Απλή σοφία

Ζητήθηκε από μια ομάδα μαθητών να γράψουν μια λίστα με αυτά που κατά τη γνώμη τους ήταν τα σημερινά «Επτά θαύματα του κόσμου». Τα περισσότερα από τα παιδιά έγραψαν τα εξής:

1. Οι Πυραμίδες της Αιγύπτου

2. Το Taj Mahal

3. Το Grand Canyon

4. Το κανάλι του Παναμά

5. Το Empire State Building

6. Η Βασιλική του Αγ. Πέτρου

7. Το Σινικό Τείχος

Ενώ μάζευαν τα γραπτά, ο δάσκαλος πρόσεξε ότι μια μαθήτρια δεν είχε τελειώσει ακόμη το γράψιμο. Τη ρώτησε λοιπόν αν είχε κάποιο πρόβλημα με τη λίστα της.

Το κορίτσι απάντησε «Ναι, έχω λίγο πρόβλημα. Δεν μπορώ εύκολα να αποφασίσω, γιατί είναι τόσα πολλά…»

Ο δάσκαλος είπε, «Πες μας λοιπόν τι έχεις γράψει, για να δούμε αν μπορούμε να σε βοηθήσουμε».

Το κορίτσι στην αρχή δίστασε, μα μετά διάβασε:

“Πιστεύω ότι τα Επτά Θαύματα του κόσμου είναι…

1. Να βλέπεις

2. Να ακούς...

3. Να αγγίζεις...

4. Να γεύεσαι..

5. Να αισθάνεσαι...

6. Να γελάς...

7. Και να αγαπάς.”

Απλή θαυμαστή παιδική σοφία… 

Ονειρεύτηκα το Θεό

Κάποτε διάβασα μία ιστορία που αναφέρει πως ένα βράδυ κάποιος καλόγερος μετά από πολλές παρακλήσεις, είδε στον ύπνο του το Θεό και συνομίλησε μαζί Του. Η συζήτηση είχε ως εξής:
"Τον πλησίασα και Τον ρώτησα:
-Κύριε, τι είναι αυτό που σε εκπλήσσει περισσότερο στους ανθρώπους;
Κι εκείνος μου απάντησε:
-Με εκπλήσσει ότι ζουν σαν να μην πρόκειται να πεθάνουν ποτέ και πεθαίνουν σαν να μην έχουν ζήσει καθόλου. Προσπαθώντας να κερδίσουν χρήματα χάνουν την υγεία, το πολυτιμότερο αγαθό που τους έχω χαρίσει και μετά ξοδεύουν όλα αυτά τα χρήματα για να την ξανακερδίσουν.
-Οι άνθρωποι βιάζονται να μεγαλώσουν και αποβάλλουν έτσι την αθωότητα της παιδικής τους ηλικίας. Έπειτα όμως, θέλουν να ξαναγίνουν παιδιά. Αγχώνονται για το μέλλον τους και λησμονούν το παρόν τους. Έτσι, δεν ζουν ούτε στο μέλλον, ούτε στο παρόν.
Ποια είναι τα μαθήματα ζωής που θέλεις να μάθουν τα παιδιά Σου;
Εκείνος χαμογέλασε και τα μάτια Του φωτίστηκαν:
-Να μάθουν ότι δεν γίνεται να αναγκάσουν τους άλλους να τους αγαπήσουν. Αυτό που μπορούν να κάνουν είναι να γίνουν άξιοι να αγαπηθούν. Να μάθουν ότι δεν μετράνε τα πράγματα που έχουν στην ζωή τους. Μόνο οι άνθρωποι μετράνε. Να μάθουν ακόμη ότι δεν ωφελεί να συγκρίνουν την ζωή τους με τις ζωές των άλλων. Να είναι ικανοποιημένοι με αυτό που έχουν και να αγωνίζονται να γίνουν καλύτεροι.
Μου φάνηκαν πολλά αυτά που μου ο έλεγε ο Θεός, όμως συνέχισε:
-Θέλω εσείς τα παιδιά μου να μάθετε ότι πλούσιος δεν είναι εκείνος που έχει τα περισσότερα, αλά εκείνος που χρειάζεται τα λιγότερα. Γιατί με τα χρήματα μπορεί κανείς να αγοράσει τα πάντα, δεν μπορεί όμως να αγοράσει την ευτυχία. Να μάθετε πως μέσα σε ελάχιστες στιγμές μπορεί να ανοίξετε στον συνάνθρωπό σας μία πληγή, που μετά θα πάρει χρόνια για να κλείσει.
Κοιτώντας με μες στα μάτια με αγάπη, ο Θεός μου είπε ακόμη:
-Πρέπει εσείς τα παιδιά μου να μάθετε πως δύο άνθρωποι μπορεί να κοιτούν το ίδιο πράγμα, αλλά να βλέπουν δύο διαφορετικά πράγματα. Να μην αφήνετε αυτές τις διαφορές να σας χωρίσουν. Να μάθετε ακόμη πως υπάρχουν γύρω σας άνθρωποι που σας αγαπούν, όμως από κάποια αδυναμία δεν μπορούν να δείξουν αυτή την αγάπη. Και τέλος να θυμάστε ότι πρέπει να μάθετε να συγχωρείτε για να σας συγχωρήσουν."

Εγωϊσμός και ταπείνωση

Κάποτε ένας πολεμιστής με νίκες και σπουδαία κατορθώματα, αλλά και πολλά θύματα του σπαθιού του, επισκέφτηκε έναν σημαντικό δάσκαλο για να γνωρίσει και να μάθει από τη σοφία του, τι είναι κόλαση και παράδεισος. Ο πολεμιστής συστήθηκε στο δάσκαλο εξιστορώντας του, πόσο σπουδαίος είναι και πόσο πολύτιμες ήταν οι νίκες του. Υπομονετικά και με πολύ προσοχή ο δάσκαλος άκουγε για τα κατορθώματα και όταν ο πολεμιστής τελείωσε, ο δάσκαλος άρχισε να τον ταπεινώνει και να τον μειώνει με πολύ υβριστική συμπεριφορά, λέγοντάς του πόσο μηδαμινά ήταν τα κατορθώματά του για την προσωπική του εξέλιξη. Γεμάτος θυμό ο πολεμιστής σήκωσε το χέρι και τραβώντας το σπαθί του μέσα από τη θήκη το ύψωσε για να σκοτώσει αυτόν που τον προσέβαλε τόσο, μα τόσο πολύ. Τότε ο δάσκαλος ατάραχος του λέει:
- “Αυτό είναι η κόλαση....”
Μετανοιωμένος ο πολεμιστής πέφτει στα πόδια του δασκάλου ζητώντας πολύ ταπεινά συγχώρεση. Και δάσκαλος του λέει:
- “Κι αυτό είναι ο παράδεισος...”

Η χαρά της ζωής!

Kαλημέρα, χαρά Θεού και σήμερα...Ας χαρούμε μαζί Του. Ξεχνάμε εμείς οι άνθρωποι, ξεχνάμε να δούμε τα καθημερινά θαύματα μένοντας στον αρνητισμό και τη σκληρότητα της ζωής. Ζωή όμως είναι αυτό που επιλέγουμε να ζούμε. Ας ζήσει με ελεύθερη θέληση ο καθένας την επιλογή του. Άκουσα χθες σ' ένα κήρυγμα το εξής θαυμάσιο: "Ξυπνάμε κάθε μέρα για να ευχαριστήσουμε τον Κύριο που ακόμη μας αγαπάει και όχι για να τον ευχαριστήσουμε για την υγεία, την εργασία και όλα τα άλλα, τα ανθρώπινα. Εϊμαστε εγωϊστές ακόμη και στην προσευχή μας."

Κάθε μέρα δώρο ζωής!

Καλημέρα κάθε μέρα...Ιt's a beautiful day! 
Ας μην την αφήσουμε να πάει χαμένη. Ξυπνάμε κάθε μέρα για να την αξιοποιήσουμε με τον καλύτερο τρόπο  και όχι για να την καταδικάσουμε. Και σήμερα μας ξαναδόθηκε το δώρο της ζωής. Ας γίνουμε λοιπόν κι εμείς δώρο με τη σειρά μας, σε όλους! 

Δώρο αγάπης

Υπάρχει ωραιότερο δώρο από την έκφραση αγάπης;  
Με την έκφρασή της ανθίσει και ευωδιάζει η ζωή όσων συναναστρεφόμαστε.
Ας κάνουμε το χαμόγελο μόνιμη έκφραση αγάπης.

Το χαμόγελο είναι ευεργετικό!

Κάποτε ζούσε σ΄ένα βασίλειο ένας μοχθηρός βασιλιάς. Οι υπήκοοι απέφευγαν να τον πλησιάσουν με το φόβο της εκδικητικότητάς του. Είδε όμως πως κάθε φορά που ήθελε να επιβάλλει ένα νέο μέτρο οι υπήκοοι συνομωτούσαν εναντίον του δημιουργώντας συνεχώς κινδύνους για τη ζωή του. Οι σύμβουλοί του τον πρoέπτρεπαν να κάνει κάτι σύντομα, γιατί διαφορετικά θα έχανε όχι μόνο το θρόνο αλλά μάλλον και τη ζωή του. Αποφάσισε λοιπόν να πάει στο μεγάλο μάγο του δάσους, ζητώντας τρόπους να κάνει αρεστά τα μέτρα που κάθε φορά έπαιρνε. Ο μάγος του έδωσε μία χαμογελαστή μάσκα και του ζήτησε να τη φοράει για έξι μήνες συνεχώς, ακόμη και στον ύπνο του και να του την επιστρέψει μόλις περάσει αυτό το διάστημα. Χωρίς αντίρρηση συμμορφώθηκε στα λεγόμενα του μάγου ο βασιλιάς, φορώντας τη μάσκα του χαμόγελου για έξι μήνες. Πραγματικά όλα άλλαξαν στο βασίλειο. Όσοι έρχονταν εναντίον του, έβλεπαν το μόνιμο χαμόγελο και τους ήταν αδύνατο να του κάνουν κακό. Σε έξι μήνες η κατάσταση στο βασίλειο άλλαξε και ο βασιλιά λυπημένος ζήτησε από το μάγο να του επιτρέψει να κρατήσει τη μάσκα λίγο παραπάνω. Ανένδοτος ο μάγος ανάγκασε το βασιλιά να την επιστρέψει...και λυπημένος ο βασιλιά την επέστρεψε. Προς έκπληξη όλων όμως, όταν έβγαλε τη μάσκα, το χαμόγελο είχε μόνιμα παραμείνει στο πρόσωπό του...
Είχε μάθει να χαμογελά!