Υποστήριξη και αγάπη

Υπάρχει μία όμορφη ιστορία που αναφέρεται στη διαχρονική αξία της αγάπης.
Οι κάτοικοι ενός νησιού μια μέρα έμαθαν ότι το νησί τους θα βούλιαζε και έτσι όλοι ετοίμασαν τις βάρκες τους και ξεκίνησαν το ταξίδι της αναζήτησης νέας πατρίδας.
Η Αγάπη μετά από τόσα χρόνια ζωής στο νησί δυσκολευόταν να το αποχωριστεί και όταν πια το νησί άρχισε να βυθίζεται, η Αγάπη αποφάσισε να ζητήσει βοήθεια.
Όλοι τότε την περιγελούσαν και της έλεγαν “εμείς πάντα το λέγαμε, ότι μόνο η αγάπη δεν φτάνει”.
Αγέρωχη, με ψηλά το κεφάλι, παρά τα δάκρυα που θόλωναν το βλέμμα της, βλέπει τον Πλούτο που περνούσε με μία λαμπρή θαλαμηγό και τον ρωτάει :
-“Πλούτε, μπορείς να με πάρεις μαζί σου;”,
-“Όχι, δεν μπορώ” απάντησε ο Πλούτος.
-“Έχω ασήμι και χρυσάφι στο σκάφος μου και δεν υπάρχει χώρος για σένα”.
Η Αγάπη τότε αποφάσισε να ζητήσει βοήθεια από την Αλαζονεία, που επίσης περνούσε από μπροστά της μ’ ένα εντυπωσιακό σκάφος.
-“Σε παρακαλώ βοήθησε με” είπε η Αγάπη.
-“Δεν μπορώ να σε βοηθήσω Αγάπη. Βιάζομαι γιατί πρέπει να προλάβω τον Πλούτο!”, της απάντησε η Αλαζονεία.
Η Ευδαιμονία πέρασε μπροστά από την Αγάπη αλλά κι αυτή δεν της έδωσε σημασία. Χαμένη στον γυάλινο κόσμο της ούτε καν άκουσε την Αγάπη να ζητά βοήθεια.
Η Λύπη ήταν πιο πέρα και έτσι η Αγάπη αποφάσισε να ζητήσει από αυτήν βοήθεια.
-“Λύπη, άφησέ με να έρθω μαζί σου”
-“Ω Αγάπη, είμαι τόσο λυπημένη, που θέλω να μείνω μόνη μου” είπε η Λύπη.
Το Μίσος έριχνε άγριες ματιές στην Αγάπη και η Ειρωνεία μισογελούσε και της μόρφαζε, ενώ συνέχιζαν να κάνουν βόλτες με μια γρήγορη θαλαμηγό, απολαμβάνοντας το θέαμα: το νησί βούλιαζε κι η αγάπη μόνη στ’ ακρογιάλι…
Ξαφνικά ακούστηκε μια φωνή:
-“Αγάπη, έλα εδώ. Θα σε πάρω εγώ μαζί μου”.
Ήταν ένας ηλικιωμένος κύριος που η Αγάπη δεν γνώριζε.
Όταν έφτασαν ασφαλείς στην στεριά, ο κύριος την άφησε στο πανέμορφο “λιμανάκι της αγκάλης” και συνέχισε αργά και σίγουρα το δρόμο του.
Η Αγάπη ένοιωσε γεμάτη ευγνωμοσύνη για τον άγνωστο αλλά ήταν τόση η ταραχή της, που ξέχασε να τον ρωτήσει το όνομά του.
Γνωρίζοντας πόσα του χρωστούσε, που τη βοήθησε, ρώτησε τη Γνώση :
-“Γνώση, ποιος με βοήθησε;”
-“Ο Χρόνος”, της απάντησε η Γνώση.
-“Ο Χρόνος;” ρώτησε η Αγάπη.
-“Γιατί με βοήθησε ο Χρόνος;”
Τότε η Γνώση χαμογέλασε και με βαθιά σοφία της είπε:
“Μόνο ο Χρόνος μπορεί να καταλάβει πόσο μεγάλη σημασία έχει η Αγάπη”.

Ανεξαρτησία

Ό,τι αγαπάμε πρέπει να το αφήνουμε ελεύθερο..

Αξία ζωής

Ας χαρούμε και μόνο για το γεγονός ότι ζούμε. Είμαστε υγιείς και απολαμβάνουμε το δώρο της ζωής, των αισθήσεων και της προσφοράς. Μπορούμε να απολαμβάνουμε τη θαλασσινή αύρα, το χάδι ενός αγαπημένου μας προσώπου, τα σπιτικά φαγητά και τις γεύσεις του κόσμου, ν’ ακούμε τους ήχους της φύσης, το θρόϊσμα των φύλλων και τις σταγόνες της βροχής στο τζάμι μας, να μυρίζουμε τα ξεχωριστά  αρώματα των λουλουδιών, να βλέπουμε την ευτυχία της ζωής ζωγραφισμένη σ’ ένα παιδικό χαμόγελο!
    Αν εκφράσουμε ευγνωμοσύνη για όλα αυτά, έχουμε ήδη ανοίξει την πύλη του παραδείσου. Αν κατορθώσουμε να πιστέψουμε πως η ευγνωμοσύνη είναι μία έκφραση ζωής και όχι μία υποχρεωτική κίνηση, όλα θα αποκτήσουν διαφορετικό νόημα. Ευγνωμονώντας τη ζωή, το Θεό για όσα μας προσφέρει, σύμφωνα με το νόμο της ανταπόδοσης, όλη αυτή η ενέργεια θα επιστρέψει και πάλι σε μας με τη μορφή δώρων.

Εμπιστεύομαι τη ζωή!

Πρέπει να εμπιστευτούμε τη ζωή. Είναι πάντα ισχυρότερη από εμάς! Λένε πως όταν ο άνθρωπος κάνει σχέδια, ο Θεός γελά. Πιστεύω πως είναι αλήθεια. Σχεδιάζουμε τη ζωή μας, τη ζωή των παιδιών μας, τη ζωή των άλλων. Τι σχέδια μπορεί να κάνει κάποιος όταν του πουν ότι η ζωή του τελειώνει σε τρεις μήνες; Θα βρει το κουράγιο να κάνει πράγματα που στέρησε από τον εαυτό του όλα αυτά τα χρόνια; Θα μπορέσει να αναπληρώσει τις χαμένες ώρες αγάπης προς τους οικείους του; Ζήσε λοιπόν κάθε στιγμή την ομορφιά της ζωής. Η ζωή είναι ποταμός και εμείς φύλλο ξερό, που υποχρεωτικά ακολουθεί τη ροή του ποταμού. Ας εμπιστευτούμε λοιπόν το καλό και την αισιοδοξία. Την πίστη μας για το καλύτερο. Αποβάλλοντας την απαισιοδοξία και το φόβο του αύριο κερδίζουμε τη ζωή!

Αλλαγή

Η προσωπικότητά μας περιλαμβάνει κάποια στοιχεία που δεν μπορέσαμε να θέσουμε με προτεραιότητα στο προσκήνιο της ζωής μας. Αναθεωρώντας κάποιες από τα παλιές μας αντιλήψεις ή αλλάζοντας κάποια στοιχεία τους μπορούμε να δημιουργήσουμε έναν νέο άνθρωπο, μία νέα ζωή. Στην πορεία αυτή το κέρδος είναι ανυποψίαστο. Η ζωή μας καθημερινά θα μας προσφέρει ευχάριστες εμπειρίες. Οι σχέσεις μας με τους ανθρώπους που καθημερινά συναναστρεφόμαστε, θα γίνουν πιο αρμονικές, αφού εμείς θα καθορίσουμε εκ νέου τη συμπεριφορά μας. Η πληρότητα, η αίσθηση πλήρωσης του ανικανοποίητου δε θα αποτελεί σκιά αλλά σύμμαχος στη ζωή μας. Κάθε εμπειρία μας θα είναι ένα δώρο που θα μας προσφέρει μαθήματα για να γίνουμε καλύτεροι άνθρωποι. Το λάθος θα
αποτελεί οδηγό για το μέλλον αλλά η κατανόησή του μεγαλύτερο επίτευγμα για την εξέλιξή μας. Μέσα από τα λάθη κατανούμε περισσότερο εμάς, ωριμάζουμε και μπορούμε συνειδητά να περάσουμε στο επόμενο στάδιο εξέλιξής μας. Όλοι κάνουν λάθη. Η προσκόλληση στο λάθος βάζει εμπόδια στη ζωή μας και μας ακινητοποιεί σε ένα χρονικό σημείο που μπορεί να έχει περάσει πολλά χρόνια πριν. Ζώντας με το λάθος, αναβιώνουμε την αποτυχία και παράλληλα βιώνουμε την ανασφάλεια και την αμφιβολία για την επόμενη κίνησή μας.

Αποφασιστικότητα

Καμία αλλαγή δεν μπορεί να είναι αποτελεσματική αν είμαστε αμφίβολοι για το αποτέλεσμα. Συνηθίσουμε να έχουμε έναν αρνητικό αντίλογο σε κάθε θετική σκέψη, ενώ σπάνια συμβαίνει το αντίθετο. Λέμε δηλαδή: “Αν το κάνω αυτό, θα αλλάξει η διάθεσή μου το πρωΐ;” ΝΑΙ. Αν αποφασίσετε πως τίποτα δεν θα χαλάσει τη μέρα σας, τότε σίγουρα δεν θα επιτρέψετε κανένα αρνητικό γεγονός να αλλάξει τη διάθεσή σας. Η αποφασιστικότητα είναι καθοριστική, για ό,τι επιλέγετε να κάνετε στη ζωή σας.

Ορατός κόσμος

Όταν βλέπεις τη ζωή που σε περιβάλλει κοιτάς, παρατηρείς, προσέχεις, κρυφοκοιτάς ή βλέπεις με τα μάτια των άλλων αυτό που είναι μπροστά σου; Δίνεις την απόλυτη προσοχή σου εναρμονίζοντας τις αισθήσεις σου σε αυτό που σε περιβάλλει;
Ο κόσμος που βρίσκεται γύρω μας είναι ο κόσμος που έχουμε μέσα μας. Όση προσοχή κι αν δώσουμε  δεν μπορούμε να έχουμε εικόνα της ζωής γιατί τα προβλήματά μας, οι προθέσεις μας, τα συναισθήματά μας, η νοοτροπία μας, οι επιρροές δημιουργούν φίλτρα διαφορετικής οπτικής για τη ζωή που μας περιβάλλει.
Οι ίδιες εικόνες από διαφορετικούς ανθρώπους, αν μεταφερθούν στον καμβά θα είναι εντελώς διαφορετικές αφού τα χρώματα και τα πινέλα καθοδηγούνατι από τις διαθέσεις της ψυχής τους καθενός από εμάς.

Αόρατος κόσμος

Όταν αποφασίσει η ζωή να σε φέρει αντιμέτωπο με τις μεγαλύτερες προκλήσεις της, που εμείς θεωρούμε δοκιμασίες, είναι για να δούμε όσα δεν μπορέσαμε τόσο καιρό να δούμε μέσα μας και τώρα η ζωή μας φέρνει μπροστά στα μάτια μας.
Οι σκέψεις, τα λόγια, οι συμπεριφορές μας είναι η εικόνα του αποτελέσματος ενός αόρατου κόσμου που αναπτύσσεται μέσα μας ανυπομονώντας να γίνει ορατός. Όσο εμείς πιέζουμε την κυριαρχία του κόσμου αυτού μέσα μας τόσο αναπτύσσει μεγαλύτερη δύναμη και ορμητικά εμφανίζεται από το "πουθενά" και τον αντιλαμβανόμαστε ως γεγονότα ζωής!
Ο κόσμος που κρύβεις μέσα σου τρέφεται από τις σκέψεις και τα λόγια σου.Αντιλαμβάνεσαι την υπευθυνότητα της ζωής σου;   

Τελειότητα

Όταν αγγίξουμε την τελειότητα μπορούμε να συνειδητοποιήσουμε την ατέλειωτη ατέλειά μας.

Στόχος

Goals are dreams with a deadline...

Σύνθεση ζωής

Αν αλλάξεις τον τρόπο που βλέπεις τη ζωή,  αλλάζει και η ζωή σου!

Αξίες

Οι προτεραιότητες στη ζωή σου είναι το καθρέφτισμα των αξιών σου για τη ζωή που ζεις!

Ανάγκες

 

Η καρδιά μας καταφέρνει να νοιώσει ευτυχία όταν όλα της τα κομμάτια συγχρονίζονται σε μία και μόνη κατεύθυνση. Η θετικότητα είναι η χρυσή τομή που διαχωρίσει το απλό από το θεϊκό.

ΠΡΟΤΙΜΩ ΝΑ ΕΙΜΑΙ ΚΑΛΟΣ, ΠΑΡΑ ΔΙΚΑΙΟΣ!

Επιθυμίες

Ζητάς συνεχώς πολλά από τη ζωή σου για να γίνεις ευτυχισμένος, χωρίς να συνειδητοποιείς πως σου δόθηκε η ζωή για να τα έχεις όλα!

Αλλαγή

Αν κάνεις τα ίδια που κάνεις πάντα σε όποιο πρόβλημα σου παρουσιάζεται, ποτέ δεν πρόκειται να λύσεις τα προβλήματά σου βελτιώνοντας τη ζωή σου! Άλλαξε τον τρόπο και αλλάζεις τη ζωή σου!

Διχογνωμίες

Διχασμένοι ανάμεσα σε αυτό που θέλουμε να είμαστε και σε αυτό που είμαστε θέλουμε να φτάσουμε εκεί που ονειρευόμαστε. Μέσα από ποιο δρόμο όμως και με ποιον από τους δύο ρόλους; Το δρόμο της καρδιάς ή του μυαλού, το ρόλο του ιδεατού ή του πραγματικού μας εαυτού;