Θησαυρός

Πραγματικά πλούσιος γίνεσαι μόνο σε πνευματικά αγαθά.
Κάποιοι ξοδεύουν όλη τους τη ζωή συγκντρώνοντας πλούτο για να καταλήξουν δυστυχισμένοι, γαιτί δεν έζησαν, συσσωρεύοντας μόνο πλούτο κι άλλοι έφτασαν στο τέλος της ζωής τους ευτυχισμένοι και πλούσιοι σε όσα πραγματικά έχουν αξία, τιμώντας το πλούσιο δώρο της ζωής...

Όνειρα

Τα όνειρα έχουν διάρκεια και διαρκούν όσο εμείς ονειρευόμαστε...
Τα όνειρα έχουν ιδιοκτήτη και ανήκουν σε όσους ονειρεύονται...
Τα όνειρα έχουν συναίσθημα και αγαπούν όλους τους ονειροπόλους...
Τα όνειρα έχουν ζωή και ζωντανεύουν όταν τους το επιτρέψουμε... Τα όνειρα έχουν παντοδυναμία και δημιουργούν στην ανυπαρξία...
Τα όνειρα έχουν απαιτήσεις και σε θέλουν πάντα παρών...
Τα όνειρα έχουν περιορισμούς και είναι ανθρώπινα και προσωπικά...
Τα όνειρα έχουν φαντασία και μπορείς να είσαι ό,τι θες, όπου θες...
Τα όνειρα ΟΜΩΣ έχουν την αδυναμία να πιστέψουν στην ύπαρξη της πραγματικότητας, πως μπορούν να γίνουν πράξη...και τότε...αν κάποιο όνειρο θέλει να ζωντανέψει, εμπιστεύεται τη δύναμή σου, ώστε να δει ΚΑΠΟΤΕ την πραγματικότητα με τα μάτια σου!

Κρίσεις

Όλοι ξέρουμε τι πρέπει να κάνουν οι άλλοι με τη ζωή τους, αλλά όχι και τι πρέπει να κάνουμε εμείς με τη δική μας. Ξέρουμε όμως τι σημαίνει ζωή του άλλου και την κρίνουμε τόσο εύκολα; Τι πραγματικά σημαίνει να έχει περάσει κάποιος, από εκεί που εσύ θες να περάσεις και ξέρει τι σημαίνει πέρασμα, αγώνας και προσπάθεια; Τι σημαίνει να μπαίνει στο πετσί σου και να νοιώθει τον ιδρώτα της προσπάθειας μαζί σου; Να φοράει τα παπούτσια σου και να περπατάει για λίγα μέτρα το δρόμο σου; Ν' ακούει με τ' αυτιά σου και να βλέπει με τα μάτια σου;
Να ξέρει, να γνωρίζει πλέον μέσα από τα μάτια του συνανθρώπου, μία σημαντική εμπειρία: πως δε δικαιούσαι να τον κρίνεις, όχι γιατί είναι αμαρτία, αλλά γιατί είναι πολύ πρόχειρο, επιπόλαιο κι εύκολο να κατηγορείς αβίαστα χωρίς να γνωρίζεις κάτι, το οποίο είναι πραγματικά πολύ δύσκολο να κατανοήσεις!

Θαύμα

Λένε πως υπάρχουν δύο τρόποι να ζεις: σαν να είναι όνειρο η ζωή και όλα γύρω μας ένα θαύμα ή σαν τίποτα να μην είναι θαύμα!
Ο θαυμάσιος Μιχαήλ Άγγελος ή Θεϊκός, είπε κάποτε πως οι άνθρωποι δε ζουν το θαύμα, γιατί φοβούνται πως οι μεγάλες προσδοκίες οδηγούν σε αποτυχία κι έτσι ο φόβος τους δημιουργεί χαμηλές προσδοκίες που τις πετυχαίνουν.
Τα αδύνατα για τον άνθρωπο όμως, δυνατά στο Θεό.
Γι αυτό καλοί μου φίλοι, ας ΣΤΟΧΕΥΣΟΥΜΕ ΣΤΟ ΦΕΓΓΑΡΙ, ΑΚΟΜΗ ΚΙ ΑΝ ΑΠΟΤΥΧΟΥΜΕ ΘΑ ΠΕΣΟΥΜΕ ΣΤ' ΑΣΤΕΡΙΑ!!!

Παιχνίδι συναισθημάτων

 

Μια μέρα συγκεντρώθηκαν σε κάποιο μέρος της γης όλα τα συναισθήματα και όλες οι αξίες του ανθρώπου. Η Τρέλα αφού συστήθηκε 3 φορές στην Ανία, της πρότεινε να παίξουν κρυφτό. Το Ενδιαφέρον σήκωσε το φρύδι και περίμενε να ακούσει, ενώ η Περιέργεια χωρίς να μπορεί να κρατηθεί ρώτησε: «Τι είναι το κρυφτό;». Ο Ενθουσιασμός άρχισε να χορεύει παρέα με την Ευφορία και η Χαρά άρχισε να πηδάει πάνω κάτω για να καταφέρει να πείσει το Δίλημμα και την Απάθεια -την οποία δεν την ενδιέφερε ποτέ τίποτα- να παίξουν κι αυτοί. Αλλά υπήρχαν πολύ που δεν ήθελαν να παίξουν: Η Αλήθεια δεν ήθελε να παίξει γιατί ήξερε ότι ούτως ή άλλως κάποια στιγμή θα την αποκάλυπταν, η Υπεροψία έβρισκε το παιχνίδι χαζό και η Ανανδρεία δεν ήθελε να ρισκάρει. «Ένα, δύο, τρία…», άρχισε να μετράει η Τρέλα. Η πρώτη που κρύφτηκε ήταν η Τεμπελιά. Μιας και βαριόταν κρύφτηκε στον πρώτο βράχο που συνάντησε. Η Πίστη πέταξε στους ουρανούς και η Ζήλια κρύφτηκε στην σκιά του Θριάμβου ο oποίος με την δύναμη του κατάφερε να σκαρφαλώσει στο πιο ψηλό δέντρο. Η Γενναιοδωρία δεν μπορούσε να κρυφτεί γιατί κάθε μέρος που έβρισκε της φαινόταν υπέροχο μέρος για να κρυφτεί κάποιος άλλος φίλος της οπότε την άφηνε ελεύθερη . Και έτσι η Γενναιοδωρία κρύφτηκε σε μια ηλιαχτίδα. Ο Εγωισμός αντιθέτως βρήκε αμέσως κρυψώνα ένα καλά κρυμμένο και βολικό μέρος μόνο για αυτόν. Το Ψέμα πήγε και κρύφτηκε στον πάτο του ωκεανού. Το Πάθος και ο Πόθος κρύφτηκαν μέσα σε ένα ηφαίστειο. Ο Έρωτας δεν είχε βρει ακόμη κάπου να κρυφτεί. Έβρισκε όλες τις κρυψώνες πιασμένες, ώσπου βρήκε ένα θάμνο από τριαντάφυλλα και κρύφτηκε εκεί. «…1000!», μέτρησε η Τρέλα και άρχισε να ψάχνει. Την πρώτη που βρήκε ήταν η Τεμπελιά αφού δεν είχε κρυφτεί και πολύ μακριά. Μετά βρήκε την Πίστη που μίλαγε στον ουρανό με τον Θεό. Ένιωσε τον «ρυθμό» του Πόθου και του Πάθους στο βάθος του ηφαιστείου και αφού βρήκε την Ζήλια δεν ήταν καθόλου δύσκολο να βρει και τον Θρίαμβο. Βρήκε πολύ εύκολα το Δίλημμα που δεν είχε ακόμη αποφασίσει που να κρυφτεί. Σιγά σιγά τους βρήκε όλους εκτός από τον Έρωτα. Η Τρέλα έψαχνε παντού, πίσω από κάθε δένδρο, κάτω από κάθε πέτρα, σε κάθε κορφή βουνού, μα τίποτα. Όταν ήταν σχεδόν έτοιμη να τα παρατήσει βρήκε ένα θάμνο από τριαντάφυλλα και άρχισε να τον κουνάει νευρικά, ώσπου άκουσε ένα βογγητό πόνου. Ήταν ο Έρωτας που τα αγκάθια από τα τριαντάφυλλα του είχαν πληγώσει τα μάτια. Η Τρέλα δεν ήξερε πως να επανορθώσει, έκλαιγε, ζήταγε συγνώμη .... και στο τέλος υποσχέθηκε να γίνει οδηγός του Έρωτα. Κι έτσι από τότε ο Έρωτας είναι τυφλός και η Τρέλα μόνιμη συνοδός του…

Απελευθέρωση

Γράψε στην άμμο τα ονόματα όσων σε πλήγωσαν και στην καρδιά σου, όσων σε ευεργέτησαν. Άσε το κύμα της αγάπης να φτάσει στην ακτή, αλλά και στο λιμάνι της καρδιάς σου...

Απορίες

Διαβάζω σχετικά στο Λέο Μπουσκάλια: "Η αγάπη έχει αποκτήσει φτωχή φήμη, επειδή αφέθηκε στα χέρια ερασιτεχνών, που αμφιβάλλουν τόσο για εκείνη, όσο και για τον εαυτό τους" και αναρωτιέμαι: Αγαπάμε πραγματικά όταν αγαπάμε ανθρώπινα; Όταν υποβιβάζουμε μία θεόσταλτη δωρεά χάρης σε ανθρώπινη συναλλαγή και μάλιστα με προσπάθεια χειραγώγησης;
Έγινε αυτός ο διάλογος ανάμεσα σ' ένα πλούσιο κύριο και στην όμορφη και νεαρή σύζυγό του:"Απορώ αγάπη μου, θα με αγαπούσες αν δεν ήμουν πλούσιος;" και απαντά η νεαρή σύζυγος:"Απορώ αγάπη μου, θα με αγαπούσες αν δεν ήμουν όμορφη;"
Απορώ κι εγώ!!!