Αν καλοκοιτάξουμε τη ζωή μας θα δούμε πως οι συνήθειές μας αποτελούν ένα συγκεκριμένο καθημερινό τελετουργικό, που η διαφοροποίησή του αλλοιώνει την συνήθη μορφολογία της ημέρας μας.
Ζούμε κάνοντας ουσιαστικά τα ίδια πράγματα. Όλα έχουν καλώς στην περίπτωση που η ζωή μας θέλουμε να είναι η ίδια. Αν όμως βάλουμε μία δόση ονείρου, μία διάθεση βελτίωσης, μία νότα διαφοροποίησης από το χθες, βλέπουμε πως το διαφορετικό, το νέο αυτό – τουλάχιστον νοητικά – μεταβάλλει ενεργειακά το είναι μας.
Η δέσμευση που απαιτεί η ενέργεια αυτή από την καθημερινότητά μας, στο να σκεφτόμαστε λίγο περισσότερο τη σκέψη αυτή, να θέλουμε λίγο πιο πολύ να την κάνουμε πράξη, να επιδιώξουμε κάποιες κινήσεις, σημαίνει μικρή ή μεγάλη τροποποίηση του προγράμματος, αναδιοργάνωση και ανασύσταση του καθημερινού τελετουργικού. Εκεί βρίσκεται και η μεγαλύτερη ανατροπή. Το inner game. Η δύναμη της προσωπικότητάς μας να φανεί ευπροσάρμοστη στις νέες αλλαγές. Να γίνει το νέο πρόκληση και όχι απειλή.
Η αλήθεια είναι πως αλλαγές μικρές ή μεγάλες συμβαίνουν καθημερινά. Το θέμα είναι πόσο ανοιχτή αντίληψη έχουμε στο να τις δεχτούμε, πριν η ζωή, μας αναγκάσει να δούμε την πραγματικότητα όπως είναι και όχι όπως θέλουμε.
