου του Ουίνστον Τσώρτσιλ…
Μια θαυμαστή ιστορία δυο διάσημων προσωπικοτήτων, που – κι επειδή ήταν διάσημοι – έγινε γνωστή. Πόσες χιλιάδες κι εκατομμύρια ιστορίες ασήμων ή αγνώστων υπήρξαν, που γλύτωσαν – λόγω Τσώρτσιλ – από τη φρίκη ενός Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, που είτε θα παρατεινόταν σε διπλάσια χρόνια είτε θα οδηγούσε στη ήττα των συμμάχων και θα βύθιζε όλη την ανθρωπότητα στη άβυσσο της ναζιστικής σκλαβιάς! …
Πραγματικά, ο φτωχός Σκωτσέζος αγρότης έκανε ένα καλό με αγνότητα καρδιάς, χωρίς υπολογισμό, γιατί πίστευε απλά στη δύναμή του.
Και το καλό αυτό πήγε ανυπολόγιστα μακριά…
Αυτό εκφράζει και ο λαός μας με τη γνωστή παρότρυνση «Κάνε το καλό και ρίχ’το στο γιαλό».
Πιστεύεις ότι θα το πάει μακριά…
Ποτέ δεν ξέρεις σε πόσες και ποιες ακρογιαλιές θα το ταξιδέψει η μαγευτική, απέραντη, μυστηριώδης θάλασσα…
Απλά την εμπιστεύεσαι, όπως το θείο Φως – του Ελύτη.
(Από το βιβλίο του αρχιμ. Νεκτ. Αντωνόπουλου «Υπεύθυνοι για όλα»)

4 Απριλίου 2016

Ερωτήματα ζωής

Κάθε στιγμή είναι ώρα για περισυλλογή... Αναρωτήθηκες λοιπόν ποτέ:
Αν πράγματι μαθαίνουμε από τα λάθη μας, γιατί φοβόμαστε τόσο πολύ να κάνουμε λάθος;
Ποια είναι η διαφορά μεταξύ του να είσαι ζωντανός και να ζεις πραγματικά;
Είστε ο τύπος του φίλου που θα θέλατε να είχατε φίλο;
Αν η ευτυχία ήταν το νόμισμα μας, ποια δουλειά θα σας έκανε πλούσιους;
Κάνετε αυτό που πιστεύετε, ή συμβιβάζεστε;
Αν η μέση διάρκεια ζωής του ανθρώπου ήταν τα 40 έτη, πόσο διαφορετικά θα ζούσατε τη ζωή σας;
Ανησυχείτε περισσότερο για το να κάνετε σωστά τα πράγματα, ή αν κάνετε τα σωστά πράγματα;
Αν γνωρίζατε ότι όλοι επρόκειτο να πεθάνουν αύριο, ποιον θα επισκεπτόσασταν σήμερα;
Αν μπορούσατε να δώσετε μόνο μία συμβουλή σε ένα νεογέννητο, ποια θα ήταν αυτή;
Ποιο είναι αυτό που δεν έχετε κάνει και πραγματικά θα θέλατε να κάνετε; Τι σας κρατά πίσω;
Έχει γίνει ποτέ πραγματικότητα ο μεγαλύτερος φόβος σας ;
Θα θέλατε να έχετε λιγότερη δουλειά να κάνετε, ή περισσότερη δουλειά που πραγματικά σας αρέσει να κάνετε;
Πότε ήταν η τελευταία φορά που αφουγκραστήκατε τον ήχο της αναπνοής σας;
Τις αποφάσεις τις παίρνετε για τον εαυτό σας, ή αφήνετε τους άλλους να τις πάρουν για σας;
Αν είχατε αμύθητη περιουσία αλλά έπρεπε απαραίτητα να εργάζεστε, τι δουλειά θα επιλέγατε να κάνετε;
Όταν φτάσετε 90 ετών, τι θα έχει μεγαλύτερη σημασία για εσάς;
Τι έχετε μετανιώσει περισσότερο μέχρι τώρα στη ζωή;
Αν ήσασταν στις πύλες του παραδείσου και ο Θεός σας ρωτούσε: «Γιατί πρέπει να επιτρέψω να περάσετε;", τι θα απαντούσατε;
Ποιο μικρό πράγμα θα μπορούσατε να κάνετε για να κάνετε καλύτερη την ημέρα κάποιου άλλου;
Τι θα θέλατε να αφήσετε πίσω σας;
Πότε ήταν η τελευταία φορά που δοκιμάσετε κάτι καινούργιο;
Ποιο μάθημα ζωής πήρατε με τον δύσκολο τρόπο;
Σε τι θα προτιμούσατε να είχατε δώσει περισσότερο χρόνο τα προηγούμενα πέντε χρόνια;
Ποια είναι η διαφορά μεταξύ του ζω και υπάρχω;
Αν όχι τώρα, τότε πότε;
Κάνατε κάτι τελευταία που αξίζει να θυμόσαστε μετά από καιρό;
Αν έπρεπε να διδάξετε κάτι, τι θα ήταν αυτό;
Τι σας ανεβάζει όταν η ζωή σας πάει στραβά;
Μετανιώσατε για κάτι που δεν είπατε ή δεν κάνατε;
Γιατί σκεφτόμαστε περισσότερο τους άλλους όταν φεύγουν;
Είναι πιο σημαντικό να αγαπήσετε ή να αγαπηθείτε;
Αν ο γιατρός σας έδινε πέντε χρόνια ζωής, τι θα προσπαθούσατε να κάνετε;
Μπορεί να υπάρξει ευτυχία χωρίς θλίψη;
Για ποιο πράγμα θα θέλετε να σας θυμούνται μετά το τέλος της ζωής σας;
Υπάρχει το τέλειο;
Τι σημαίνει να είσαι άνθρωπος;
Είσαι ευχαριστημένος με τον εαυτό σου;
Πότε ήταν η τελευταία φορά που κάνατε κάτι όμορφο σε κάποιον και δεν περιμένατε τίποτα για αντάλλαγμα;

28 Μαρτίου 2016

Mother's heart!

 

Mothers are the leaders of each nation. When we inspire a mother, we inspire a generation! 

We are blessed to be surrounded by all the beautiful and powerful feelings that mothers instill to our existence. We are all products of mother’s love and dedication, and they have helped us become whatever we’ve wanted to be and reach wherever we have wanted to reach until now.
They’ve given us wings to fly, and let us fly far and go beyond the limits of their own world, so that we may conquer our own.
They’ve inspired us to find our way by encouraging and supporting our efforts with unconditional love.
They’ve felt that we deserve the best that life has to offer just because they always see us as special and unique.
They’ve motivated us to disclose our talents and pursue our goals further than we could imagine.
"Our mothers have given us wings to fly, and let us fly far and go beyond the limits of their own world, so that we may conquer our own. "
We feel privileged to have been raised by loving hearts and for being instructed by fruitful love, and this is the love we wish to share with our own children as well.
I feel gratitude for all the mothers of the world who open up their hearts to the future because the love they offer has the power to improve a whole world by raising one generation.

27 Μαρτίου 2016

Η ανεκτίμητη αξία της ζωής


Τα χρήματα μπορούν ν' αγοράσουν τα υλικά για να φτιάξεις το ωραιότερο φαγητό, αλλά όχι και το μεράκι για να το ετοιμάσεις. Mπορούν ν' αγοράσουν την καλύτερη συντροφιά, αλλά όχι και τη διάθεσή των συντρόφων να σε αγαπήσουν. Μπορούν ν' αγοράσουν το καλύτερο σπίτι, αλλά όχι και την ευτυχία για να τη στεγάσει. Μπορούν ν' αγοράσουν το καλύτερο ρολόι, αλλά όχι και χρόνο ζωής. Μπορούν ν ' αγοράσουν τους καλύτερους γιατρούς, αλλά όχι την υγεία. Μπορούν να αγοράσουν χαμόγελα, αλλά όχι χαρά. Μπορούν ν' αγοράσουν τα πάντα ομως όχι τα παντοτινά, διαχρονικά και ανεκτιμητα αγαθά της ζωής ...

5 Ιανουαρίου 2016

Τα πιο ωραία πράγματα στη Ζωή δεν είναι δωρεάν…

Τα πιο ωραία πράγματα στη Ζωή δεν είναι δωρεάν…
αντιθέτως…. είναι καλοπληρωμένα
και πολύ ακριβοπληρωμένα με παθήματα,
μαθήματα, χρόνο, κόπο, θυσίες, επιλογές!
Γι αυτό και η ζωή μας …. κοστίζει… επειδή αξίζει!
Η ζωή είναι ένα δώρο και μας προσφέρεται απλόχερα να τη ζήσουμε… βουτώντας με ρίσκο στα βαθιά νερά της ή μένοντας με προσοχή στα ρηχά μέχρι τη στιγμή που η παλίρροια θα μας αναγκάσει να μάθουμε… κολύμπι! Κανείς δεν περνά τη θάλασσα της ζωής χωρίς να βραχεί….
Λένε κάποιοι πως μπορείς να ζήσεις εκ του ασφαλούς, να αποφεύγεις τα λάθη και να φροντίζεις για το μέλλον με τρόπο ώστε να ζήσεις τα χρόνια που θα έρθουν με ηρεμία και ξεκούραση. Η ηρεμία όμως και η ξεκούραση είναι προϊόντα πνευματικής επεξεργασίας και όχι υλικής εξασφάλισης… Ζούμε την εποχή που τα σίγουρα γίνονται αβέβαια μόνο και μόνο για να ωριμάσουμε στη ζωή όσοι πιστεύουμε πως όλα είναι καλά … από μόνα τους… Τίποτα δεν γίνεται χωρίς τη δική μας συμβολή…. χωρίς τη δική μας ενασχόληση όμως. Κάποιος παλεύει με την υγεία, κάποιος με τη συντροφικότητα, κάποιος με την οικονομική επιβίωση, κάποιος με τον εαυτό του… “Τα πάντα εν σοφία εποίησε”. Όλοι ζούμε στη θάλασσα των παθών μας… των μαθημάτων μας!
Δεν ξέρω κάποιον που έφυγε από τη ζωή, να λέει πως του έλειψε μία ακόμη μέρα στο γραφείο ή περιουσιακά στοιχεία. Όλοι μιλούν για συναισθήματα αυτή τη δύσκολη στιγμή, για αξίες και για ΖΩΗ! Μία ζωή που το ακριβοπληρωμένο μάθημά της μπορεί να διδαχτεί δωρεάν από τους ανθρώπους που φεύγουν από τη ζωή, τις τελευταίες τους ώρες, τις πιο πλούσιες σε γνώση!
Ποια είναι τα πιο ακριβά μαθήματα της ζωής που δε φτάνουν όλα τα χρήματα του κόσμου για να τ΄αγοράσουν ? Ποια είναι αυτά τα μαθήματα που απαιτούν μόνο χρόνο για να τ’ αποκτήσεις; Και μάλιστα ποιοτικό χρόνο με ενεργή συμμετοχή. Ναι! Ενεργή συμμετοχή σημαίνει κάθε στιγμή , κάθε λεπτό που περνά να είσαι παρών, να βιώνεις το γρήγορο φιλί του παιδιού σου πριν το σχολείο, που περνά τόσο γρήγορα όσο και τα χρόνια που θα το φέρουν στην ενηλικίωση, να βιώνεις την αγκαλιά του συντρόφου σου, που φεύγει και αποζητάς να μείνει κι άλλο…. να βιώνεις την επιτυχία των φίλων σου και να την κρατάς σαν όμορφη ανάμνηση και να εύχεσαι να ζήσει κι άλλες…. να βιώνεις την κάθε αναπνοή και να μη τη θεωρείς δεδομένη γιατί κάποιοι αγωνιούν να την έχουν αβίαστα χωρίς μηχανήματα υποστήριξης, να βιώνεις την εργασία και να γίνεσαι δημιουργικός μέσα από αυτή και να ευγνωμονείς αυτό που σου δίνεται και που τόσο κοπιάζεις για να την έχεις και να διεκδικείς και την επόμενη μέρα με το έργο του σήμερα…. να βιώνεις τον καφέ σου και να μοιράζεσαι τις χαρές αλλά και τις λύπες ακόμη, αλλά μόνο για να δεις πως οι αντοχές σου στον πόνο ξεπερνιώνται κάθε φορά που προσφέρεις ένα τρυφερό χάδι στη καρδιά του πονεμένου…
Τα μαθήματα της ζωής είναι πληρωμένα με κόπο, χρόνο, υπομονή και αντοχή και απαιτούν από εμάς παρουσία, εγρήγορση και προσφορά.

To λιοντάρι που νόμιζε πως ήταν πρόβατο

Μέσα στο πυκνό δάσος ζούσε μια λιονταρίνα με τον σκύμνο της (το λιονταράκι της). Πείνασαν όμως και η λιονταρίνα με το μικρό της βγήκαν σε αν...